Pathogeen & Milieu

Veroorzaker

Giardia duodenalis is een protozoaire flagellaat (Diplomonadida). Deze protozoön werd aanvankelijk Cercomonas intestinalis genoemd door Lambl in 1859. Hij werd door Stiles in 1915 omgedoopt tot Giardia lamblia, ter ere van professor A. Giard uit Parijs en Dr. F. Lambl uit Praag. Velen beschouwen echter de naam, Giardia duodenalis, (Davaine 1875) als de juiste taxonomische naam voor deze protozoön.

Levenscyclus

Cysten zijn resistente vormen en zijn verantwoordelijk voor de overdracht van giardiasis. Zowel cysten als trofozoieten kunnen in de feces worden aangetroffen (diagnostische stadia) (1). De cysten zijn winterhard en kunnen enkele maanden in koud water overleven. Besmetting vindt plaats door opname van cysten in besmet water, voedsel, of via de fecaal-orale route (handen of fomites) (2). In de dunne darm komen bij excystationatie trofozoieten vrij (elke cyste produceert twee trofozoieten) (3). Trofozoieten vermenigvuldigen zich door longitudinale binaire splijting en blijven achter in het lumen van de proximale dunne darm waar ze vrij kunnen zijn of vastgehecht aan de mucosa door een ventrale zuigschijf (4). Encystatie treedt op als de parasieten zich naar het colon begeven. De cyste is het stadium dat het vaakst wordt aangetroffen in niet-diarree ontlasting (5). Omdat de cysten besmettelijk zijn wanneer ze in de ontlasting of kort daarna worden doorgegeven, is overdracht van mens op mens mogelijk. Hoewel dieren besmet zijn met Giardia, is hun belang als reservoir onduidelijk.

Life cycle image and information courtesy of DPDx.