Sintelkegel

Sintelkegel, ook wel askegel genoemd, zet zich af rond een vulkanische opening, gevormd door pyroclastische gesteentefragmenten (gevormd door vulkanische of stollingswerking), of sintels, die zich ophopen en geleidelijk een kegelvormige heuvel vormen met een komvormige krater aan de top. Sintelkegels ontstaan door explosieve uitbarstingen van mafische (zware, donkere ferromagnesische) en intermediaire lavas en worden vaak gevonden langs de flanken van schildvulkanen. De buitenkant van de kegel heeft vaak een hellingshoek van ongeveer 30°, de hoek waaronder de losse sintel in evenwicht kan blijven). Sintelkegels kunnen slechts enkele tientallen meters hoog zijn, maar ook enkele honderden meters, zoals die van Paricutín in Mexico. Lavastromen kunnen uit de kegel breken of er doorheen stromen, of door tunnels onder de kegel vandaan komen. Sintelkegels zijn talrijk in bijna alle vulkanische gebieden. Hoewel zij uit losse of slechts matig geconsolideerde sintel bestaan, zijn vele van hen verrassend duurzame kenmerken van het landschap, omdat de regen die erop valt in de zeer doorlaatbare sintel zinkt in plaats van langs de hellingen weg te vloeien om ze te eroderen.