Kuitverrekkingen verhelpen

In deze nieuwsbrief bespreken we hoe u de tekenen van een kuitverrekking kunt herkennen en hoe u deze kunt behandelen, inclusief fysiotherapie.

Die plotselinge trek in uw onderbeen door lopen, rennen of springen is een veel voorkomend probleem. Afhankelijk van hoe ernstig u uw kuit heeft geblesseerd, kan een kuitverrekking een zeurende pijn zijn tijdens het lopen, of u volledig uit uw normale activiteiten halen, en mogelijk moet u met krukken lopen! We willen u graag meer vertellen over de anatomie, de oorzaken, de symptomen en de revalidatie bij een kuitverrekking.

Anatomie
De kuit is een mooi gevormde lichaamszone die de meeste mensen kennen als de zone die hard werkt om u op uw tenen te tillen en u te helpen springen. Weinig mensen weten echter dat er meer dan één spier is die de bolling van de kuit vormt.

De grote spier die het grootste deel van de kuitspier uitmaakt, en die de meeste mensen kennen, is de m. gastrocnemius. Deze spier strekt zich uit van de achterkant van de hiel aan de ene kant (de achillespees) tot de onderkant van het dijbeen aan de andere kant. Aangezien deze spier zowel bij het enkelgewricht als bij het kniegewricht kruist, heeft hij functies voor beide gewrichten. De m. gastrocnemius richt de enkel naar beneden, of in medische termen, plantair-flexie van de enkel. Deze actie wordt gebruikt om je op te tippen en jezelf omhoog te duwen als je springt.

De functie van de m. gastrocnemius rond de knie is om de knie te helpen buigen, wat helpt om de knie uit een perfect rechte kniepositie te ontgrendelen. Er zijn twee verschillende delen van de m. gastrocnemius; deze worden de mediale en laterale koppen genoemd. Bij een goed gedefinieerde kuit zijn deze twee koppen gemakkelijk van achteren te zien als de patiënt op zijn tenen gaat staan. De mediale kop loopt verder door in de kuit dan de laterale kop.
De tweede spier waaruit de kuit bestaat is de soleusspier. Deze spier is een lange, platte spier die achter de m. gastrocnemius ligt en direct langs de achterkant van het scheenbeen (tibia). De m. soleus heeft een gemeenschappelijke aanhechting met de m. gastrocnemius aan de achterkant van de hiel (achillespees). Hij gaat niet over het kniegewricht heen, maar hecht gewoon aan de achterkant van het scheenbeen en de achterkant van het bot aan de buitenkant van het onderbeen, het fibula genaamd. De twee koppen van de m. gastrocnemius en de m. soleus worden samen de triceps surae genoemd.
De m. soleus werkt samen met de m. gastrocnemius om de voet plantair te buigen. Wanneer de knie gebogen is, is de m. gastrocnemius biomechanisch in het nadeel, dus is het de m. soleus die de belangrijkste spier is om de plantair-flexie actie uit te voeren. Wanneer je bijvoorbeeld in een auto zit en het gas- of rempedaal indrukt, is het de m. soleus die het hardst aan het werk is. Naast het plantair-flexeren van de voet, is een van de andere belangrijkste functies van de m. soleus om ons te helpen met onze dagelijkse rechte houding door ons te weerhouden van te veel zwaaien in voorwaartse richting; als de m. soleus niet voortdurend aan het werk was, zouden we omvallen!
Samen werken de spieren van de triceps surae bijzonder hard tijdens het lopen. Wanneer de hiel de grond raakt, werken deze spieren om het onderbeen af te remmen en te voorkomen dat het te ver naar voren beweegt. Naarmate de stap vordert, werken deze spieren om de voet plantair te buigen en hem klaar te maken voor de volgende stap.
De laatste spier in de achterkant van de kuit heet de musculus plantaris. Het is een zeer kleine, dunne, touwachtige spier, die zich meer aan de buitenkant van de kuit bevindt. Deze spier loopt zowel over de knie als over de enkel en sluit ook aan op de achillespees. Deze spier werkt samen met de gastrocnemius en de soleus om de voet plantair te buigen.
Wat veroorzaakt een verrekking van de kuit?
Een verrekking van de kuit of een verrekte kuit ontstaat wanneer een spier in de kuit overbelast of overbelast is. Zelfs als de blessure door overrekking of overbelasting meer aan de aanhechtingspees aan de boven- of onderkant van de kuitspieren optreedt, wordt het toch onder de term kuitverrekking geschaard. Een kuitverrekking kan het gevolg zijn van een eenmalige overrekking of overbelasting van de kuit (acute blessure) of van herhaald gebruik van de kuit na verloop van tijd (overbelastingsblessure).
Hoewel verrekkingen in elk van de drie kuitspieren kunnen voorkomen, komen ze het vaakst voor in de grote m. gastrocnemius, vanwege zijn grootte en het feit dat hij twee gewrichten (de knie en de enkel) kruist. Meer specifiek is het de mediale kop van de gastrocnemius die het vaakst een spierverrekking oploopt. De volgende meest voorkomende verrekking is die van de soleus, en vervolgens die van de plantaris. Een kuitverrekking treedt vaak op wanneer de kuitspieren excentrisch werken (werken terwijl ze gestrekt zijn), zoals bij het neerkomen van een sprong, en ook op het moment dat men op het punt staat zich af te zetten om weer te gaan springen. Meestal treedt de verrekking op bij de musculotendineuze overgang van een van de spieren (waar de spier aan de pees vastzit), maar ze kan ook overal langs de spierbuik optreden.
Als we ouder worden, verliezen de weefsels van het lichaam wat van hun elasticiteit, ook de spieren en pezen. Daarom komen verrekkingen, waaronder kuitverrekkingen, vaker voor bij de actieve patiënt van middelbare leeftijd. Naast de weefselveranderingen zijn deze mensen vaak ‘weekendkrijgers’ die door de week weinig doen om hun spieren soepel en sterk te houden, maar in het weekend agressief aan sport doen, waardoor ze ook meer risico lopen.
Hoe worden kuitverrekkingen geclassificeerd?
Er zijn verschillende classificatiesystemen ontwikkeld en in gebruik voor algemene spierverrekkingen, maar het meest gebruikte systeem kent drie gradaties. Deze gradaties kunnen gebruikt worden bij het beschrijven van een kuitverrekking. Bij alle spierverrekkingen scheurt er een deel van de spiervezels:
Graad I (mild): Zeer weinig spiervezels zijn geblesseerd. De pijn kan pas de dag na de veroorzakende activiteit gevoeld worden. De kracht en het bewegingsbereik van de kuit blijven volledig, maar kunnen pijnlijk zijn, en er wordt geen zwelling of bloeduitstorting waargenomen.
Graad II (matig): Dit is de grootste en meest variabele categorie. In deze categorie zijn veel spiervezels gescheurd, wat resulteert in een afname van de plantair-flexie kracht en vaak een beperkt bewegingsbereik in de andere richting (de voet naar boven trekken, of dorsi-flexie). Sommige spiervezels blijven onbeschadigd en intact. Pijn is aanwezig zowel bij het strekken van de kuit als bij spierkrachttesten. Zwelling en bloeduitstorting komen vaak voor.
Graad III (ernstig): Alle vezels van de aangedane kuitspier zijn volledig gescheurd. Dit betekent dat de spier volledig in twee delen is gescheurd of dat de spierbuik van de aanhechting aan de pees is gescheurd. Ernstige zwelling, pijn en blauwe plekken gaan gepaard met een graad III verrekking. Door de scheur is het moeilijk om kracht uit te oefenen bij het testen van de plantair-flexie, maar de andere niet-geblessureerde kuitspieren kunnen compenseren om enige kracht uit te oefenen. Het bewegingsbereik is sterk beperkt door de pijn.
Hoe voelt een verrekking van de kuit aan?
Er zijn verschillende symptomen die erop kunnen wijzen dat u een verrekking van de kuit heeft opgelopen. De symptomen die u voelt, hangen af van de ernst van de verrekking die u heeft opgelopen:
● plotseling optredende pijn, of pijn/pijn die de volgende dag optreedt na een bepaalde gebeurtenis
● spierkramp in het gebied
● stijfheid of strakheid in het gebied
● symptomen die verergeren door op uw tenen te staan, te lopen of te joggen
● pijn bij het aanraken van het geblesseerde kuitgebied
● lichte, matige, of ernstig beperkt bewegingsbereik wanneer u uw voet probeert op te trekken of uw kuit probeert te strekken
● verminderde kracht in de geblesseerde spier
● blauwe plekken of verkleuringen in het gebied of in uw enkel of voet (de zwaartekracht voert de blauwe plekken mee naar beneden)
● plaatselijke zwelling in het gebied of in uw enkel of voet
● een “opgeknoopt” gevoel
● het gevoel geschopt of geslagen te worden in de achterkant van het been (meestal een ernstige verrekking of kan ook een “plop” horen wanneer de blessure optreedt (meestal ook een ernstige verrekking of kan ook optreden bij een achillespeesruptuur)
● een plaatselijke knobbel of bult in het getroffen gebied als gevolg van de gescheurde spiervezels (meestal bij een ernstige graad II of graad III verrekking)
Revalidatie
De eerste aanpak van de fysiotherapie bij een verrekking van uw kuit zal afhangen van hoe lang na uw blessure u behandeling zoekt. Direct na een verrekking van de kuit moet de eerste verdedigingslinie bestaan uit het toepassen van ijs en compressie, gevolgd door rust en hoog leggen. Recent onderzoek naar de voordelen van ijs onmiddellijk na een blessure begint vragen op te roepen, omdat het de broodnodige ontstekingsreactie kan stoppen, maar de algemene consensus is nog steeds om ijs toe te passen. Het toepassen van compressie als eerste verdedigingslinie is uiterst belangrijk. Dit wordt meestal gedaan door het getroffen gebied in te wikkelen. Recent bewijs toont aan dat compressie een cruciale rol speelt bij het voorkomen van secundaire weefselschade.
Het eerste doel van de behandeling van acute kuitverrekkingen bij Amber Hill Therapy Centers is het verminderen van de pijn en eventuele secundaire ontstekingen in het gebied. Een zekere mate van ontsteking is nodig om het genezingsproces op gang te brengen, maar een grote ontstekingsreactie kan ook leiden tot secundaire ontsteking en secundaire celschade, waardoor weefsels worden aangetast die niet direct in verband staan met het eerste letsel. IJs en compressie kunnen deze schadelijke secundaire weefselletsels sterk helpen verminderen. Omdat de zwelling van een kuitblessure vaak in de enkel of voet terechtkomt doordat de zwaartekracht de zwelling naar beneden trekt, kan het hoger leggen van de enkel terwijl er nog zwelling is, helpen om overtollig weefselvocht terug naar het hart en uit het ledemaat te verplaatsen.
Ontsteking die na de eerste paar dagen van genezing overblijft, is ongewenst, dus in deze fase van de genezing is het doel om alle resterende zwelling definitief te elimineren. Massage van het gekwetste gebied of de weefsels rondom het gebied kan nuttig zijn om zowel de zwelling te verminderen als de pijn te doen afnemen. Afhankelijk van de ernst van de verrekking en de tijd die verstreken is sinds de blessure, kan massage direct op de gescheurde kuitspier het genezingsproces vertragen en leiden tot andere spiercomplicaties, dus luister goed naar het advies van uw fysiotherapeut of u dit wel of niet zelf moet doen.

Afhankelijk van de ernst van de verrekking en het stadium van genezing, kan uw fysiotherapeut voorstellen dat u naar uw arts gaat om het gebruik van ontstekingsremmende of pijnstillende medicijnen te bespreken in combinatie met uw fysiotherapiebehandeling. Uw fysiotherapeut kan zelfs rechtstreeks contact opnemen met uw arts om advies in te winnen over het gebruik van medicatie in uw individuele geval.

Als de aanvankelijke pijn en ontsteking tot rust zijn gekomen, zal uw fysiotherapeut zich richten op het verbeteren van het bewegingsbereik en de kracht van uw kuit. Vroege statische stretchoefeningen om de beweging van uw kuitspier te vergroten, stimuleren de genezende weefsels om belast te worden en zorgen ervoor dat u geen bewegingsbereik verliest. Naarmate uw bewegingsuitslag toeneemt, worden er agressievere stretchoefeningen toegevoegd, maar de stretchoefeningen moeten zo beperkt worden dat ze geen pijn veroorzaken.
Een lichte rek aan het einde van de range of motion moet de grens zijn, anders kan er verdere schade aan de kuitspier ontstaan. Naarmate de spier in het genezingsproces vordert, zal ook dynamisch rekken (snelle bewegingen die het weefsel snel oprekken) aangeleerd worden en in uw revalidatie-oefenroutine opgenomen worden om uw kuit voor te bereiden op meer belastende bewegingen zoals langdurig lopen, traplopen en springen.

Dynamische rekoefeningen worden gebruikt om het weefsel voor te bereiden op activiteit, terwijl statische rekoefeningen meer gericht zijn op het verkrijgen van flexibiliteit.

Rust is ook een belangrijk onderdeel van uw fysiotherapiebehandeling. Relatieve rust’ is een term die wordt gebruikt om een mate van rust te beschrijven in vergelijking met de normale activiteit die u zou doen. Als u pijn ervaart terwijl u helemaal niets doet, betekent dit dat het letsel ernstiger is en kan uw fysiotherapeut u een periode van volledige rust adviseren, waarin u ofwel niets doet, ofwel alleen lichte activiteiten uitvoert, zoals een paar rustige stretchoefeningen. Naarmate de pijn afneemt, slaat de balans tussen rust en activiteit om, zodat de kuit nog steeds meer rust nodig heeft dan normaal, maar de activiteit geleidelijk weer toeneemt, met meer agressieve stretchoefeningen en spierversterkende oefeningen, zolang de klachten niet afnemen.

ANaast rekoefeningen zal uw fysiotherapeut ook spierversterkende oefeningen voorschrijven om uw kuit weer in topvorm te krijgen. In eerste instantie kan uw therapeut voorstellen dat u alleen isometrische contracties van uw spier uitvoert, wat betekent dat u de aangedane spier aanspant zonder de bijbehorende gewrichten daadwerkelijk te bewegen. Een voorbeeld van zo’n contractie is dat u met uw voet plat tegen een muur gaat zitten en tegen de muur duwt zonder uw enkel daadwerkelijk te bewegen. Dit type contractie is een effectieve manier om te beginnen met het versterken van uw kuit. Naarmate de spier verder geneest, zullen agressievere spierversterkende oefeningen worden voorgeschreven waarbij u uw tenen optilt met een deel van of uw hele lichaamsgewicht. Indien nodig zal uw therapeut versterkende oefeningen voorschrijven met vrije gewichten, elastieken of tubing, gewichtsmachines, of cardiovasculaire machines zoals stationaire fietsen of een loopband om de kracht en het uithoudingsvermogen in uw kuit te blijven vergroten. Als uw kuit beter genezen is, zal uw therapeut excentrische oefeningen aan uw revalidatieprogramma toevoegen. Excentrische oefeningen zijn oefeningen die de spier tijdens het strekken belasten. Dit soort oefeningen zijn noodzakelijk als onderdeel van uw revalidatieprogramma om uw kuit voor te bereiden op de terugkeer naar normale dagelijkse activiteiten en sport. Zich van een opstapje laten zakken of landen na een sprong zijn voorbeelden van excentrische oefeningen voor de kuit. Vaak is het een excentrische contractie van de spier die de kuitverrekking veroorzaakt heeft, dus het trainen van de spier (op het juiste moment) om dit soort kracht te weerstaan is cruciaal om te voorkomen dat de spier opnieuw geblesseerd raakt. Plyometrie is een vorm van krachttraining die een bijzonder belangrijk onderdeel vormt van het eindstadium van de revalidatie van een verrekte kuit, vooral als u aan sport doet. Bij plyometrie wordt herhaaldelijk gesprongen, waardoor de kuitspier gedwongen wordt kracht uit te oefenen door hem herhaaldelijk in te korten en te verlengen. Bij deze vorm van training wordt de kuitspier maximaal belast.

Naast het rekken en versterken van de spier kan uw fysiotherapeut u ook aanraden om de kuit in te tapen, in te wikkelen of een zachte band om de kuit te doen om de zwelling te verminderen en de spier tijdens de revalidatie te ondersteunen. De fysiotherapeut kan u zelfs leren hoe u uw eigen spier moet tapen of wikkelen, zodat u het zelf kunt doen.

Een belangrijk onderdeel van onze behandeling van een verrekte kuit bij Amber Hill Therapy Centers is het advies om uiteindelijk uw normale lichamelijke activiteit weer volledig op te pakken. Een kuitverrekking kan gemakkelijk verergeren als er op een ongeschikt moment te veel druk op wordt uitgeoefend. Kuitverrekkingen kunnen gemakkelijk opnieuw verergeren. Om een kuitverrekking te voorkomen, is het belangrijk dat u uw normale lichamelijke activiteit in een geleidelijk tempo hervat. Het advies van uw fysiotherapeut over wat in elk stadium van het revalidatieproces aanvaardbaar is, is van onschatbare waarde en zal u helpen om uw activiteiten zo snel en veilig mogelijk weer op te pakken.

Een kuitverrekking is een scheurtje in de vezels van een van de kuitspieren en de genezingstijd varieert, afhankelijk van hoe ernstig de verrekking is. Als u een kuitverrekking heeft, laat de deskundige fysiotherapeuten van Amber Hill Therapy Centers u dan helpen de ernst van de verrekking vast te stellen en u te helpen uw dagelijkse bezigheden of sport weer op te pakken door u te begeleiden bij het juiste revalidatieprogramma.