Lifeskills Behavioral Health
We horen vaak over hoe psychische aandoeningen een leven kunnen veranderen, maar begrijpen we ook in welke mate? Wist u dat een psychische aandoening kan leiden tot baanverlies, gezinsverlies of zelfs gevangenisstraf? Geestesziekten, waaronder de bipolaire stoornis, kunnen tot al deze dingen leiden, en John kan dat beamen.
Het verhaal begint met gebeurtenissen uit het verleden van naaste familieleden, zijn vader en schoonvader waren beide overlevenden van de Holocaust, twee personen die werkelijk een van de meest verwoestende gebeurtenissen hadden meegemaakt die iemand kan meemaken. John’s moeder en grootmoeder kampten beiden met acute episodes van depressie, waarbij het vermoeden bestaat dat zijn grootmoeder ook leed aan een bipolaire stoornis en zijn moeder op haar zeventigste ook symptomen van de ziekte van Parkinson ontwikkelde. Met de familiegeschiedenis van geestesziekten was John er zeker van dat hij zijn problemen erfde. Genetica is één van de risicofactoren die bijdragen aan angst, met als andere de hersenchemie, persoonlijkheid en levensgebeurtenissen. De familiegeschiedenis is ook de belangrijkste risicofactor voor bipolaire stoornis. John is ook een Asjkenazische Jood, die een geschiedenis van genetische aanleg voor Bipolaire Stoornis heeft laten zien.
Stoornis en de verwoestende gevolgen
Als jonge jongen vertoonde John geen tekenen van geestesziekte; hij was vrolijk en sociaal. Maar naarmate de jaren vorderden, kregen de schooluitdagingen en de deadlines John steeds meer in hun greep, hij begon angstig te worden en had moeite met slapen. Zijn ouders moedigden hem aan, maar professionele hulp zoeken was geen optie.
John’s slaappatroon werd slechter naarmate hij ouder werd, en hij sliep gemiddeld vier uur per avond. Slaapmedicatie hielp hem om uit te rusten, maar liet hem de volgende ochtend moe achter, en werd verslavend. Uiteindelijk werkte de valium niet meer en keerde de slapeloosheid terug.
Ondanks het gebrek aan slaap was John een succesvol podoloog die een stageprogramma leidde en drie tot vier keer per week een operatie uitvoerde. John werd echter 40 en had een manische episode van 3-4 maanden, gevolgd door een periode van depressie. Hij kreeg een korte kuur stemmingsstabilisatoren, maar bleef uiteindelijk antidepressiva en anti-angstmedicatie slikken.
Individuen met een bipolaire stoornis kunnen dramatische stemmingswisselingen vertonen die worden gekenmerkt door episoden als:
- Manische episode: abnormaal verheven, expansieve of prikkelbare stemming die gepaard gaat met verhoogde energie of activiteit die het functioneren aanzienlijk belemmert
- Hypomane episode: als een manische episode, echter niet ernstig genoeg om ernstige sociale of beroepsproblemen te veroorzaken
- Grote depressieve episode: aanhoudende depressieve stemming of verlies van interesse of plezier
- Gemengde toestand: omvat symptomen van zowel een manische episode als een grote depressieve episode
Over de volgende jaren namen Johns angst en bipolaire symptomen toe. Er zijn veel symptomen van een bipolaire stoornis, waaronder:
- Droevigheid
- Gevoelens van waardeloosheid of schuld
- Verlies van interesse in activiteiten die hij vroeger leuk vond
- Vermoeidheid of verlies van energie
- Verliezen of vermageren gewicht
- Beklagen over pijn
- Suïcidale gedachten of plannen
John werd verbaal gewelddadig tegen zijn vrouw en begon geen geduld meer te hebben voor zijn moeilijkere patiënten, maar ondanks zijn gebrek aan geduld, bleef hij succesvol als voet- en enkelchirurg voor een orthopedische groep. In deze periode begon hij handtrillingen te ontwikkelen, vroege symptomen van de ziekte van Parkinson, staar, en hij moest een knievervangende operatie ondergaan. Door zijn spiraalvormige lichamelijke problemen raakte John in een zware depressie.
Met nieuwe problemen kwam er een nieuwe dokter en nieuwe recepten. Nieuwe medicijnen zorgden er echter voor dat hij zijn depressie onder controle kreeg; de orthopedische groep liet hem gaan, waardoor hij in een manische spiraal terecht kwam. “Op dit punt in mijn leven had ik geen controle meer,” herinnert John zich.
John’s psychische problemen namen de controle over zijn leven over, en hoewel hij geen controle had over zijn extreme stemmingswisselingen, werd het zijn familie te veel; zij hadden hun breekpunt bereikt. Zijn vrouw liet hem Baker Acted behandelen, wat een onvrijwillig onderzoek naar zijn geestelijke gezondheid mogelijk maakte. Hoewel dit bedoeld was om John te helpen, bracht het hem nog verder op een destructief pad. Hij gaf zijn vrouw de schuld van zijn problemen en mishandelde haar. Zij vocht terug en overleefde de aanval, waarna John werd gearresteerd en voor acht maanden in de gevangenis belandde. Tijdens zijn verblijf in de gevangenis vond John wat zijn leven zou veranderen, Lifeskills South Florida.
Lifeskills South Florida Biedt Hoop voor Bipolaire Stoornis
John zei: “Ik wist in die tijd dat het niet aan mij lag. Het was de depressie en de bipolaire stoornis. Ik wist dat ik hulp nodig had, maar in plaats daarvan reageerde ik het af op mijn gezin, en daar heb ik de prijs voor betaald. Lifeskills heeft me geholpen mijn leven te beteren.”
Dr. Daniel Bober, medisch directeur van Lifeskills, kwam naar de gevangenis om John te zien, en na een aantal gesprekken stelde hij vast dat hij geen gewelddadige episode had, maar een manische bipolaire episode. Medicatie voorgeschreven om de ziekte van Parkinson te behandelen kan zijn manie hebben verergerd.
Nu hij wist aan welke geestelijke ziekte John leed, adviseerde Dr. Bober een residentieel behandelingsprogramma. Bij Lifeskills wordt een combinatie van therapie en medicatie gebruikt om Bipolaire Stoornis te behandelen. Cognitieve Gedragstherapie (CGT) wordt vaak gebruikt als een behandeling voor Bipolaire Stoornis. Deze oplossingsgerichte, evidence-based behandelmethode legt de nadruk op het veranderen van gedrag door het toepassen van specifieke vaardigheden. CGT richt zich op de relatie tussen cognitie, emoties en gedrag en hoe het veranderen van de mentale evaluatie van een situatie de gedragsreactie kan veranderen.
John verbleef drie maanden in het residentiële programma van Lifeskills, en nog eens drie maanden in Osceola House, waar cliënten die uit het residentiële zorgniveau zijn gestapt, tijdelijk kunnen wonen.
John herinnert zich zijn gevoel toen hij bij Lifeskills aankwam: “Ik kwam geketend uit de gevangenis en werd in een busje gezet. Het was donker en ik was bang. Toen ze de deur openden, zag ik Lifeskills. De townhomes waren kleurrijk, het gras was groen, en de mensen praatten tegen me alsof ik een mens was. Ze spraken tegen me alsof ik belangrijk was en er toe deed.”
John bevond zich in een helende omgeving die zich niet alleen richtte op zijn huidige probleem, maar ook op de onderliggende stoornis die eraan bijdroeg. De hoofdtherapeut, Ostin Celestin, had een grote invloed op John, omdat hij leerde dat hij op een veilige plek was en zijn gevoelens kon delen. John leerde dat zijn gevoelens acceptabel zijn en dat hij verder kon met een leven vol herstel van zijn stoornis. Met behulp van een veelomvattende aanpak pakte John’s behandelteam de uitdagingen aan waar hij dagelijks mee te maken had en gaf het hem de kracht om zijn herstel op de lange termijn vol te houden.
John schrijft zijn succes bij Lifeskills ook toe aan zijn kamergenoot: “Mijn kamergenoot was piloot en ik weet nog dat ik dacht: deze man heeft een belangrijke baan en een psychische aandoening. Als hij dit kan, dan kan ik het ook. We hadden geweldige gesprekken, en ik herinner me dat ik me zo gelukkig voelde dat ik met hem op een kamer woonde,” zei hij.
Terugkeer naar huis na behandeling
John keerde na zijn behandeling terug naar huis, en vandaag leeft hij gewoon dag voor dag. Helaas heeft hij de realiteit van het leven met een psychische aandoening leren kennen door het verlies van zijn baan, zijn familie, zijn vrijheid en zijn vrienden. “Ik ben nu bijna een jaar thuis. Ik heb een indrukwekkend leven geleid en geweldige dingen voor mensen gedaan. Als je een psychische aandoening hebt, begrijpen mensen dat niet en sommige vrienden komen niet meer langs. Ik heb familieleden die niet meer met mij of mijn vrouw willen praten. Het doet pijn, maar ik probeer het te begrijpen. Ik kijk niet in het verleden; het had erger kunnen zijn. Kijk vooruit en maak een leven voor jezelf. Langzaam vind ik mensen die mij accepteren.”
John heeft niet alleen de controle over zijn leven overgenomen, maar heeft Lifeskills ook verlaten met een aantal waardevolle dingen die hij nu in zijn dagelijks leven toepast. Hij gaat bijna elke dag naar de sportschool en vermijdt alcohol, drugs en cafeïne. Steungroepen zijn een vast onderdeel van zijn routine, en hij volgt computercursussen bij de Joodse Federatie van Zuid-Florida. John zet zijn herstelreis voort door zijn verhaal te delen, discussies te faciliteren en mentor te zijn van anderen die met soortgelijke problemen worstelen. Hij blijft vooruit kijken en richt zich niet op het verleden. Zijn toewijding aan zijn gezin is sterker en hij houdt nu meer van zijn vrouw dan voorheen, en waardeert hoe ver hij is gekomen.
“Bij Lifeskills heb ik geleerd hoe ik met mijn stoornis kan omgaan en hoe ik mijn leven na de behandeling kan leiden. Langzaam maar zeker doe ik dat. Toen ik bij Lifeskills aankwam, was ik bang, maar ik wist dat ze voor me zouden zorgen, en dat hebben ze gedaan.”