Rode wolf

De rode wolf, wetenschappelijke naam Canis lupus rufus of Canis rufus, is ’s werelds meest bedreigde hondachtige en een van de zeldzaamste zoogdieren.

Het is een kleinere, dunnere neef van de grijze wolf, genoemd naar zijn roodachtig-tauwnachtige vachtkleur, terwijl hij qua fysieke grootte tussen die van de coyote en de grijze wolf in zit. De wolfsoort komt oorspronkelijk uit het zuidoosten van de Verenigde Staten, hoewel zijn leefgebied zich ooit uitstrekte van Texas in het westen tot Florida en tot in het Midwesten. De U.S. Fish and Wildlife Service vermeldt de rode wolf als bedreigde diersoort met een beschermde status in de eerste klasse onder de Endangered Species Act van 1973.

Ongelooflijke Rode Wolf Feiten!

• Wetenschappers debatteren over de vraag of de rode wolf een nieuwe kruising is tussen een coyote en een grijze wolf, een oude kruising, een aparte wolfsoort met recente hybridisatie met de coyote, of een nieuwe, aparte wolfsoort in zijn geheel.
• Hij was in het midden van de vorige eeuw bijna uitgestorven als gevolg van de vernietiging van habitats, roofdierbestrijdingsprogramma’s en overmatige hybridisatie met coyotes.
• De soort werd in 1980 in het wild uitgestorven verklaard.
• Een in gevangenschap gefokte populatie van Texas rode wolven werd gecreëerd in de Point Defiance Zoo and Aquarium tussen 1974-1980. Ze werden in 1987 geherintroduceerd in het oosten van North Carolina.
• Twee van de drie ondersoorten van de rode wolf zijn nu uitgestorven: de zwarte wolf en de Missippi Valley wolf.
• De rode wolf is een van de zeldzaamste diersoorten ter wereld.

Wetenschappelijke naam van de rode wolf

De wetenschappelijke naam van de rode wolf is Canis lupus rufus of Canis rufus. Canis lupus betekent “wolfshond” en is een gangbaar deel van de wetenschappelijke naam voor diverse hondachtigen, maar duidt op zichzelf op wolfsoorten, met name de grijze wolf. Canis lupus rufus betekent “rode wolfshond” terwijl canis rufus “rode hond” betekent, beide vanwege zijn rode kleur, waarbij Canis verwijst naar het geslacht dat wolven, coyotes, jakhalzen en honden omvat. Aan de andere kant is de wetenschappelijke naam voor de huishond Canis lupus familiaris, letterlijk “familie wolfshond”. Ongeacht het debat over de taxonomische classificatie, moet de rode wolf niet verward worden met de coyote-wolf. De coyote-wolf hybride, ook bekend als de oostelijke coyote, of soms de woyote, is een kruising tussen de Canis latrans (coyote), Canis lupus (wolf of grijze wolf), en Canis lupus lycaon (oostelijke wolf).

In 1937 erkende de zoöloog Edward Alfonso Goldman drie ondersoorten van de rode wolf, waarvan er nu twee zijn uitgestorven: de zwarte wolf van Florida (Canis lupus floridanus) en de rode wolf van Mississippi Valley of Gregory’s wolf (Canis lupus gregoryi). De overgebleven soort is de Texaanse rode wolf.

Uiterlijk van de rode wolf

De grootte van de rode wolf ligt tussen die van de coyote en de grijze wolf in, of is gelijk aan die van kleine grijze wolven. Hij is nauw verwant aan de oostelijke wolf van Oost-Canada. De flanken en de kop bestaan uit een mengeling van tanig bruin, lichtgrijs en roestkleurig rood, terwijl de borst en de poten rood of bruingrijs en roomwit zijn. Er zijn lichte aftekeningen rond de lippen en ogen en wat zwart langs zijn rug. Hij heeft een borstelige staart met zwarte punten. In de herfst krijgt hij een langere vacht, die hij in de lente weer verruilt voor een lichtere.

Deze wolven hebben een kortere en bredere snuit dan die van coyotes en iets rondere ogen. In tegenstelling tot andere Canis-soorten heeft de rode wolf een cerebellum dat meer lijkt op dat van de vossen van de geslachten Vulpes en Orocyon. Hij onderscheidt zich van zowel coyotes als hybriden van coyotes en wolven in fysieke afmetingen, met lange en slanke ledematen die lijken op die van een greyhound, en oren die groter zijn dan die van coyotes en grijze wolven. Volwassen wolven zijn 4 tot 5 voet lang met een hoogte van 2 voet op de schouder en een gewicht van 45 tot 85 pond.

Het gedrag van de rode wolf

Net als bij andere hondachtigen wordt een groep wolven een roedel genoemd. Deze wolven zijn zeer sociaal en hecht met hun roedel, die een familiegroep is bestaande uit een fokpaar plus hun eventuele nakomelingen en eventuele naaste verwanten van twee tot acht leden, maar meestal gemiddeld vijf tot acht. Uit feiten over hun gedrag blijkt dat hij socialer is dan de coyote en minder dan de grijze wolf. De rode wolf jaagt alleen of samen met zijn roedel, en hij is zeer territoriaal tegenover vreemde wolven. Hij is het meest actief tijdens de schemering en de dageraad. Ongelooflijk schuw en angstig in de buurt van mensen, vermijdt hij ze zoveel mogelijk. Soms echter bouwen deze wolven hun holen vrij dicht bij boerderijen om prooien in de velden gemakkelijk te kunnen spotten, en kunnen ze helpen bij de bestrijding van ongedierte.

Rode wolven hebben een verscheidenheid aan vocalisaties, variërend van lange brullen tot kort blaffen. Ze gebruiken ook niet-auditieve vormen van communicatie, zoals geurmarkering, staart- en oorstand en lichaamstaal. Er zijn momenteel niet veel feiten over de communicatie van wolven en onderzoek blijft nieuwe informatie aan het licht brengen.

Habitat van de rode wolf

Deze wolven komen van nature voor in het zuidoosten van de Verenigde Staten. In het verleden strekte zijn leefgebied zich uit van Texas tot Florida en het Midwesten, zelfs tot in centraal Pennsylvania. Het grote verspreidingsgebied suggereert een verscheidenheid van habitats van rivierbossen op de bodem en moerassen tot landbouwgrond en kustprairies, waaruit blijkt dat zij in de meeste gewoonten kunnen gedijen met voldoende prooipopulaties en weinig vervolging door de mens. North Carolina is momenteel het laatste leefgebied waar wilde rode wolven voorkomen.

Rode wolven dieet

Rode wolven zijn, net als andere canidensoorten, uiteindelijk omnivoren, maar hun dieet richt zich op hun belangrijkste carnivore behoeften. Ze jagen op en eten witstaartherten, wasberen en andere kleinere zoogdieren zoals konijnen, muizen, nutria’s en andere knaagdieren. Ze eten twee tot vijf pond voedsel per dag en kunnen wel 20 mijl of meer per dag afleggen om voedsel te vinden.

Tijdens de winter is het voor hen het gemakkelijkst om voedsel te vinden door het ontbreken van verhullende vegetatie voor hun prooi samen met duidelijke sporen die hun prooi in de sneeuw achterlaat. In de lente zoeken ze voedselbronnen om zich voor te bereiden op het komende nest jongen. De zomer is de moeilijkste tijd van het jaar, omdat de vegetatie dan minder goed zichtbaar is, de prooien zich vaker verplaatsen en ze in de hitte meer energie nodig hebben om voedselbronnen te vinden.

Rode wolven als roofdieren en bedreigingen

Rode wolven zijn bekend om het doden van vee en sommige huisdieren. Ze zijn vaak aangezien voor coyotes of andere wolvensoorten, en daarom gedood door een geweerschot. Andere factoren die hebben geleid tot de afname van hun populatie en het in gevaar brengen van de soort zijn auto’s, verlies van habitat door het rooien van bossen om landbouwgrond te creëren, roofdier-controle programma’s waarin ze werden behandeld als een bedreiging voor vee en wild, hybridisatie met coyotes, en stropers. Tenslotte vormt guur weer een bedreiging, met onweer, overstromingen en orkanen die hen in gevaar brengen.

Rode wolf voortplanting, baby’s, en levensduur

Rode wolven paren voor het leven als monogame paren, en ze paren meestal een keer per jaar, in januari of februari. De draagtijd bedraagt acht tot negen weken. Pups worden geboren tussen maart en mei en worden verborgen in verborgen holen, zoals holle boomstammen, langs rivieroevers of verlaten holen van andere dieren. De worpen bevatten zes tot zeven jongen, en beide ouders nemen deel aan de opvoeding van de jongen. Tijdens de herfst oefenen en perfectioneren de jonge wolven hun jachtvaardigheden met de overvloed aan voedsel. Op de leeftijd van zes weken nemen de pups afstand van het hol, bereiken hun volle grootte op één jaar en worden geslachtsrijp op drie jaar. Als ze één tot twee jaar oud zijn, zoeken ze nieuwe kennissen om een broedpaar of familiegroep te vormen. Rode wolven leven doorgaans zes tot zeven jaar in het wild en tot 15 jaar in gevangenschap.

Rode wolvenpopulatie

De Rode Lijst van de International Union for Conservation of Nature (IUCN) classificeert rode wolven als een bedreigde diersoort en worden beschermd onder de Endangered Species Act. Dankzij de inspanningen van de U.S. Fish and Wildlife Service gedurende meer dan twee decennia, werden de 14 overgebleven rode wolven die op de rand van hun uitsterven werden gevangen, de voorouders van de wolven die momenteel in North Carolina leven. Er zijn er nog maar weinig in het wild in North Carolina met grotere aantallen in de oostelijke regio, maar volgens hogere schattingen leven er momenteel 40 in het wild en meer dan 200 in gevangenschap. On the other hand, the Wolf Conservation Center (WCC) is home to 18 red wolves as of the summer of 2020.

Red Wolf In the Zoo

You can see red wolves at

• Point Defiance Zoo & Aquarium
• Connecticut’s Beardsley Zoo
• North Carolina Zoo
• the Texas Zoo
• Fresno Chaffee Zoo
• Mill Mountain Zoo
• the Zoo at Chehaw Park
• Lincoln Park Zoo
• ZooTampa at Lowry Park
• Akron Zoo
• Zoo Knoxville

View all 24 animals that start with R