Review: American Airlines Boeing 777-200 Economy Class

Toen we begin 2020 een reis door het Amerikaanse zuidwesten planden, besloot ik een open-jaw vlucht te boeken van Düsseldorf naar Los Angeles en een inbound vanuit Las Vegas. Beide vluchten verliepen via Londen-Heathrow. Op de heenvlucht hadden we de keuze tussen een van de resterende 747’s van British Airways of de Atlantische Oceaan oversteken met American Airlines. Aangezien ik nooit langeafstandsvluchten met American had gemaakt, wilde ik hun product testen. Ik koos slecht.

Boekingservaring

Omdat ik bij American Airlines moest boeken om op deze vlucht mee te kunnen, heb ik hun boekingssysteem uit de eerste hand mogen ervaren. Het was een nachtmerrie op vele niveaus. Mijn boeking verliep zonder problemen – maar toen het op aanpassen aankwam, was het hek van de dam.

Eerst probeerde ik online een ingecheckte tas toe te voegen aan een van de twee light-tarieven die ik had geboekt. Dat was onmogelijk, dus moesten we op de luchthaven het hogere tarief betalen (of dat zouden we gedaan hebben, omdat ze onze tas om wat voor reden dan ook gratis hadden ingecheckt). Zoals het blijkt, American loopt een strikte geen-online-gecontroleerde-tassen-voor-light-vluchten beleid. Heel simpel, je moet een andere luchtvaartmaatschappij kiezen als je geen extra kosten wilt betalen bovenop je bagagekosten.

Ten tweede, mijn vriendin geeft de voorkeur aan een vegetarisch dieet, dus ik wilde een speciale maaltijd voor haar bestellen. Om dat voor elkaar te krijgen voor onze terugvlucht met British Airways, moest ik naar de site van BA gaan om het toe te voegen. Dit proces is binnen enkele seconden gedaan, dankzij een gemakkelijk drop-down menu. Op de website van AA was zoiets niet te vinden. Dus moest ik hun hotline bellen. Na twintig minuten was het gebeurd. Dit is de eerste keer dat ik dit probleem bij een luchtvaartmaatschappij tegenkom. Dit is gewoon ongelooflijk voor een internationale full-service luchtvaartmaatschappij.

De rotte kers op de top van AA’s vuilnis sundae moet nog komen. Om te voorkomen dat ik op een 11 uur durende vlucht zou eindigen met twee middenstoelen in een 3-4-3 Boeing 777, reserveerde ik online twee aangrenzende stoelen aan het gangpad. Mijn betaling werd aanvaard en mijn reservatie bevestigd. Alles leek in orde. Oh, dom van me.

Bij de gate in Heathrow kregen we om onduidelijke redenen nieuwe instapkaarten. Als gevolg daarvan kregen we precies wat ik probeerde te vermijden – twee middenstoelen in een 3-4-3 Boeing 777 op een 11 uur durende vlucht. Economy was tot de nok toe gevuld. Ik ging naar de gate agent, maar kreeg nooit een goede verklaring hiervoor. Om eerlijk te zijn, de luchtvaartmaatschappij boekte de reserveringskosten terug op mijn creditcard nog voor we in LA aankwamen. Toch een major f*ck up en serieus punt van klacht.

Boarding

American Airlines heeft haar boardinggroepen vrij goed georganiseerd. Het proces begon 50 minuten voor vertrek en ondanks een tweede controle van reisdocumenten duurde het slechts ongeveer dertig minuten om aan boord te gaan van de volgeboekte 777-200. De stewardessen waren zeer behulpzaam om ruimte te vinden in de volgeladen bagagebakken, zelfs voor degenen die helemaal aan het eind van het proces aan boord gingen (ik had een levendige ruzie met de gate-agent om redenen die ik al heb vermeld). Helaas zou hun positieve houding veranderen.

Cabine & Comfort

Ik heb het misschien al eerder vermeld – American Airlines gebruikt een 3-4-3 zitpatroon op haar Boeing 777 vliegtuigen. De 777 heeft de smalste cabinebreedte van alle vliegtuigen die een tien-tegen-twee configuratie gebruiken. Boeing ontwierp oorspronkelijk een 3-3-3 patroon. U begrijpt het waarschijnlijk wel: De stoelen zijn extra smal, de gangpaden zijn erg smal. Alles voelt krap in dit vliegtuig type ik eigenlijk heel graag anders.

Maken het nog erger, sommige van AA’s oudere 777-200 hebben vrij oude overhead bakken, die voorkomen dat u uw trolley horizontaal in. Aangezien elk wagentje ongeveer 2/3 van de beschikbare ruimte inneemt, beperkt het ontwerp het gebruik tot één wagentje per bak. This pretty much leads to a logistical catastrophe in times of light fares and ultra-high bag fees when the cabin is fully booked.

The seats are modern leather covered slimline seats, with a thin cushion. This is the longest flight I ever had in those seats and while I find them okay on shorter flights, they become uncomfortable really quick. While you can recline them a little, it is nothing that makes it huge difference in terms of comfort. I wouldn’t mind that on a shorter flight, e.g. from Europe to the US East Coast. Aan de andere kant voorkomt dit dat de persoon voor je ineens op je schoot zit.

De stoelafstand is ook niet om over te juichen. Volgens Google Flights is die 79 cm, wat niets bijzonders is voor langeafstandsvliegtuigen. Vorig jaar, nam ik een 10-uur durende vlucht in een Air France 777 met een geadverteerde 81 cm stoelafstand, en het voelde veel comfortabeler. Dus niets om American een voordeel te geven op hun algemene gemiddelde tot subpar cabine interieur.

Voeding & Service

Ik hou er meestal van om de plas over te steken op Amerikaanse maatschappijen. Bij veel gelegenheden, krijg je te zitten in een Boeing 767-300ER (nog steeds een van mijn favoriete vliegtuigen) die wordt bemand door een mooie bemanning bestaande uit ervaren stewardessen ten minste twee keer de leeftijd van het vliegtuig (de meeste 767s zijn 20-30 jaar oud). Terwijl ik onlangs het genoegen van het vliegen Delta en United op vluchten naar de oostkust had, dingen waren anders op American.

De bemanning was veel jonger (niemand ouder dan veertig zou ik raden) en hun niveau van betrokkenheid was ergens in de buurt van nul. Ik begrijp dat een elf uur durende dagvlucht in een overvolle economy cabine niet bepaald de droom van een stewardess is. Maar je kan op zijn minst zorgen voor het uitdelen van voedsel op een semi-gemotiveerde manier. Of de toiletten in een goede staat te houden. Of glimlachen.

De eerste service werd ongeveer twee en een half uur na het opstijgen geserveerd met de keuze uit rundvlees of kip. Ik besloot de kip te nemen. Hoewel het uiterlijk niet bijzonder aantrekkelijk was, was het inderdaad erg lekker. Het kwam met een salade, brood & boter en een voorverpakte cake als dessert. While the main course was good, the entire meal was nothing to write home about. Two hours before arrival, two kinds of filled pizza wraps were given out. They were hot – and lacked anything else that would motivate me to add further positive adjectives.

I was shocked to see that the restroom already looked worn less than two hours after departure and before the first meal service. De toestand verslechterde gedurende de vlucht.

WiFi & Entertainment

Daar zat ik dan, elf uur lang opgesloten in het midden van een rij van vier stoelen waarvoor ik geld had betaald, in een bemoeizuchtige cabine met een in principe ongeïnteresseerde cabinebemanning. Je kunt al raden dat het entertainmentsysteem zo’n beetje mijn vlucht moest redden.

Het deed het. De filmselectie was geweldig en ik heb de tijd gebruikt om te genieten van drie films die toch al op mijn persoonlijke watchlist stonden (The Big Short, Zombieland: Double Tab, en Joker). Er waren genoeg films die op dat moment nog in de bioscoop draaiden of net uit waren, zoals Jojo Rabbit. De selectie van TV-series of documentaires was ook behoorlijk uitgebreid. De monitor is uitgerust met een gewone 3,5 mm audiopoort en een USB-poort.

Het entertainmentsysteem was eenvoudig te bedienen – via de afstandsbediening of het aanraakscherm. If you still prefer to watch your own stuff, there is an international power socket right underneath the monitor to charge your devices.

Wi-Fi was not offered on this particular flight. This is not a negative note, since I usually do not use it anyway.

Conclusion