Love Me Do

Eerste opnamesessie en gebruik van harmonicaEdit

Op 4 september 1962 betaalde Brian Epstein voor de Beatles – samen met hun nieuwe drummer, Ringo Starr – om van Liverpool naar Londen te vliegen. Na eerst ingecheckt te hebben in hun Chelsea hotel, arriveerden ze vroeg in de middag bij EMI Studios waar ze hun apparatuur opstelden in Studio 3 en zes nummers begonnen te repeteren, waaronder: “Please Please Me”, “Love Me Do” en een nummer dat oorspronkelijk gecomponeerd was voor Adam Faith door Mitch Murray genaamd “How Do You Do It?” waarop George Martin “bij gebrek aan sterker origineel materiaal erop stond dat het de eerste single van de groep zou worden”. Lennon en McCartney hadden nog geen indruk gemaakt op Martin met hun songschrijfvaardigheid, en de Beatles waren als platenartiesten getekend op basis van hun charismatische aantrekkingskracht: “Het was geen kwestie van wat ze konden doen, ze hadden op dat moment nog niets geweldigs geschreven.” “Maar wat de meeste indruk op me maakte, waren hun persoonlijkheden. De vonken vlogen van ze af als je met ze praatte.” In de loop van een avondsessie die toen volgde (19.00 tot 22.00 uur in Studio 2) namen ze “How Do You Do It” en “Love Me Do” op. Een poging tot “Please Please Me” werd gedaan, maar in dit stadium was het heel anders dan de uiteindelijke behandeling en het werd geschrapt door Martin. Dit was een teleurstelling voor de groep, want ze hadden gehoopt dat het de B-kant van “Love Me Do” zou worden.

The Beatles wilden graag hun eigen materiaal opnemen, iets wat in die tijd bijna ongehoord was, en het wordt algemeen aanvaard dat het de verdienste van George Martin is dat ze hun eigen ideeën mochten uitwerken. Maar Martin stond erop dat, tenzij ze iets konden schrijven dat zo commercieel was als “How Do You Do It?”, de Tin Pan Alley praktijk gevolgd zou worden waarbij de groep nummers opnam van professionele songwriters (wat toen de standaard procedure was, en ook nu nog gebruikelijk is). MacDonald wijst er echter op: “Het is bijna zeker waar dat er geen andere producer was aan beide kanten van de Atlantische Oceaan die in staat was om met de Beatles om te gaan zonder hen te beschadigen – laat staan dat hij hen kon cultiveren en verzorgen met de gracieuze, open-minded bedrevenheid waarvoor George Martin universeel gerespecteerd wordt in de Britse popindustrie.” Martin verwerpt echter de opvatting dat hij het “genie” achter de groep was: “Ik was puur een vertolker. The genius was theirs: no doubt about that.”

Het was op de 4 september sessie dat, volgens McCartney, Martin voorstelde een harmonica te gebruiken. Lennon’s harmonica partij was echter aanwezig op de Anthology 1 versie van het nummer, opgenomen tijdens de auditie van 6 juni met Pete Best op drums. Ook Martin’s eigen herinnering hieraan is anders, hij zegt: “Ik pikte ‘Love Me Do’ op vanwege het harmonicageluid”, en voegde eraan toe: “Ik hield van jammerende harmonica – het deed me denken aan de platen die ik vroeger uitbracht van Sonny Terry en Brownie McGhee. Ik voelde dat het een zekere aantrekkingskracht had.”

Lennon had geleerd een chromatische harmonica te bespelen die zijn oom George (wijlen de echtgenoot van zijn tante Mimi) hem als kind had gegeven. Maar het instrument dat op dat moment werd gebruikt, was er een dat Lennon in 1960 had gestolen uit een muziekwinkel in Arnhem, Nederland, toen de Beatles voor het eerst over de weg naar Hamburg reisden. Lennon zou dit bij zich hebben gehad op de EMI auditie op 6 juni, want Bruce Channel’s “Hey Baby”, met zijn harmonica intro, en een hit in het Verenigd Koninkrijk in maart 1962, was een van de drieëndertig liedjes die de Beatles hadden voorbereid (hoewel er maar vier werden opgenomen: “Bésame Mucho”; “Love Me Do”; “P.S. I Love You” en “Ask Me Why”, waarvan alleen “Bésame Mucho” en “Love Me Do” overleven en op Anthology 1 verschijnen). Brian Epstein had ook de Amerikaanse Bruce Channel geboekt als topact van een NEMS Enterprises promotie in New Brighton’s Tower Ballroom, in Wallasey op 21 juni 1962, slechts een paar weken nadat “Hey Baby” in de hitlijsten was verschenen, en plaatste de Beatles een prestigieuze tweede plaats op de affiche. Lennon was die avond zo onder de indruk van de mondharmonicaspeler van Channel, Delbert McClinton, dat hij hem later benaderde voor advies over hoe hij het instrument moest bespelen. Lennon refereert ook aan Frank Ifield’s “I Remember You” en het harmonica intro, een enorme nummer 1 hit in de UK in juli 1962, en zegt: “De gimmick was de harmonica. Er was een verschrikkelijk ding genaamd “I Remember You”, en we deden die nummers; en we begonnen het te gebruiken op “Love Me Do” gewoon voor arrangementen”. De mondharmonica zou een kenmerk worden van de vroege hits van de Beatles, zoals “Love Me Do”, “Please Please Me” en “From Me to You”, maar ook van verschillende albumtracks. Paul McCartney herinnerde zich: “John verwachtte op een dag in de gevangenis te zitten en hij zou de man zijn die de mondharmonica bespeelde.”

Martin kwam heel dicht bij het uitbrengen van “How Do You Do It?” als de eerste single van de Beatles (het zou ook weer opduiken als kanshebber voor hun tweede single) voordat hij in plaats daarvan koos voor “Love Me Do”, waarvan een gemasterde versie klaar was gemaakt voor de release en die nog steeds bestaat in de archieven van EMI. Martin merkte later op: “Ik heb heel hard gekeken naar ‘How Do You Do It?’, maar uiteindelijk ben ik voor ‘Love Me Do’ gegaan, het was best een goede plaat.” McCartney zou opmerken: “We wisten dat de groepsdruk in Liverpool ons niet zou toestaan om ‘How Do You Do It’ te doen.”

Remake and Andy WhiteEdit

Martin besloot toen dat, omdat “Love Me Do” de debuutrelease van de groep zou worden, het opnieuw moest worden opgenomen met een andere drummer, omdat hij ongelukkig was met het drumgeluid van 4 september (Abbey Road’s Ken Townsend herinnert zich ook dat McCartney ontevreden was over Starr’s timing, waarschijnlijk te wijten aan het feit dat hij te weinig had gerepeteerd; Starr was slechts twee weken voor de sessie van 4 september bij de groep gekomen). Platenproducenten in die tijd waren gewend om de basdrum “lock in” te horen met de basgitaar, in tegenstelling tot het veel lossere R&B gevoel dat net begon op te komen, en dus werden vaak professionele showband drummers gebruikt voor opnames.

Ron Richards, verantwoordelijk voor de 11 september heropnamesessie in George Martin’s afwezigheid, boekte Andy White die hij in het verleden al had gebruikt. Starr verwachtte te spelen, en was erg teleurgesteld om te worden afgezet voor slechts zijn tweede Beatles-opnamesessie: Richards herinnert zich “Hij zat daar gewoon rustig in de regelkast naast me. Toen vroeg ik hem om maracas te spelen op ‘P.S. I Love You’. Ringo is geweldig – altijd gemakkelijk in de omgang”. Starr herinnerde zich:

Tijdens mijn eerste bezoek in september hebben we gewoon wat nummers voor George Martin doorgelopen. We hebben zelfs “Please Please Me” gedaan. Ik herinner me dat, omdat ik tijdens de opname op de basdrum speelde met een maraca in de ene hand en een tamboerijn in de andere. Ik denk dat het daarom is dat George Martin Andy White, de “professional”, gebruikte toen we een week later “Love Me Do” gingen opnemen. De man was toch al geboekt, vanwege Pete Best. George wilde geen risico’s meer nemen en ik zat er middenin. Ik was er kapot van dat George Martin zijn twijfels over mij had. Ik kwam naar beneden, klaar om te gaan, en hoorde: “We hebben een professionele drummer.” Hij heeft zich sindsdien verschillende keren verontschuldigd, de oude George, maar het was verwoestend – ik heb die rotzak jarenlang gehaat; ik laat hem nog steeds niet met rust!

Paul McCartney: “George kreeg zijn zin en Ringo drumde niet op de eerste single. Hij speelde alleen tamboerijn. Ik denk niet dat Ringo daar ooit overheen is gekomen. Hij moest terug naar Liverpool en iedereen vroeg: ‘Hoe ging het in de Smoke?’ We zeiden, ‘B-kant is goed,’ maar Ringo kon niet toegeven dat hij de A-kant goed vond, omdat hij er niet op stond” (uit Anthology). “Love Me Do” werd opgenomen met White op drums en Starr op tamboerijn, maar of het gebruik van een sessiedrummer het probleem oploste is onduidelijk, aangezien sessietechnicus Norman Smith zou reageren: “Het was een echte hoofdpijn om te proberen een drumgeluid te krijgen, en als je nu naar de plaat luistert, kun je de drums bijna niet horen.” Ringo Starr’s versie was “bottom-light” gemixt om Starr’s basdrum te verbergen.

Eerste persingen van de single (uitgegeven met een rood Parlophone-label) zijn de 4 september-versie-minus tamboerijn-met Starr die drums speelt. Maar latere persingen van de single (op een zwart Parlophone label), en de versie gebruikt voor het Please Please Me album, zijn de 11 september heropname met Andy White op drums en Starr op tamboerijn. Dit verschil is van fundamenteel belang geworden om de twee opnamen van “Love Me Do” uit elkaar te houden. Wat betreft de montagesessies die volgden op al die verschillende opnames, herinnert Ron Richards zich dat het allemaal een beetje moeizaam verliep, waarbij hij zei: “Eerlijk gezegd, tegen de tijd dat het uitkwam was ik er behoorlijk ziek van. Ik dacht niet dat het iets zou uithalen.”

Ron RichardsEdit

Er zijn grote discrepanties over de White-sessie, en wie die geproduceerd heeft. In zijn boek Summer of Love geeft Martin toe dat zijn versie van de gebeurtenissen verschilt van sommige verslagen, door te zeggen: “Op de Beatles-sessie van 6 juni (auditie) besloot ik dat Pete Best moest gaan. Het kan me niet schelen wat je met Pete Best doet; maar hij speelt niet meer mee op opnamesessies: Ik haal een sessiedrummer binnen.” Toen Starr op 4 september met de groep opdook voor hun eerste echte opnamesessie, zegt Martin dat hij totaal niet wist dat de Beatles Best hadden ontslagen; en omdat hij niet wist “hoe goed, slecht of onverschillig” Starr was, was hij niet bereid om “kostbare studiotijd te verspillen om dat uit te zoeken”. Martin lijkt dit dus te hebben als de Andy White sessie waarbij Martin aanwezig was, en niet 11 september. Dit is in tegenspraak met het verslag van Mark Lewisohn, want in zijn boek The Complete Beatles Recording Sessions heeft hij Starr op drums op 4 september en White voor de re-make van 11 september. Lewisohn zegt ook dat Richards de leiding had op 11 september, wat betekent, als het juist is, dat Richards de enige producer was van de White-versie van “Love Me Do”. Martin zegt: “Mijn dagboek toont aan dat ik geen toezicht hield op de opnamesessies van de Beatles op 11 september, alleen die van 4 september.” Maar als het verslag van Lewisohn juist is en “de sessie van 4 september echt niet goed genoeg was gebleken om George Martin tevreden te stellen”, zou het vreemd kunnen lijken dat Martin toen niet aanwezig was om toezicht te houden op de remake van 11 september.

In zijn memoires ondersteunt assistent-ingenieur Geoff Emerick de Lewisohn versie, door te vertellen dat Starr drums speelde op de 4 september sessie (Emerick’s tweede dag bij EMI) en dat Martin, Smith, en McCartney allemaal ontevreden waren over (de te weinig geoefende) tijdopname van Starr. Emerick plaatst White nadrukkelijk bij de tweede sessie, en beschrijft de reacties van Mal Evans en Starr op de vervanging. Emerick merkte ook op dat Martin pas heel laat kwam voor de 11 september sessie, nadat het werk aan “Love Me Do” klaar was.

Andy White bevestigt dat hij was geboekt door Ron Richards voor de 11 september sessie, niet door George Martin, die naar zijn zeggen “de sessie niet kon halen, er niet tot het eind kon zijn, dus liet hij Ron Richards het afhandelen”. White zegt ook dat hij zijn eigen drumwerk herkent op de uitgebrachte versie van “Please Please Me”, opgenomen diezelfde sessie met hem op drums. White was echter niet in de studio voor de uiteindelijke opname op 26 november en was alleen ingehuurd voor de sessie van 11 september (deze doorloop met White is te horen op Anthology 1).