Niet schrikken, maar er zitten duizenden mijten op je gezicht

Op dit moment zitten er duizenden mijten op je gezicht. Ze zijn microscopisch klein, maar nauw verwant aan spinnen en teken. En ondanks uw reactie op dit nieuws, is er absoluut niets mis met u.

“99,9 procent van de mensen draagt ze bij zich,” zegt Ron Ochoa, een mijtenwetenschapper bij het Amerikaanse ministerie van Landbouw. Ze zijn het talrijkst op ons gezicht, maar leven in de haarzakjes over ons hele lichaam, en één persoon kan er in totaal meer dan een miljoen bij zich dragen.

Overdag blijven de diertjes verborgen in je haarzakjes, waar ze zich voeden met oliën die op natuurlijke wijze door je klieren worden afgescheiden. s Nachts gebruiken ze hun stompe pootjes om naar de oppervlakte te klimmen op zoek naar partners.

Misschien wel het meest opzienbarende feit over deze mijten: ze werden voor het eerst geïdentificeerd in 1842, maar wetenschappers weten nog steeds verrassend weinig over ze.

“Dit zijn dingen die op ons leven – ze zijn nauw met ons verbonden – maar ze zijn niet echt bestudeerd,” zegt Holly Menninger, die deel uitmaakt van een North Carolina State project dat de mijten bemonstert die op honderden vrijwilligers leven. “

Haar team is een van de weinigen die proberen meer te weten te komen. Hier is het weinige dat we tot nu toe weten over de mijten die je elke dag bij je draagt.

We weten niet eens hoeveel mijten we bij ons dragen

Je lichaam herbergt ten minste twee nauw verwante soorten mijten: Demodex folliculorum en Demodex brevis. Beiden leven in je haarzakjes, maar folliculorum leeft in de hoofdholte van de follikels, terwijl de kleinere brevis in een zogenaamde talgklier leeft, die een wasachtige olie afscheidt die talg wordt genoemd – waarschijnlijk de belangrijkste voedselbron van de mijten.

Beide soorten Demodex zijn het dichtste op het gezicht – vooral in de buurt van de neus, wenkbrauwen, wimpers en haarlijn – maar ze leven overal op je lichaam waar zich haarzakjes bevinden. Wetenschappers hebben echter nooit de totale overvloed aan mijten op het menselijk lichaam volledig bestudeerd. Dan Fergus, een onderzoeker die samenwerkt met Menninger, schat dat de gemiddelde persoon tussen de 1,5 en 2,5 miljoen mijten heeft, maar niemand weet het echt.

Bijna alle volwassenen dragen deze mijten, maar kinderen meestal niet – en slechts ongeveer 70 procent van de 18-jarigen wel. Het is nog steeds onduidelijk hoe we ze in eerste instantie oplopen. Veel wetenschappers denken dat we ze op de een of andere manier van onze ouders krijgen – Ochoa denkt dat ze zich voor het eerst aan ons vasthechten als we als baby borstvoeding geven – terwijl anderen veronderstellen dat we ze van seksuele partners krijgen.

Eén ding is zeker: mijten leven al heel, heel lang op mensen. “De mijt is zo aangepast aan ons gezicht en ons haar dat ons immuunsysteem ze niet herkent,” zegt Ochoa.

Net als de zeepokken die walvissen bedekken of de vissen die haaien volgen om hun restjes op te eten, getuigen ze van de ongelooflijke kracht van de evolutie om elke niche in het bestaan te vullen, mits er genoeg tijd voor is.

De mijten feesten ’s nachts op je gezicht

Overdag verblijven beide soorten Demodex in je follikels, waar ze zich voeden met talg. Er wordt ook aangenomen dat ze wat van de cellen eten die de follikels bekleden, samen met de bacteriën die erop leven, hoewel dat nog niet zeker is.

S nachts kruipen ze langzaam naar de oppervlakte met een snelheid van een paar millimeter per uur, gebruikmakend van acht korte, gesegmenteerde pootjes:

Op de buitenste rand van je follikels, zoeken ze naar partners. “We grappen dat de mijten naar buiten komen om te feesten, omdat ze ’s nachts seks hebben op je gezicht,” zegt Menninger. Overdag keren ze terug naar de follikels, waar de vrouwtjes eitjes leggen.

Het is onduidelijk waarom ze zich aan dit dagschema houden, maar het is mogelijk dat ze tevoorschijn komen terwijl hun gastheren (wij dus) verdoofd zijn, omdat dat minder gevaarlijk is. Het is ook niet duidelijk hoe ze weten wanneer we slapen: misschien voelen ze gewoon het licht, of reageren ze op hormonale veranderingen in ons lichaam.

De enige manier waarop we iets over hun nachtleven weten, is door experimenten waarbij mensen sliepen met tape op hun huid om de mijten te vangen als ze tevoorschijn komen. Overdag zijn de bemonsteringsmethoden iets eenvoudiger: je kunt mijten isoleren door minerale olie op de poriën bij je neus te smeren, waardoor ze open gaan staan, en ze vervolgens af te schrapen met een stukje metaal. Als je de smurrie onder een microscoop legt, zie je waarschijnlijk mijten rondwriemelen.

De overgrote meerderheid van deze mijten is waarschijnlijk ongevaarlijk – ook al hebben ze aan weerszijden van hun mond een orgaan met klauwtjes, palpus genaamd, waarmee ze zich in je follikelcellen kunnen ingraven en vastzetten.

In sommige gevallen kunnen mijten rosacea echter verergeren. Dit kan komen doordat ze niet poepen, en hun uitwerpselen zich in de loop van de tijd ophopen in hun lichaam. Wanneer ze sterven en beginnen te ontbinden, komen al deze uitwerpselen tegelijk vrij – en bij sommige mensen kan dit een immuunreactie uitlokken die leidt tot opflakkeringen van rosacea.

We weten nog steeds zo weinig over mijten – en ze zijn overal

Mijten als geheel zijn een schokkend onderbestudeerde groep, ook al werden ze voor het eerst beschreven door Carl Linneaus in de 18e eeuw en leven ze zowat overal. Teken zijn een soort mijt, maar ze zijn slechts de bekendste van de meer dan 57.000 mijtensoorten die we tot nu toe hebben gevonden.

En er zijn er nog duizenden die nog op ontdekking wachten. Sommige wetenschappers denken dat er op vrijwel elke dier- en plantensoort wel een aparte mijtensoort leeft.

“Het aantal mijtensoorten is waarschijnlijk een van de meest onderschatte van alle diergroepen die op de planeet leven.” zegt Ochoa. “Als er vijf miljoen soorten insecten zijn, moet je je realiseren dat elk insect waarschijnlijk zijn eigen mijtensoort heeft.”

Er zijn ook duizenden vrijlevende mijten aanwezig in allerlei ecosystemen. Vooral in de bodem zijn ze overvloedig aanwezig. “Als je buiten in je voortuin een schep grond zou nemen en daarin zou kijken, zou je waarschijnlijk een geheel nieuwe mijtensoort vinden,” zegt Ochoa.

De North Carolina State-groep denkt dat er nog meer mijtensoorten zijn die op mensen leven en nog niet zijn gevonden. Daarom bemonsteren ze mensen van verschillende etnische groepen op mijten, in de veronderstelling dat gedurende de tienduizenden jaren dat mensen in verre uithoeken van de wereld leefden en evolueerden, de mijten die op hen leefden ook evolueerden en divergeerden.

We zijn pas de laatste paar jaar het belang van het microbioom – de triljoenen bacteriën die in en op ons leven – diepgaand gaan bestuderen en op grote schaal gaan waarderen. Door mijten geobsedeerde onderzoekers hopen dat het tijdperk van mijtenwaardering op dezelfde manier zal volgen.

“Ze zijn volledig van het radarscherm verdwenen, niet alleen voor gewone mensen, maar ook voor wetenschappelijke professionals,” zegt Ochoa. “Mijten zitten recht onder onze neus, en we zijn ons totaal niet bewust van hun relatie met hen.”

Verder lezen:

• Ed Yong’s uitstekende gids voor gezichtsmijten
• Foto’s en verhalen van NC State’s Meet Your Mites-project
• Verstrekkende foto’s van landbouwmijten genomen door Ron Ochoa en andere USDA-wetenschappers