Palytoxine van Palythoa zoanthiden is echt, ECHT gevaarlijk

Als we even uw aandacht mogen, dit is een belangrijke mededeling van de buurt-Ref Builders om u te laten weten dat u heel voorzichtig moet zijn bij het hanteren van uw Palythoa zoanthiden.

Zoanthiden zijn winterharde, bijna onverwoestbare bloemdieren van het koraalrif die door rifbeheerders al sinds het begin van de hobby met veel plezier in aquaria worden gekweekt. Zoanthiden komen voornamelijk uit drie genera, Zoanthus, Palythoa en Protopalythoa, hoewel bijna elke grote poliep van zoanthid over het algemeen een Palythoa wordt genoemd, of gewoon ‘Paly’.

Doordat zoanthiden in het algemeen zo populair zijn, durven we te stellen dat bijna alle, of iets als 98% van de rifaquaria zoanthiden in zich hebben, van de een of andere soort. Ondanks het feit dat zoanthiden zo populair en wijdverbreid zijn in de zeeaquariumhobby, zijn hun eigenaars zich er blijkbaar terdege van bewust hoe gevaarlijk en giftig deze dieren zijn.

Palythoa in het bijzonder, synthetiseren palytoxine, een zeer gevaarlijke stof die giftig is voor alle dieren, inclusief andere koralen, vissen, vogels, katten, honden en mensen. Terwijl reefers “een beetje” weten dat ze voorzichtig moeten zijn bij het hanteren van alle soorten zoanthiden, in het bijzonder Palythoa, lijkt het erop dat te veel palythoa kwekers niet genoeg zorg en voorzichtigheid in acht nemen bij het hanteren van deze gevaarlijk giftige poliepen.

Mensen weten al honderden jaren over de giftigheid van Palythoa’s, met Palythoa toxica als een van de eerste beschreven soorten van Palys. In Maui gebruikten oude Hawaiiaanse krijgers Palythoa’s als pijlgifkikkers, door hun speren met Palytoxin te besprenkelen, waardoor ze in feite dodelijke wapens werden.

Vroeger geloofden sommigen dat de meeste zoanthiden die voor thuisaquaria werden verkocht niet van de giftige soorten waren, maar onderzoek en gevaarlijke ervaringen van rifbezitters hebben het tegendeel bewezen. Onderzoekers van koraalriffen hebben vastgesteld dat Palytoxine vaak voorkomt in de Palythoa zoanthiden die in gewone viswinkels worden verkocht, en alsof dat nog niet genoeg was, wordt in een recent rapport van het Center for Disease Control melding gemaakt van de ziekenhuisopname van een man die werd blootgesteld aan Palytoxine.

Een reefer uit Alaska werd opgenomen in de eerste hulp nadat hij eenvoudigweg zoanthiden aan zijn aquarium had toegevoegd. De vergiftiging was zo acuut dat het ziekenhuis besloot een onderzoek naar het incident in te stellen. Het rapport bevatte een heleboel zeer belangrijke informatie over Palytoxin, naast een verslag van wat er werkelijk met deze reefer uit Alaska was gebeurd.

Het meest interessant was een vermelding van de LD50 van Palytoxin. “De dosis waarbij 50% van de blootgestelde dieren sterft na intraveneuze toediening van palytoxine (LD50) is aangetoond zo laag te zijn als 0,033 µg/kg lichaamsgewicht”. Voor een man van 200 pond betekent dit dat intraveneuze blootstelling aan palytoxine slechts 0,003 gram vereist voor de helft van de mensen; dat is bijna een tiende van het gewicht van een rijstkorrel!

Ok dus we zullen niet snel palytoxine gaan spuiten, maar deze metriek laat wel zien hoe gevaarlijk palytoxine werkelijk kan zijn. Zo gevaarlijk als Palytoxin is, het is moeilijk om het uit de gastheer Palythoa te krijgen, en in het menselijk lichaam, en het is vaak een domme daad van onvoorzichtigheid die slachtoffers blootstelt aan het gif. Koken, douchen, eten, of het hanteren van Palythoa’s zonder handschoenen of oogbescherming is een grote nee-nee.

Het is voor volwassenen makkelijk genoeg om deze richtlijnen op te volgen, maar kinderen en huisdieren weten niet beter. Ten eerste zouden we geen kinderen een aquarium met Palythoa’s laten hebben, en natuurlijk moet je al je huisdieren uit de buurt van het aquarium houden, vooral als je met Palythoa’s werkt.

Het lijkt erop dat de aquariumhobby al heel lang op de hoogte is van de gevaren van Palythoa vergiftiging. Maar deze boodschap komt niet aan genoeg mensen over, en niet dringend genoeg, dat het lijkt alsof er elke zes maanden een ziel is die lijdt aan de symptomen van Palytoxine vergiftiging om ons eraan te herinneren dat we echt moeten oppassen.

Volgend weekend bij MACNA zal Julian Sprung een lezing geven waarin expliciet wordt ingegaan op de gevaren van Palytoxine vergiftiging, hoe het te herkennen, hoe het te vermijden, en alles daar tussenin. Of je nu naar Julian’s lezing komt of niet, herinner jezelf eraan dat het werken met Palythoa zoanthiden zeer gevaarlijk kan zijn en dat je niet de volgende wilt zijn die de krantenkoppen haalt omdat je onvoorzichtig bent met je zoanthiden.