Pruritische huiduitslag na een oceaanzwemtocht

Discussie

Het antwoord is C: seabather’s eruption. Seabather’s eruption (mariene dermatitis) is een goedaardig klinisch syndroom dat wordt veroorzaakt door de steken van cnidarian larven. De fylum Cnidaria omvat kwallen, koralen en zeeanemonen.1 De diagnose is klinisch en is gebaseerd op de ontwikkeling van een huideruptie op de door een zwempak bedekte lichaamsdelen vier tot 24 uur na blootstelling aan de oceaan.2 Het wordt voornamelijk gemeld in Zuid-Florida en het Caribisch gebied; er zijn echter ook gevallen gemeld in andere gebieden langs de oostkust van de Verenigde Staten.2

De karakteristieke laesie die de zeebaarseruptie kenmerkt, is een intens jeukende, vesiculaire of macropapuleuze eruptie, die vooral huidoppervlakken treft die bedekt zijn met zwemkleding of waar wrijving optreedt (bijv. oksels).2 Systemische symptomen zoals koorts en hoofdpijn kunnen de huidlaesies vergezellen.2 De symptomen beginnen meestal binnen 24 uur na blootstelling aan de zee, duren drie tot vijf dagen, en verdwijnen spontaan. Er zijn echter enkele gedocumenteerde gevallen met ernstige symptomen en langdurige gevolgen.1,2 Verscheidene patiënten hebben lokale of vesiculaire erupties gemeld die periodiek terugkeren tot een jaar na de eerste blootstelling.2 De behandeling is symptomatisch met antihistaminica, antipruritica en lokale steroïden.2 In ernstige of aanhoudende gevallen kunnen systemische steroïden nodig zijn.2

Een observatie die verbijsterend kan zijn voor clinici, vooral bij het overwegen van de diagnose, is dat sommige personen symptomen ontwikkelen terwijl anderen die in hetzelfde gebied zwemmen dat niet doen. Sommige artsen stellen dat gastheerfactoren, verschillende niveaus van blootstelling van personen door verschillende stijlen van zwemkleding, en variabele duur van de oceaanactiviteit hieraan kunnen bijdragen.2

Een andere dermatitis veroorzaakt door blootstelling aan zeewater is cercariële dermatitis. Deze wordt veroorzaakt door cercariënparasieten die een allergische reactie opwekken nadat ze zich in de huid hebben ingegraven.3,4 De belangrijkste factor die cercariëndermatitis onderscheidt van de zeebaddereruptie is dat de laesies van cercariëndermatitis zich op de blootgestelde delen van de huid voordoen in tegenstelling tot de delen die door het badpak worden bedekt.3,4

Cutane reacties op beten van geleedpotigen (bv. chiggers) kunnen zich presenteren als intens jeukende papels en urticariële laesies die meestal gelokaliseerd zijn op de enkels of de benen.

De huidmanifestaties van secundaire syfilis bij volwassenen zijn polymorfe, gegeneraliseerde laesies die verschijnen als schilferende, roze tot koperkleurige macules en papels die vaak de handpalmen en voetzolen betreffen. In tegenstelling tot de laesies van de zeebaarseruptie zijn die van secundaire syfilis noch vesiculair, noch monomorf.5

Varicella is een systemische koortsachtige ziekte die wordt gekenmerkt door het geleidelijk ontstaan van een diffuse vesiculaire eruptie die begint op de romp en zich centrifugaal verplaatst naar het gezicht en de ledematen. Elke correlatie met buitenactiviteiten of zwemmen zou toeval zijn.