Normale anatomie van de wervelkolom

Voordat we de verwarrende aspecten bespreken van de terminologie die wordt gebruikt om rugproblemen te beschrijven, is het belangrijk om eerst de algemene terminologie te bekijken die wordt gebruikt om de normale anatomie van de wervelkolom te beschrijven.

Watch: Overzichtsvideo Anatomie van de wervelkolom

Vertebrae definiëren delen van de wervelkolom

De anatomie van de wervelkolom is onderverdeeld in 4 grote secties, die gewoonlijk worden gedefinieerd door het aantal wervels (de ronde botten die de structuur van iemands ruggengraat vormen) in elke sectie. Wervels worden ook wel wervellichamen genoemd.

1. Cervicale wervelkolom (nek) – bestaat uit 7 nekwervels (C1 tot C7 genoemd), beginnend met C1 aan de bovenkant van de wervelkolom en eindigend met C7 aan de onderkant van het cervicale deel van de wervelkolom. Nekproblemen kunnen nekpijn veroorzaken en/of pijn die uitstraalt langs de armen naar de handen en vingers.

   Zie Cervicale Wervelkolom Anatomie

2. Thoracale wervelkolom (bovenrug) – bestaat uit 12 thoracale wervels (bekend als T1 tot T12), die vastzitten aan de ribben en het borstbeen (borstbeen). Omdat dit deel van de wervelkolom stevig aan de ribben en het borstbeen vastzit, is het zeer stabiel en heeft het minder last van bewegingsproblemen.

   Zie Thoracale wervelkolom Anatomie en Bovenrugpijn

Lumbale wervelkolom (onderrug) – bestaat meestal uit 5 wervels (bekend als L1 tot L5), die veel beweeglijkheid en flexibiliteit hebben. Omdat dit deel van de wervelkolom het meeste gewicht van het lichaam draagt en de meeste beweging toelaat (waardoor de anatomische structuren worden belast), wordt dit gebied het meest geassocieerd met rugproblemen. Problemen in de lage rug kunnen pijn veroorzaken die uitstraalt van de benen naar de voeten.

Zie Anatomie van de lendenwervelkolom en pijn

1. Heiligbeengebied (onderkant van de wervelkolom) – gelegen onder de lendenwervelkolom, is het heiligbeen een reeks van 5 met elkaar vergroeide botsegmenten (bekend als S1 tot S5) die een driehoekig bot vormen dat dient als de basis van de wervelkolom en een deel van het bekken uitmaakt.Het segment waar de lumbale wervelkolom het sacrale gebied ontmoet, L5-S1, is een gebied dat geneigd is te degenereren en rugklachten te veroorzaken. Vier kleine botjes die vanaf het heiligbeen naar beneden lopen, vormen het stuitbeen (het staartbeen onderaan de wervelkolom).

Aandoeningen komen vaak voor in de lendenwervelkolom en bovenaan het heiligbeengebied, omdat dit gebied het grootste deel van het lichaamsgewicht draagt, waardoor de structuren in dit gebied onder druk komen te staan. De combinatie van deze twee delen van de onderrug wordt vaak aangeduid als het “lumbosacrale gebied”.

Mensen met rugklachten die binnen een paar weken beter worden, hebben meestal een verrekte spier (een verrekte spier) of een andere beschadiging van de weke delen. Veel rugklachten die niet binnen een paar maanden beter worden, worden echter veroorzaakt door een of ander probleem met een tussenwervelschijf of zenuw.

Wervelschijven zitten tussen elke wervel

Wervelschijven zitten tussen elk van de wervellichamen langs het ruggenmerg en kunnen ook worden aangeduid als tussenwervelschijf, ruggenwervelschijf of schijf. Elke tussenwervelschijf wordt zo genoemd naar de twee wervellichamen waartussen hij ligt. Bijvoorbeeld:

• De L4-L5 schijf in de lage rug ligt tussen de L4 wervels en de L5 wervels die samen het L4-L5 ruggenmergssegment vormen.
• De L5-S1 schijf onderaan de wervelkolom ligt tussen de L5 wervel en het eerste benige segment bovenaan het heiligbeen, dat is sacraal segment 1 (of S1).

De schijf en de wervels boven en onder de schijf vormen samen één segment van de wervelkolom – meestal een spinaal niveau of spinaal segment genoemd. De L4 wervel en L5 wervel, samen met de tussenliggende schijf, vormen het L4-L5 segment

Schijven worden altijd aangeduid met de wervel waartussen zij liggen, en dit is consequent over de gehele lengte van de wervelkolom – voor de halswervelkolom, de borstwervelkolom en de lendenwervelkolom. De C1-C2 schijf in de nek ligt bijvoorbeeld tussen de eerste en tweede wervel in de halswervelkolom, en de T1-T2 schijf ligt tussen de eerste en tweede wervel in de borstwervelkolom.

Meer informatie over wervelschijfproblemen

Hetzelfde geldt echter niet voor de aanduiding van de ruggenmergzenuwen, en rugproblemen worden vaak beschreven met zowel het ruggenmergsegment als de zenuwwortel die is aangetast. Dit wordt in meer detail uitgelegd op de volgende pagina.