Mijn leven viel op zijn plaats nadat ik mijn baan had opgezegd zonder back-upplan

Een paar maanden geleden had ik een baan die ik was gaan haten. De werkomgeving was giftig en werknemers werden echt slecht behandeld. Ik werd er helemaal gek van, dus besloot ik mijn situatie te veranderen. Ik wist dat ik de enige was die verantwoordelijk was voor mijn eigen geluk, en alleen ik had de macht om mijn omstandigheden te veranderen.

Nadat ik een bijzonder vernederend, gaslight-achtig antwoord van mijn baas had gekregen, draaide mijn hoofd naar rechts en keek ik naar mijn bureaukalender. “Ja,” dacht ik, “29 januari lijkt me een mooie laatste dag.”

Dus, ik heb het gedaan. Ik nam ontslag.

Goed, ik nam die dag een lange lunch en dacht er goed over na. Maar ik wist dat ik het moest doen toen ik me realiseerde dat ik me niet emotioneel voelde en genoeg geldige redenen had om ontslag te nemen. Deze gevoelens hadden zich al maanden opgebouwd, en ze waren meer dan de gemiddelde “wee mij, ik haat mijn baan” gedachten. Mijn baas vroeg me om te blijven, maar ik legde haar uit dat ik weiger toe te staan dat iemand me naar beneden praat, geen respect voor me heeft of me intimideert, vooral in een professionele omgeving. Haar uitdrukking was onbetaalbaar.

Het was oudejaarsavond op de dag dat ik mijn ontslag gaf; ik was klaar om 2016 met een frisse lei te beginnen. Nieuw jaar, nieuwe ik, toch? Ha.

Op mijn laatste dag zei mijn baas tegen me: “Zorg ervoor dat je me niet verwijdert op Facebook. Om de een of andere reden lijkt iedereen weg te gaan en mij meteen te deleten – ik begrijp het niet.”

Ik wist niet eens hoe ik daarop moest reageren, dus dat deed ik niet.

Hoe dan ook, ik vertrok, en het voelde geweldig.

Het enige addertje onder het gras was dat ik geen back-upplan had klaarliggen: Ik had nog geen andere baan. Ik had een maand opzegtermijn en dacht dat ik niet alleen genereus was tegenover mijn toenmalige werkgever, maar ook tijd had om dingen uit te zoeken en misschien zelfs een andere baan te vinden.

In het begin ging het goed. Ik had een sollicitatiegesprek bij een publicatie en stond op het punt om een voltijdse redacteur/schrijverfunctie te krijgen, wat mijn vertrouwen een boost gaf. Ze volgden me consequent op en ik kreeg veel positieve feedback. Ik was er zeker van dat ik het voor elkaar had. Ik was er helemaal klaar voor en klaar om mijn carrière – en mijn leven – naar een hoger plan te tillen.

Toen vertraagde de communicatie, en mijn follow-ups bleven onbeantwoord. Mijn opwinding sloeg om in verwarring, en een beetje ergernis. Wat was er gebeurd?

Het bedrijf was vrij jong, en er vond een verandering plaats in het bedrijf, evenals een compleet herontwerp van het merk. Budgetten en omstandigheden veranderden, en mijn potentiële positie verdween.

Dat pakte niet helemaal uit zoals ik had gehoopt.

Op dat moment was het een klap. Ik dacht dat de sterren precies goed stonden, en dat mijn droom zou uitkomen. Toen, poef – het ging allemaal in rook op.

Ik had me financieel voorbereid toen ik mijn baan opzegde, maar niet per se emotioneel. Twee maanden werkloos zijn heeft me veel over mezelf geleerd. Ik heb veel nagedacht over wat ik wil in het leven en in mijn carrière, en ik heb veel geleerd over mijn strategie, vaardigheden en zelfvertrouwen bij het zoeken naar een baan. Het was geen gemakkelijke tijd, maar ik zou de ervaring voor geen goud willen ruilen.

Ik weet dat veel anderen zich in dezelfde positie hebben bevonden, dus ik wil graag een paar van de onschatbare lessen delen die ik onderweg heb geleerd.

Ik had de tijd en de gelegenheid om te bepalen wat ik hierna in mijn leven wilde.

Dit is natuurlijk een prachtig iets, maar kan ook heel ontmoedigend zijn.

Ik begon elke dag te schrijven, alleen voor mezelf. Ik maakte een algemene richtlijn van de dingen die ik wist dat ik wilde bereiken, wat voor soort baan ik wilde krijgen, en andere ‘extra’s’ die me interessant leken, als de tijd het toeliet. Ik nam alle aspecten op die ik belangrijk vond: salaris, ervaring die ik hoopte op te doen, voldoening, extraatjes en cultuur. Ik heb zelfs opgenomen hoe deze nieuwe baan mijn persoonlijke leven zou beïnvloeden. Ook voor mijn privéleven stelde ik doelen.

Ten slotte maakte ik een tijdlijn voor het bereiken van elk doel, met tussentijdse check-in punten onderweg. Voor mij was het opdelen van grote doelen in kleinere stappen niet alleen nuttig, maar ook minder overweldigend.

Toen ik nadacht over wat ik echt wilde, ontdekte ik dat mijn dromen anders waren dan ik aanvankelijk dacht – en dat is oké!

Mensen veranderen voortdurend van gedachten over wat ze willen, en carrièrekeuzes vormen daarop geen uitzondering.

Toen ik mijn ontslag indiende, was ik enthousiast over die andere baankans. Ik was er klaar voor om schrijver te worden en wist zeker dat ik dat fulltime wilde doen. Zelfs toen ik eenmaal werkloos was, zei ik tegen mezelf dat ik elke dag niet alleen op zoek zou gaan naar een baan, maar ook zou schrijven.

Ik realiseerde me al snel dat ik schrijven leuk vond – maar alleen op mijn eigen voorwaarden. Ik zou nog steeds graag bij een uitgeverij werken, maar eerder in een rol waarin ik met anderen kon samenwerken aan onderwerpen, redactiewerk kon doen en andere schrijvers kon aanmoedigen. Ik stelde vast dat ik meer wilde leren over digitale marketing, aangezien ik al een achtergrond heb in sales en marketing. Ik realiseerde me dat ik graag anderen help.

Mijn gameplan veranderde toen ik eenmaal had vastgesteld wat mijn belangrijkste waarden waren, en mijn dromen verschoven als gevolg daarvan.

Ik ontdekte dat ik veel slimmer en vindingrijker ben dan ik mezelf soms toedicht.

Dit is iets waar we ons allemaal wel eens schuldig aan maken.

Bij het onderzoeken van best practices, voorgestelde interviewmethoden en tips, ontdekte ik dat ik al veel deed van de dingen die toonaangevende experts en carrière-experts voorstelden. Deze ontdekking gaf me veel vertrouwen in mezelf en mijn capaciteiten. Soms heb je alleen een beetje gezond verstand en levenservaring nodig. Laat je niet afschrikken door je gebrek aan diploma’s of educatieve achtergrond om jezelf te zien als de slimme, competente professional die je bent.

Ik heb geleerd om angst in mijn voordeel te gebruiken, en heb mezelf uit mijn comfortzone geduwd.

Er zijn veel dingen die ik in mijn leven hoop te bereiken, en veel daarvan schrikken me af. Nu zie ik dit als opwindend en motiverend, maar vroeger maakte ik me veel zorgen over de mogelijkheid te falen. Nu weet ik dat ik niet vooruitga als ik niet faal; falen is een noodzakelijke stap in leren en groei. Ik weet dat zelfs als ik faal, ik zal opstaan en het opnieuw zal proberen totdat ik slaag.

Ik vond kracht in het sterk genoeg zijn om weg te lopen van een situatie die niet goed voor me was, en ik respecteer mezelf echt meer omdat ik dat heb gedaan.

Niets is krachtiger dan een gevoel van gezond zelfrespect. Immers, als jij geen grenzen stelt aan hoe anderen jou behandelen, zal niemand anders dat doen. Je bent het altijd waard!

Disclaimer: ik zou nooit aanraden om lukraak je baan op te zeggen; in dit geval was het noodzakelijk voor mijn gezondheid en welzijn. Evalueer je persoonlijke en professionele situatie, en plan dienovereenkomstig. Veel succes!