“Vergelijking is de dief van alle vreugde.” – Theodore Roosevelt
Misschien wist Roosevelt veel meer over het leven dan hij zou willen toegeven, maar ik grijp vaak naar dit citaat als ik vastloop in de verwachtingen die ik van mijn eigen leven heb, onder de fonkelende discolichten van het leven van andere mensen. Vergelijken met anderen laat ons vaak achter met een leeg gevoel in de maag over de oneerlijkheid van het leven en zijn geschenken. Het is misschien wel de meest dwaze menselijke activiteit aller tijden. Er is maar één persoon waarmee je jezelf zou moeten vergelijken en dat ben je zelf. Niemand past zo moeiteloos in het leven dat jij hebt als jij en daarom zou jij je enige maatstaf moeten zijn.
Competitie of vergelijking is niet verkeerd. Maar vergelijking met anderen overtuigt ons alleen maar van middelmatigheid terwijl we voorbestemd zouden kunnen zijn voor grootsheid. In plaats daarvan, als je jezelf vergelijkt met je vroegere ik, kun je de groei zien die je hebt bereikt en de kilometers die je nog moet afleggen om zelfs 1% beter te zijn dan wat je al die tijd bent geweest. Ga bij alles wat je wilt bereiken maar één doel voor ogen houden: dezelfde activiteit elke keer dat je het probeert een beetje beter doen en jezelf elke keer verbeteren.
Ga niet toe aan het vergelijken van je prestaties en mislukkingen met anderen, want je kent hun worstelingen niet om daar te komen. Concentreer je gewoon op je eigen best, ga naar buiten en doe wat je moet doen.