Radiofrequentie-identificatie (RFID)
Wat is radiofrequentie-identificatie (RFID)?
Radio Frequency Identification (RFID) is een technologie waarbij radiogolven worden gebruikt om een gemerkt voorwerp passief te identificeren. Het wordt gebruikt in verschillende commerciële en industriële toepassingen, van het traceren van items in een toeleveringsketen tot het bijhouden van items die uit een bibliotheek worden gehaald.
Key Takeaways
- Radio Frequency Identification (RFID) is een soort passieve draadloze technologie waarmee een item of individu kan worden getraceerd of gematcht.
- Het systeem bestaat uit twee basisonderdelen: tags en lezers. De lezer zendt radiogolven uit en krijgt signalen terug van de RFID-tag, terwijl de tag radiogolven gebruikt om zijn identiteit en andere informatie mee te delen.
- De technologie is al vóór de jaren zeventig goedgekeurd, maar is de laatste jaren veel gangbaarder geworden door het gebruik ervan in zaken als wereldwijd supply chain management en het microchippen van huisdieren.
Inzicht in radiofrequentie-identificatie
Radio Frequency Identification wordt gebruikt in combinatie met een microchip, een actieve antenne en een scanner. Hoewel commerciële toepassingen voor het eerst werden ontwikkeld in de jaren 1970, is het de laatste jaren meer universeel toegankelijk geworden. Dankzij de vooruitgang van de technologie die wordt gebruikt om informatie te lezen en op te slaan, is het nu betaalbaarder om het aan te schaffen en aan te passen.
Radio Frequency Identification werkt met behulp van een klein elektronisch apparaatje, meestal een microchip, waarop informatie is opgeslagen. Deze apparaatjes zijn over het algemeen vrij klein, soms zo groot als een rijstkorrel, en kunnen grote hoeveelheden gegevens bevatten. Hoewel zij niet altijd elektriciteit afgeven, kunnen sommige een opgeslagen stroombron of batterijen bevatten. De scanners die worden gebruikt om deze apparaten te lezen, kunnen ook voldoende elektriciteit leveren om de microchip te kunnen lezen. Er zijn veel verschillende toepassingen voor de technologie, maar ze wordt algemeen gebruikt bij het traceren van producten, dieren en valuta.
RFID-tags kunnen passief zijn, en dus worden gevoed door de lezer, of actief, en dus worden gevoed door een batterij.
Bijzondere overwegingen
De technologie is niet zonder controverse. Gezien de aard van de werking van deze apparaten is het niet ondenkbaar dat iemand die niet verondersteld wordt toegang te hebben tot de informatie op de microchips, dit toch zou kunnen. Er bestaat ook bezorgdheid dat persoonlijke informatie zonder toestemming toegankelijk kan worden, aangezien deze frequenties over grotere afstanden kunnen worden verzonden dan hun meer gebruikelijke tegenhangers, de streepjescodes. In tegenstelling tot barcodes en barcodelezers hoeft men de microchip niet te kunnen zien om toegang te krijgen tot de informatie die erop staat.
RFID use-case voorbeeld
Een van de meer gebruikelijke toepassingen van RFID-technologie is het microchippen van huisdieren of pet-chips. Deze microchips worden geïmplanteerd door dierenartsen en bevatten informatie over het huisdier, zoals zijn naam, medische gegevens en contactinformatie over de eigenaar. Als een huisdier wordt vermist en naar een reddingsdienst of asiel wordt gebracht, scant de medewerker van het asiel het dier op een microchip. Als het dier een microchip heeft, kan de asielmedewerker met één telefoontje of een zoektocht op internet contact opnemen met de eigenaar van het dier. Chips voor huisdieren worden betrouwbaarder geacht dan halsbanden, die kunnen afvallen of worden verwijderd.
Met de toenemende toegankelijkheid van de technologie beschikken de meeste dierenartsen en asielen nu over de technologie om deze microchips te lezen. Universele scanners en nationale databanken voor het opslaan van informatie over de eigenaar winnen ook aan populariteit, waardoor het microchippen van huisdieren gemakkelijker dan ooit een succesvolle manier wordt om verloren huisdieren met hun baasjes te herenigen. Een nadeel van het apparaat is dat de gegevens moeten worden bijgehouden. De informatie is slechts zo betrouwbaar als wat wordt toegeschreven door de persoon die de microchip instelt.