Polsfractuur Oefeningen nadat de botten zijn genezen

Nadat een fractuur is genezen, zijn polsfractuur oefeningen een belangrijk onderdeel van het algehele herstelproces. We hebben gezien dat sommige patiënten hun functie verloren omdat ze geen fysiotherapie kregen na hun Smith of Colles fractuur. Laat dit u of een dierbare niet overkomen.

Hier vindt u meer informatie over polsfracturen:

De pols bestaat uit 15 verschillende botten, die elk gewond kunnen raken als het gewricht een kracht ondervindt die groot genoeg is. Maar sommige van deze botten lopen meer kans om gewond te raken dan andere, en de term “gebroken pols” verwijst meestal naar een breuk van het distale deel van het spaakbeen. Deze verwondingen kunnen ernstig zijn en mogelijk zelfs een operatie vereisen, maar ongeacht de gebruikte behandeling zal een kinesitherapie essentieel zijn om een volledig herstel te verzekeren.

Het spaakbeen bevindt zich aan de duimzijde van de pols en is het grootste van de twee botten die samen de onderarm vormen. Samen met de ellepijp maken deze botten bewegingen van de elleboog, hand en pols mogelijk, en het distale spaakbeen neemt een groot deel van de belasting op zich die naar de pols wordt gestuurd. Dit is een van de belangrijkste redenen waarom het distale spaakbeen een van de meest voorkomende letsels in het lichaam is. Van alle fracturen die op de spoedeisende hulp worden gezien, is ongeveer een zesde een distale radiusfractuur. Als u meer over deze fractuurtypes wilt lezen in onze medische bibliotheek, klik dan hier.

Het overgrote deel van de distale spaakbeenbreuken ontstaat nadat iemand valt en met uitgestrekte handen op de grond komt, wat vaak een “val op een uitgestrekte hand”, of FOOSH-letsel, wordt genoemd. Valpartijen bij sporten als voetbal en basketbal, maar ook fiets-, skateboard- of rolschaatsongelukken kunnen allemaal leiden tot een distale radiusfractuur als de persoon met genoeg kracht op de grond komt. Deze verwondingen worden gewoonlijk gecategoriseerd, afhankelijk van hoe de persoon op de pols terechtkomt, als een Colles-fractuur of een Smith-fractuur:

• Colles-fractuur: deze verwondingen worden veroorzaakt door een val op de handpalm, waardoor de pols in een verlengde positie komt te liggen; het resultaat is een fractuur van het distale spaakbeen en mogelijk de ellepijp
• Smith-fractuur: ook bekend als de omgekeerde Colles-fractuur, deze letsels ontstaan door een val op de rug van de hand met de pols in een gebogen positie

Na een Colles- of Smith-fractuur is de eerste behandeling voor de meeste patiënten een reductie, waarbij het (de) gebroken bot(ten) weer in de juiste positie wordt (worden) geplaatst, zodat genezing kan plaatsvinden. Een arts voert de reductie meestal handmatig uit, maar een operatie kan nodig zijn als een bot te ver uit zijn positie is geduwd. De reductie wordt meestal gevolgd door een periode van immobilisatie in een gipsverband of een brace die 4-6 weken moet worden gedragen. Ongeacht of een operatie al dan niet wordt uitgevoerd, is een cursus fysiotherapie zowel tijdens als na de immobilisatieperiode van cruciaal belang voor een goed herstel.

Vertrouwensuggesties over oefeningen bij polsfractuur nadat de breuk is genezen

Terwijl de pols nog in het gips zit, kan een fysiotherapeut enkele rustige oefeningen voorschrijven om de schouder, elleboog en vingers in beweging te houden, zodat deze gewrichten hun flexibiliteit niet verliezen. Nadat het gips is verwijderd, voelt de pols meestal stijf aan en voelt de arm zwak aan, dus uw fysiotherapeut zal een aantal oefeningen voorschrijven om deze problemen aan te pakken en de functie van uw pols te herstellen. Dit omvat meestal manuele (hands-on) therapie, ijs- en warmtetherapie, rek- en strekoefeningen, en sportspecifieke oefeningen indien van toepassing.

De effectiviteit van fysiotherapie voor de behandeling van patiënten met polsfracturen kan worden gezien in de bevindingen van een studie gepubliceerd in 2017. Patiënten die een distale radiusfractuur doormaakten, werden willekeurig toegewezen om ofwel een thuisoefenprogramma ofwel een begeleid fysiotherapieprogramma te ondergaan, en de resultaten waren als volgt:

Een begeleid fysiotherapieprogramma is effectief op de korte en middellange termijn en laat een klinisch en statistisch significante toename in functie zien. Deze behandeling vermindert ook de pijn en verbetert het bewegingsbereik van de pols in vergelijking met een oefenprogramma thuis.

Colles- en Smith-fracturen zijn veel voorkomende blessures die niet lichtvaardig moeten worden opgevat, omdat het niet op de juiste manier revalideren kan leiden tot problemen op de lange termijn. Daarom moeten alle patiënten naar een fysiotherapeut gaan en een uitgebreid behandelingsprogramma doorlopen om hen weer op volle kracht te krijgen.