My Weirdly Life-Changing Month Using Affirmation Apps

Vind je ooit dat de negatieve zelfpraat aan je vreet als een termiet die hout kauwt? Nee, alleen ik? Oke, prima. Noem me onzeker, angstig, vol schuldgevoelens, of gewoon menselijk, maar ik kan niet schijnen om zich te ontdoen van de overdreven kritische stem in mijn hoofd.

Hoe vaak ik ook probeer ze de mond te snoeren met wijn of Ambien (grapje), ze houden maar niet op. En, helaas, wat Jim Carrey ook deed in Eternal Sunshine of the Spotless Mind is geen optie.

Maar, ik heb me laten vertellen dat er *een* ding is dat zou werken, hoe cheesy het ook klinkt: affirmaties. Het idee is dat actief positieve dingen tegen jezelf zeggen de manier waarop je denkt kan veranderen. Door ze voortdurend te herhalen, begin je langzaam je innerlijke criticus/Daria te overstemmen.

Nu Oprah mijn levensgoeroe is, ben ik erg bekend met affirmaties. Er is alleen één probleem: ik voel me belachelijk als ik ze tegen mezelf zeg. Als ik eindelijk genoeg wilskracht heb om hardop positieve zinnen te zeggen, voel ik me een loser, en bovendien beklijven ze niet. Dan realiseer ik me dat ik 10 minuten van mijn leven heb verspild door tegen mezelf te praten als een trieste Bridget Jones, alleen om absoluut niets te voelen. En, net als bij een penis, als je hem niet kunt voelen, wat is dan het nut?

Enter: affirmatie-apps*. Ze zijn als de luie-meisjesversie van het echte werk – in wezen doen ze het bevestigen voor je. Je hoeft jezelf er niet langer van te overtuigen dat het waar is, omdat zij je vertellen dat het waar is. Vaarwel zwaar tilwerk!

Als Seamless te hulp kan schieten als je te druk bent met Netflix om te koken, en Uber kan helpen als je te dronken bent om uit te zoeken hoe je thuis moet komen, dan kunnen affirmatie-apps mij vast ook helpen.

Mijn plan: Ik heb ThinkUp gedownload, #lovepioneer van Jennifer Kass, Louise Hay Affirmatie Meditaties, en ik heb me aangemeld voor Shine Text. Met ThinkUp kun je affirmaties met je eigen stem opnemen, op muziek zetten, en er op je gemak naar luisteren. Dus een soort tussenvorm tussen OG affirmaties en de hack soort. Love Pioneer is een serie “flash cards” met wijze woorden als “energie spreekt luider dan woorden” of “vertrouw op de timing van je leven.” De gebruiker “draait” de kaart om voor een meer diepgaande uitleg en een focus meditatie. Louise Hay geeft positieve affirmaties met haar zachte, rustgevende stem op hersengolf-vriendelijke muziek. En Shine Text stuurt je een dagelijkse motiverende boodschap rechtstreeks naar je telefoon, compleet met GIF’s en foto’s.

My routine was as follows:

• Listen to ThinkUp immediately upon waking (or tackling a new recipe. Nothing like a little motivation when trying to beat Emeril Lagasse at his own game.)
• Sometime during the day, do a meditation from #lovepioneer
• Read the message from Shine Text
• Listen to Louise Hay before going to bed

So what did I learn in a month of doing this? How to whip up a mean bolognese thanks to Emeril. Oh, and a lot about positive thinking. Here’s what I figured out.

I Needed to Stop Feeling So Guilty

Can I get an “amen” on this one? If there is a woman alive who doesn’t feel guilty about *something,* I’d love to meet her. Als het op werk aankwam, voelde ik me vaak schuldig als ik een pauze nam – zelfs als ik hard of lang genoeg werkte om er een te verdienen. Als ik geld uitgaf aan “frivole” dingen zoals manicure en pedicure, voelde ik me elke keer schuldig als ik mijn creditcard opgaf, ondanks het feit dat ik gek ben op gemanicuurde nagels. Als ik iets ongezonds at, zoals frietjes, bereidde ik me mentaal voor op een week vol salades en een extra intensieve workout.

Een paar dagen na mijn experiment begon me iets te dagen. Ik hoorde mijn innerlijke stem zeggen (ik noem haar Joan omdat ze me aan Joan Jett doet denken): “Als je het jezelf moeilijk gaat maken, eet dan geen patat, lak die nagels en neem een pauze. En als je het gaat doen, kun je er maar beter van genieten en je kop houden.” Het bleek dat mijn innerlijke ik geen blad voor de mond nam. Kanttekening: Zou mijn innerlijke stem mijn rolmodel kunnen zijn?

Een week later, toen ik met vrienden uit eten ging voor mijn verjaardag, bestelden we drie verschillende desserts, waarvan de ene qua decadentie en suikergehalte de andere overtrof. Ik hoorde mijn innerlijke stem me zeggen: “Als je deze desserts eet, kun je later maar beter niet zeuren over de koolhydraten. Want dat wil ik niet horen.” Ik realiseerde me dat ik net zo geworden was als die vriendin die steeds met de loser uitgaat en er dan over klaagt. Met een bredere blik, realiseerde ik me hoe zelfvernietigend en onzeker mijn gedrag was. Ik verdeelde de helft van een absurd decadente bloemloze chocoladetaart en genoot van elke minuut. Geen verwijten naar mezelf of zorgen maken over het suikergehalte. En ik heb er niet meer naar omgekeken. Af en toe een ongezonde traktatie zonder angst dat de wereld in elkaar zou storten.

“Godverdomme Rachel, stop met jezelf te verlaten.”

Zoals veel vrouwen heb ik de behoefte om “aardig” te zijn, zoals katten de behoefte hebben om overal haarballen uit te spugen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben nooit iemand geweest die zich inhoudt als iemand zich onbeschoft gedraagt – kattenkevers kijk ik naar jullie – maar meestal slik ik mijn eigen behoeftes in om de gevoelens van een ander niet te kwetsen.

Een voorbeeld: ik probeerde een nieuwe yogastudio uit en had de pech dat ik me inschreef voor een les die werd geleid door een man in een goudkleurig lamlendig rompertje die de hele tijd Madonna heel hard wilde laten spelen. Noem me een traditionalist, maar de les was niet echt mijn vibe. Desalniettemin bleef ik, omdat het uiteindelijk een fatsoenlijke fysieke workout was, maar om mijn geest tot rust te brengen… nou, dat ging gewoon niet gebeuren.

Tegen het einde van de les kondigde de docent aan dat we in een kring moesten gaan staan voor het dansfeest. Een *glitter* dansfeest. Mijn eerste gedachte was, natuurlijk, WTF. Mijn tweede gedachte was, verdomme, het Westen heeft yoga echt gekaapt. Elke vezel van mijn wezen wilde vluchten uit deze puinhoop. Maar in plaats daarvan stond ik daar te wachten om een manier te vinden om in de vloer te smelten. Ik was bang om eerder te vertrekken uit angst dat het onbeleefd zou zijn, dat de gevoelens van de lerares gekwetst zouden worden, of zelfs dat de meisjes bij de receptie beledigd zouden zijn. Terwijl ik toekeek hoe de leraar rond de cirkel huppelde om de mensen naar het midden te laten gaan om te dansen, voelde ik me nerveus alsof ik naar een soort dierenoffer aan het kijken was. Hij rende de kring rond en besprenkelde iedereen met glitterconfetti, en toen realiseerde ik me iets heel belangrijks: ik haatte deze belachelijke les. Ik was een volwassene, ik betaalde ervoor, en ik kon doen wat ik verdomme wilde.

Ik pakte mijn spullen en vertrok, haalde opgelucht adem toen ik de confetti van me afveegde. Helaas bleef het zich aan me vastklampen en op willekeurige plaatsen opduiken, zoals in mijn broeksband of in mijn tanktop. Het was als een metafoor voor het leven: Als je niet voor jezelf opkomt, sijpelt de giftige energie naar binnen en verspreidt zich over je als een ziekte. Ik heb gezworen mezelf nooit meer in de steek te laten.

Treat Yo Self 2016

Ik ben een type-A workaholic. Gelukkig hou ik van wat ik doe (schrijven en het runnen van een stationary/gift business) en werk ik voor mezelf, dus het is niet zo dat ik tot 10 uur ’s avonds op een afschuwelijk kantoor zit spreadsheets te analyseren. Maar ik weet vaak niet wanneer ik moet stoppen of mezelf een broodnodige pauze moet gunnen. Iets doen als een film kijken of een snelle massage kan zinloos aanvoelen en als tijdverspilling.

Na een paar weken met de apps te hebben gewerkt, vond ik het echter veel makkelijker om mezelf te laten ontspannen. Ik besloot een deel aan de kust van Jersey te nemen, en gaf mezelf vijf weekenden niets dan zon, zand, water en totale ontspanning. De oude ik zou maandenlang geanalyseerd hebben of ik wel zoveel tijd zou besteden aan helemaal niets doen. De nieuwe ik besloot in 10 minuten. Het bleek een van de beste beslissingen te zijn die ik in lange tijd had genomen. Het gekke is: het blijkt dat ontspannen je rustiger, gelukkiger en minder angstig kan maken – WIST JE DAT? (Antwoord: iedereen, maar weten is iets anders dan *doen*.)

Hoe meer ik mezelf liet gaan, hoe makkelijker het was om me weer over te geven. Na een bijzonder inspannende werkdag – compleet met vermiste pakjes en ander drama – voelde ik plotseling de sterke drang om een dagje naar de spa te gaan. Het was volkomen zinloos. Ik had net het weekend doorgebracht met lezen en margarita’s drinken. Waarom had ik de behoefte om nog meer te ontspannen? Na veel heen en weer gepraat over de absurditeit van dit alles, kon ik er niet meer tegen. De pot op! Ik verklaarde in mijn hoofd. Ik ga naar het kasteel van Spa!

Ik begon me af te vragen of de apps me naar het hoofd groeiden. Misschien voelde ik mezelf een beetje te veel. Wat als ik in Paris Hilton aan het veranderen was? Wie gaat er nou een weekend naar het strand en komt dan terug met het gevoel dat hij zich nog wat meer moet ontspannen? Ik huiverde. Maar ik ging toch naar Spa Castle.

“Let It Go.” -‘Frozen,’ But also Me

Eenmaal in Spa Castle, besloot ik voor de volledige Koreaanse spa-ervaring te gaan en een bodyscrub te nemen. Maar er was een addertje onder het gras: Het was in de alleen voor vrouwen toegankelijke naakte zone.

Normaal gesproken zou ik nooit ergens naartoe gaan waar ik mijn kleren in het openbaar volledig uit moet trekken, omdat ik liever niet in de kleren ga. De oude ik zou doodsbang zijn geweest om zo bloot te zijn. Ik heb letterlijk meerdere dromen gehad over naakt zijn in het openbaar en ben in paniek wakker geworden. Zoals veel droomwoordenboeken je zullen vertellen, hebben dromen over naakt zijn in het openbaar te maken met je onzeker voelen, kwetsbaar zijn en je ergens voor schamen.

In het echte leven (of IRL zoals de kinderen zeggen) heb ik er vaak moeite mee dat ik zo open ben over de dingen die ik schrijf en dat ik me er vervolgens voor schaam dat ik erover heb geschreven. Alsof mijn ouders plotseling iets zullen lezen wat ik heb geschreven en me zullen verstoten. Het is een absolute absurditeit en ongetwijfeld een overblijfsel van het opgroeien in een conservatief gezin. Veel mensen tegen wie ik opkeek (Amy Schumer, Aziz Ansari, Nicki Minaj, Ilana Glazer, Abbi Jacobson) belichamen precies die delen van mijn persoonlijkheid waar ik moeite mee had: seksuele openhartigheid en gedurfde meningen. Het is duidelijk dat ik me tot bepaalde eigenschappen aangetrokken voel; ik besefte dat het krankzinnig was dat ik ze niet omarmde. De droom was misschien maar een metafoor, maar in de spa voelde het allemaal heel echt. Ik besloot dat het tijd was om deze angst de kop in te drukken en het gewoon te doen.

Nooit in mijn wildste dromen had ik ooit gedacht dat ik in mijn verjaardagspak zou worden geschrobd door een oudere Aziatische dame met zwarte lingerie en een douchemuts op. En dat ik er echt van zou genieten. Ik voelde me vrij en ongeremd en – mag ik het zeggen – een beetje meer Beyoncé in termen van mijn zelfvertrouwen. En mijn huid voelde aan als een fluwelen kussen.

Conclusie

De apps werken. Of in ieder geval sommige ervan. Toen ik vijf dagen op vakantie ging en de apps helemaal niet gebruikte, merkte ik een duidelijk verschil. Hoewel ik me niet direct naar het Donkere Gedachten Territorium haastte, voelde ik wel een dip in mijn stemming.

Ik vond de Louise Hay-app net zo saai als elke andere geleide meditatie die ik ooit op YouTube heb beluisterd. Ik merkte dat ik me ervan distantieerde. Shine Text heeft de beste bedoelingen, maar het deed me te veel denken aan een chirpy yogaleraar die heeft alle van vijf minuten van levenservaring en dringt aan op het verstrekken van wijs advies de hele Savasana wanneer je gewoon wilt haar om stil te zijn. Love Pioneer was uniek, volwassen, en inzichtelijk in zijn kennis. Net als Oprah. Zie je hoe de cirkel rond is? Nee, alleen ik?

Een week na het experiment was ik bij een gewone yogales zonnegroeten aan het doen toen ik plotseling een overweldigende golf van zelfliefde voelde. Zoals Kanye West zich waarschijnlijk elke dag voelt. Het was geweldig.

Volg Marie Claire op Facebook voor het laatste celeb-nieuws, beautytips, fascinerende leesvoer, livestream-video’s en meer.