‘Psych 2: Lassie Come Home’: James Roday Rodriguez & Dulé Hill over het vervolg en Psych 3

In Psych 2: Lassie Come Home, te streamen bij Peacock TV, herstelt Carlton Lassiter (Timothy Omundson), hoofd van de politie van Santa Barbara, nadat hij tijdens een zaak in een hinderlaag is gelopen en voor dood is achtergelaten. Shawn (James Roday Rodriguez) en Gus (Dulé Hill) duiken op om hem te helpen de onverklaarbare dingen die beginnen te gebeuren op te lossen. Hun nieuwe leven in San Francisco wordt opgeschort om hun vriend te helpen, ze zijn op hun eigen als ze volgen aanwijzingen rond hun oude stomping grounds.

Tijdens dit telefonische interview met Collider, co-stars James Roday Rodriguez en Dulé Hill, wiens eigen vriendschap net zo sterk lijkt als degene die ze op tv spelen, spraken over waarom terugkeren voor een tweede Psych-film zo belangrijk voor hen was, hoe het was om terug te keren op de set met Tim Omundson (die in mei 2017 een beroerte kreeg die hem ervan weerhield een zeer actieve rol in de eerste film te hebben), de gekste momenten om te filmen, hoeveel plezier ze hebben in het elkaar proberen af te kraken, hun onberispelijke komische timing, waarom ze nog steeds genieten van het spelen van deze personages, na acht seizoenen en nu twee films, en de kansen op een derde Psych-film.

JAMES RODAY RODRIGUEZ: We zijn er allemaal.

DULE HILL: Is je naam Kristina met een K, of Cristina met een C.

Collider: Het is Christina met een CH. Mijn ouders hebben de saaie, traditionele weg gekozen met de meest normale spelling.

RODAY RODRIGUEZ: Je kunt altijd naar het kantoor van de sociale zekerheid gaan en elke letter toevoegen die je maar wilt.

HILL: Dat is waar. U hebt het recht dat te doen.

Noteerd. Nou, ik ben al sinds het begin van de tv-show een fan van Psych, en het is opwindend dat je niet alleen een film hebt kunnen maken, maar dat er nu ook een tweede film is.

RODAY RODRIGUEZ: We hebben veel geluk gehad, en ik denk dat het voor een groot deel te maken heeft met hoe knap Dulé is. Dus ik wil hem altijd publiekelijk bedanken, wanneer ik maar kan.

Het is het tapdansen. Zie je, het is het tapdansen.

De eerste film voelde duidelijk incompleet zonder veel Lassiter erin, dus je moest duidelijk een manier vinden om nog een film met hem te maken. Hoe voelde het om weer op de set te staan en met Tim Omundson te werken?

HILL: Toen we de eerste film draaiden, zei je het goed, voelde het gewoon niet als Psych. We hadden plezier, maar er was een groot gapend gat dat ontbrak, en dat was Tim Omundson. Vanaf dat moment, toen we begonnen met het filmen van de eerste film, was onze strijdkreet voor de cast en de crew: “Hoe geweldig zal het zijn, als we terugkomen en een tweede film maken, en Tim verschijnt hier in Vancouver en loopt de set op. Dat zal zo’n mooi moment zijn. We houden ons vast aan het feit dat hij zal herstellen, zijn kracht terugkrijgt, en we hier zullen zijn om Psych 2 te filmen.” Vanaf het begin van de eerste Psych film, was dat het begin ervan. We hadden zoiets van, “We moeten een andere film maken, waar Tim in voorkomt.” Dus, toen we bij de tweede film aankwamen en Tim op de set verscheen en het uit het park sloeg, was de vreugde overweldigend. Al onze harten waren gevuld met liefde, blijdschap en dankbaarheid, om te zien hoe Tim het deed, zoals hij normaal doet, opnieuw, op een Psych set.

RODAY RODRIGUEZ: Ik sluit me bij dat alles aan. Het is zeker de reden dat we bergen hebben verzet om deze film te maken, in een onmogelijk klein tijdsbestek. Iedereen was met andere dingen bezig en iedereen had een gekke agenda. Dulé en Jazmyn stonden op het punt om ouders te worden van Levi, en Maggie was een piloot aan het filmen. Het was gewoon een gekkenhuis. Maar zoals je al zei, we wilden de kans niet laten lopen om Psych-os, een volledige portie van hun Lassiter af te leveren, wat zo’n bewijs is van het werk dat Tim Omundson deed, in de loop van die serie. Hij begon als de antagonist van de hoofdrolspeler van de serie, en werd zo geliefd dat een Psych-film zonder hem niet goed zou voelen. Dus we hebben het gevoel dat de wereld in balans is en dat het Psych-universum weer terug is waar het hoort, en we kunnen niet wachten tot onze fans Tim weer op het paard zien zitten om dat personage te spelen.

Ik vind het geweldig dat dit een leuke mystery caper is die alle personages met elkaar verweeft, en daarbovenop krijg je Jimmi Simpson en Kadeem Hardison, en zelfs een hond en wat katten. Wat was de gekste dag, voor ieder van jullie?

Voor mezelf zijn er twee die naar boven komen. De eerste was de scène die ik met Kadeem Hardison had. Het is grappig, want ik las het in het script en ik wist wat het zou worden, maar toen we eenmaal daar waren en het echt begonnen te doen, kwam het op gang en evolueerde het in andere dingen. Het enige wat ik kon denken was, “Dit had nooit kunnen gebeuren, in seizoen 1.” Echt niet! Je moest die strepen verdienen.

HILL: Maar het was prachtig om de evolutie van het personage te zien en de evolutie van mij, als komisch acteur, zelfs bereid om daarheen te gaan. Het was heel leuk. Het was een explosie. Sommige dingen in die scène hebben de uitzending niet eens gehaald. Sommige van de out-takes van wat Roday zei tegen Kadeem liet me over de vloer rollen. Ik wou dat we ergens een Psych Out konden doen, waar mensen alle verschillende opnames konden zien die hij deed, om in Kadeem’s hoofd te komen. En dan, mijn tweede ding zou de scène met Jimmi Simpson zijn, waar ik Roday over laat praten.

RODAY RODRIGUEZ: Het was opgesplitst in twee delen, maar ik zou zeggen dat het was toen we hem voor het groene scherm hadden, in de oversized baby wipstoel, en we zongen het lied, we keken elkaar allemaal aan en hadden zoiets van, “Wow, we doen dit. Er zijn echt geen grenzen meer omdat we dit doen en niemand zegt ons dat we het niet kunnen.” Dat was best gek. We hebben onszelf in een hoek geschreven omdat we zoveel van dat personage houden, maar we hebben hem vermoord in seizoen 4. Manieren bedenken om hem terug te brengen zonder in herhaling te vallen wordt een steeds grotere uitdaging. Voor alle aspirant-acteurs en -actrices: als je personage sterft, betekent dat nog niet dat hij dood is.

Jullie hebben samen een komische timing die werkelijk gewoon onberispelijk is. Wat vinden jullie het leukst aan het delen van die timing, en zijn er nog steeds momenten waarop het gewoon onmogelijk is om niet te breken?

RODAY RODRIGUEZ: O, ja, we maken elkaar voortdurend aan het lachen.

HILL: Maar dat maakt het juist zo leuk. Meestal proberen we elkaar te laten breken. Als we iets kunnen bedenken om de ander in de war te maken, dan doen we dat, want het is gewoon zo leuk. Ik waardeer gewoon het gemak van het werken met Roday. Vanaf de pilot, en zelfs toen ik auditie deed voor de rol, realiseerde ik me dat hij een komisch genie was, en om in staat te zijn om met hem te spelen, al die jaren, en te leren en te groeien en te evolueren in mezelf, als een komische acteur, is een genot geweest. Wat ik echt het meest waardeer is het gemak van de timing. Ik hoef het ritme niet te vinden. Ik hoef niet te zoeken naar het ritme. Het is er al. We hebben die muzikaliteit, tussen ons beiden, die de scènes laat werken, en dat waardeer ik.

RODAY RODRIGUEZ: Het is zo fijn om een partner te hebben. Het is als een dans, en er is volledig vertrouwen. Je hebt geen parachute nodig. Je gaat springen, en je partner is bij je, en je gaat vliegen of je raakt de grond, maar je doet het samen. Dat geeft mij het gevoel dat alles meespeelt en dat alles mogelijk is. Dat is het beste. Dat is het beste gevoel en de beste manier om comedy te doen, en ik weet zeker dat ik dat nooit meer zo zal meemaken.

Zijn jullie wel eens verbaasd dat deze personages en deze show nog steeds zo leuk zijn, terwijl jullie het al zo lang doen?

RODAY RODRIGUEZ: Ik denk dat we er slim mee zijn omgesprongen. Het laatste seizoen was ingekort, en daarna hebben we een paar jaar vrij genomen. Toen kwamen we terug om één verhaal te vertellen, en toen namen we meer tijd vrij en kwamen terug om een ander verhaal te vertellen. Ik heb het gevoel dat elke keer dat we samenkomen, we zelf de tijd hebben gehad om de personages en de wereld een beetje te missen en om na te denken. En we zijn altijd zo enthousiast om weer bij elkaar te zijn dat we een goed systeem hebben ontwikkeld, waarin we altijd enthousiast zijn om het werk weer te doen. Als we dat kunnen volhouden, dan zie ik geen reden waarom we het niet zouden kunnen blijven vinden en de ballen in de lucht kunnen houden. Dat klopt, Dulé, ik zei ballen. En u zei: “In de lucht.”

Dulé: Dat klopt. Psych eindigde op het juiste moment, en we voelden ons allemaal goed over de beslissing die we destijds met het netwerk namen om te stoppen. Die beslissing was een groot deel van de reden waarom we deze films nog steeds maken. De timing moest goed zijn voor ons om te stoppen, zodat er nog steeds vraag was naar de show en onze fans nog steeds wilden dat we terugkwamen. Dat was een vrij belangrijk element in dit alles.

Er zijn veel shows waarin je, als je er eenmaal een tijdje in zit, verveeld kunt raken van het spelen van hetzelfde personage, en het publiek voelt dat dan. Bij Psych voelt dat niet zo, en dat is iets wat zeldzaam en speciaal is, en het magisch maakt om nog steeds te zien.

RODAY RODRIGUEZ: Ja, ik had het niet beter kunnen zeggen, en Dulé had het zeker niet beter kunnen zeggen.

HILL: Wat ik waardeer, Cristina met een C en geen H . . .

Nee, er is een H.

HILL: O, er is een H? Dat is echt normaal. Dat is bijna te normaal. Wauw. Oké, ik moet nu alles opnieuw kalibreren. Dus, Christina met een H, als je wat je zei zou kunnen overnemen en die citaten aan mij zou kunnen toeschrijven, zou ik dat zeer waarderen. Want Christina, dit gaat niet over jou. Dit gaat over ons. Je wordt verondersteld ons er goed uit te laten zien. Het was een genoegen om deze personages te spelen, al die tijd. Roday zei het het beste, we zijn er op het juiste moment uitgekomen. We zijn niet te lang uitgezonden geweest, maar we hebben ook niet te veel tijd laten verstrijken voordat we de personages weer opzochten. Zolang we die balans blijven vinden, kunnen we het blijven doen. Zolang de fans ervan genieten en er meer van willen zien, dan zullen we proberen om meer te leveren. We vinden het gewoon leuk om bij elkaar te zijn, en dat helpt bij alles. We houden echt van elkaar, als cast en crew. We hebben allemaal contact gehouden, door de jaren heen. We proberen elkaar te zien, wanneer we kunnen. We proberen allemaal samen te komen, en er is zeker een liefdesfeest. Ik denk dat het publiek de liefde kan voelen die wij voor hen en voor elkaar hebben.

Zou je dan zeggen dat er een kans is op een derde Psych-film? Is er een moment waarop jullie uiteindelijk moeten zeggen: “Oké, we spelen deze personages niet meer”?

RODAY RODRIGUEZ: Ik denk zeker dat de kans groter is dat we een derde film maken dan dat we dat niet doen. De reden waarom ik dat zeg is omdat ik denk dat onze fans nog steeds achter ons staan. Ik weet dat ik voor ons allen spreek als ik zeg dat als we Tim volgen op zijn reis van hoe donker die dagen waren tot waar hij nu is, in de tweede film, ik denk dat we allemaal erg opgewonden zijn door het vooruitzicht om hem dat opnieuw te zien doen en nog verder te zien gaan. Dat, voor mij, zal de wens om terug te komen voor een derde blijven aanwakkeren. En dan, zo veel van Psych wordt gedegradeerd op twee dudes die niet willen opgroeien en die zich blijven gedragen als kinderen. Dus de vraag is, en het is een eerlijke vraag, op welk punt ligt de lijn van de afnemende meeropbrengst? Op welk punt ga je, “Oh, het was echt grappig toen ze dat stukje deden, en nu is het triest?” Wanneer je die lijn overschrijdt, dat is het. Dat is wanneer het gedaan moet worden. Gelukkig zijn we daar nog niet achter, maar ik denk dat er waarschijnlijk een statuut van beperkingen is op dat soort gedrag. En als ze te veel groeien en evolueren naar totaal andere mensen, dan loop je het risico om de geest van de show te verliezen en wat het maakte tot wat het was. Dus, het is een balans, om zeker te zijn. Gelukkig lijkt Dulé niet te verouderen als een normaal mens, en met alle digitale technologie die we tegenwoordig tot onze beschikking hebben, kun je me waarschijnlijk nog wel een tijdje jong laten lijken. We moeten het gewoon uitproberen. Wat ik er nog aan toe wil voegen, is dat er niet veel programma’s zijn die families echt bij elkaar brengen. Met de TV-show en de films is Psych iets waar generaties naar kunnen kijken en allemaal voldaan, lachend, allemaal amusementswaarde uit halen, en wat lichtheid in hun leven hebben. Te midden van alle gekke dingen die in de wereld gebeuren, en met alle drama’s en pandemieën en problemen die er zijn, denk ik dat zolang we families een moment van lichtheid kunnen blijven bieden, er meer verhalen te vertellen zullen zijn. Als we niet meer kunnen lachen, is het voor ons tijd om op te stappen.

In ieder geval wil ik weten wat er met het kattencafé gebeurt.

Precies! Dat is een los eindje.

Psych 2: Lassie Come Home is te streamen bij Peacock TV.

Christina Radish (4759 Artikelen gepubliceerd)

Meer van Christina Radish