Norwood-procedure
De Norwood-procedure is de eerste operatie van drie gefaseerde hartoperaties om een nieuw functioneel systemisch circuit te creëren bij patiënten met hypoplastisch linkerhartsyndroom of andere complexe hartafwijkingen met één ventrikelfysiologie. De Norwood procedure (fase 1) omvat atriale septectomie en doorsnijding en ligatie van de distale hoofd pulmonale slagader. De proximale longslagader wordt dan verbonden met de hypoplastische aortaboog, terwijl het gecoarcteerde segment van de aorta wordt gerepareerd. Er wordt een aortopulmonale shunt gemaakt om de aorta met de hoofd pulmonale slagader te verbinden om de pulmonale bloedstroom te verzorgen. De tweede operatie (fase 2) is de scheiding van de systemische en de pulmonale circulatie zodra de pulmonale vasculaire weerstand is gedaald, door de aortopulmonale shunt te verwijderen gevolgd door de aanleg van een bidirectionele SVC-pulmonale shunt, ook bekend als een gewijzigde Glenn-procedure of Hemi-Fontan. De derde operatie (fase 3) is de Fontan-operatie, waarbij de vena cava inferior (IVC, de grote ader die bloed van het onderste deel van het lichaam terug naar het hart voert) met de vertakkingen van de pulmonale slagaders wordt verbonden. Na deze operatie stroomt al het veneuze bloed dat uit het lichaam terugstroomt rechtstreeks naar de longen.
The first successful use of the Norwood procedure was reported by Dr. William Imon Norwood, Jr. and colleagues in 1981.Cardiopulmonary bypass is required.