Los Angeles Lakers

Los Angeles Lakers, Amerikaans professioneel basketbalteam gevestigd in Los Angeles. De Lakers zijn een van de meest succesvolle en populaire proffranchises in alle Amerikaanse sporten. De ploeg heeft in totaal 17 titels gewonnen in de Basketball Association of America (BAA) en de National Basketball Association (NBA), evenveel als hun rivaal de Boston Celtics.

Britannica Quiz

Basketbalquiz

De enige grote sport die in de Verenigde Staten is uitgevonden, is basketbal uitgegroeid tot een wereldwijd fenomeen. Dribbel door de geschiedenis met Britannica en leer de geschiedenis en spannende feiten van basketbal.

De franchise die de Lakers zou worden, werd in 1946 opgericht als de Detroit Gems en speelde in de National Basketball League (NBL). De ploeg verhuisde naar Minneapolis, Minnesota, in 1947, en de naam werd veranderd in de Lakers om de bijnaam van de staat Minnesota, “Land of 10,000 Lakes”, te weerspiegelen. Datzelfde jaar verwierven de Lakers George Mikan, die de eerste dominante “grote man” van professioneel basketbal werd en de eerste in een reeks van grote Laker-centra. De Lakers sloten zich aan bij de BAA (de officiële voorloper van de NBA) voor het seizoen 1948-49 en wonnen het laatste BAA kampioenschap. De NBA werd in 1949 opgericht en Mikan en de Lakers, waar ook de toekomstige Hall of Famers Jim Pollard, Slater Martin, Vern Mikkelsen en (vanaf 1953) Clyde Lovellette deel van uitmaakten, wonnen vier van de eerste vijf competitietitels en vestigden daarmee de eerste professionele basketbaldynastie.

Het aantal toeschouwers bij wedstrijden van de Lakers daalde na het pensioen van Mikan in 1956, en de ploeg verhuisde voor het seizoen 1960-61 naar Los Angeles. De Lakers bereikten in de jaren zestig zes keer de NBA-finale, maar verloren telkens van de Celtics, ondanks de aanwezigheid van grootheden aller tijden Elgin Baylor en Jerry West (die later als general manager een aantal kampioenschappen voor de Lakers zou organiseren). Tijdens het seizoen 1971-72 echter, vestigden de Lakers onder leiding van West, Gail Goodrich en Wilt Chamberlain NBA-records voor de langste winning streak (33 wedstrijden) en het beste reguliere seizoenrecord (69-13; verbroken in het seizoen 1995-96 door de Chicago Bulls) op weg naar het NBA-kampioenschap, de eerste titel van de ploeg sinds de verhuizing naar Los Angeles. De Lakers bereikten opnieuw de finale in 1972-73 maar verloren van de New York Knicks. Na dat seizoen ging Chamberlain met pensioen, en het ging steeds slechter met de ploeg, want in 1974-75 en 1975-76 misten de Lakers voor het eerst in de geschiedenis van het team de play-offs.

De Lakers gingen de meest dominante periode in de geschiedenis van het team in toen ze Magic Johnson selecteerden als eerste keus in de NBA draft van 1979. Johnson vormde een team met Kareem Abdul-Jabbar en (vanaf 1982) James Worthy en bracht de Lakers tot acht keer toe in de NBA-finale in het volgende decennium, wat resulteerde in vijf NBA-kampioenschappen (1980, 1982, 1985, 1987 en 1988). Dit tijdperk werd bekend als “Showtime”, niet alleen vanwege de flamboyante, vaak spectaculaire speelstijl, georkestreerd door Johnson en de gepolijste hoofdcoach Pat Riley, maar ook vanwege de aanwezigheid van Hollywood-sterren op het veld, met name Jack Nicholson. Additionally, the renewed Lakers-Celtics rivalry—the two teams facing off for the NBA title in 1984, 1985, and 1987 and, more specifically, Johnson’s battles with Boston’s Larry Bird—propelled the NBA to new levels of popularity in the 1980s.

After Abdul-Jabbar’s retirement in 1989 and Johnson’s in 1991, the Lakers’ fortunes took a turn for the worse. Het team haalde nog steeds regelmatig de play-offs – de Lakers misten slechts vijf keer in de eerste 60 seizoenen van het team – maar slaagde er niet in om door te dringen tot de NBA-finales voor de langste periode in de geschiedenis van het team. Dat veranderde echter in het seizoen 1999-2000, toen de nieuwe hoofdcoach Phil Jackson de Lakers, met Shaquille O’Neal en Kobe Bryant, naar de eerste van drie opeenvolgende titels leidde. O’Neal werd in 2004 weggeruild, maar een aangepast Laker-team met Bryant als spil drong door tot de NBA-finale van 2008, die ze in zes games verloren van Boston. De Lakers keerden het volgende seizoen terug naar de finale, waar ze de Orlando Magic in vijf games versloegen om het 15e kampioenschap van de franchise te winnen. In het seizoen 2009-10 stonden de Lakers voor de derde keer op rij in de finale, waarin ze de Celtics versloegen in een dramatische zevengameserie.

De Lakers gingen daarna een periode in van relatief weinig succes, dat zijn dieptepunt bereikte in 2012-13. De ploeg voegde in het voorseizoen de vaste All-Stars Steve Nash en Dwight Howard toe en werd beschouwd als een van de favorieten om het kampioenschap te winnen, maar het modderde door een inconsistente en door blessures geplaagde campagne die eindigde met de ploeg die in de eerste ronde uit de play-offs werd geveegd. Howard vertrok in het off-season en Bryant en Nash misten beiden het grootste deel van het volgende seizoen met blessures, wat er in belangrijke mate toe bijdroeg dat de Lakers in 2013-14 een verloren record behaalden. Bryant miste een groot deel van het volgende seizoen met een andere blessure, en de Lakers worstelden naar een 21-61 record. Het team was nog slechter in 2015-16, ging een franchise-worst 17-65 in Bryant’s laatste seizoen voor zijn pensionering.

Het record van het team verbeterde met negen overwinningen in 2016-17, maar de verlenging van de Lakers ‘franchise-record play-off droogte tot vier seizoenen leidde tot een front-office shake-up, waaronder Magic Johnson’s over te nemen als het team president van basketbal operaties. Johnson hielp superster free agent LeBron James naar de Lakers te lokken tijdens het off-season van 2018, maar het team slaagde er niet in aanzienlijk te verbeteren, en Johnson nam abrupt ontslag aan het einde van het seizoen 2018-19. Het daaropvolgende seizoen was tumultueus. In januari 2020 was Bryant een van de dodelijke slachtoffers van een helikopterongeluk, en nog geen twee maanden later schortte de NBA het spel op vanwege de COVID-19-pandemie. In juli werd het seizoen hervat, maar met een verkort schema en de spelers grotendeels geïsoleerd in een “bubbel”. Gesteund door het stellaire spel van James, die werd uitgeroepen tot de finale MVP, versloegen de Lakers uiteindelijk de Miami Heat om het NBA-kampioenschap te winnen.