Slag
Slagen kunnen worden uitgevochten op het land, op zee en in de lucht. Zeeslagen komen al voor vóór de 5e eeuw voor Christus. Luchtgevechten zijn door hun late ontstaan veel minder gebruikelijk geweest, met als meest in het oog springende de Slag om Engeland in 1940. Sinds de Tweede Wereldoorlog zijn land- en zeeslagen afhankelijk geworden van luchtsteun. Tijdens de Slag om Midway werden vijf vliegdekschepen tot zinken gebracht zonder dat een van beide vloten in direct contact kwam.
- Een uitputtingsslag (of encounter battle) is een ontmoeting waarbij de strijdende partijen in het veld met elkaar in botsing komen zonder dat een van beide zijn aanval of verdediging heeft voorbereid.
- Een uitputtingsslag is erop gericht een vijand verliezen toe te brengen die in vergelijking met de eigen verliezen minder groot zijn. Dit hoeven geen grotere numerieke verliezen te zijn – als de ene kant veel talrijker is dan de andere dan kan het volgen van een strategie gebaseerd op uitputting werken zelfs als het aantal slachtoffers aan beide kanten ongeveer gelijk is. Veel veldslagen aan het Westelijk Front in de Eerste Wereldoorlog waren opzettelijk (Verdun) of onopzettelijk (Somme) uitputtingsslagen.
- Een doorbraakslag heeft tot doel de vijandelijke verdediging te doorboren en zo de kwetsbare flanken bloot te leggen die kunnen worden omspeeld.
- Een omsingelingsslag – de Kesselschlacht van de Duitse bewegungskrieg – omsingelt de vijand in een zak.
- Een omsingelingsslag omvat een aanval op één of beide flanken; het klassieke voorbeeld is de dubbele omsingeling van de Slag bij Cannae.
- Een vernietigingsslag is er een waarbij de verslagen partij te velde wordt vernietigd, zoals de Franse vloot bij de Slag aan de Nijl.
Slagen en veldslagen zijn meestal hybriden van verschillende hierboven genoemde typen.
Een beslissende slag is er een met politieke gevolgen, die het verloop van de oorlog bepaalt, zoals de Slag bij Smolensk of een einde maakt aan de vijandelijkheden, zoals de Slag bij Hastings of de Slag bij Hattin. Een beslissende slag kan het machtsevenwicht of de grenzen tussen landen veranderen. Het concept van de beslissende slag werd populair met de publicatie in 1851 van Edward Creasy’s The Fifteen Decisive Battles of the World. De Britse militair-historici J.F.C. Fuller (The Decisive Battles of the Western World) en B.H. Liddell Hart (Decisive Wars of History) hebben, naast vele anderen, boeken geschreven in de stijl van Creasy’s werk.
LandEdit
Er is een duidelijk verschil in de manier waarop veldslagen werden uitgevochten. Vroege veldslagen werden waarschijnlijk uitgevochten tussen rivaliserende jachtbenden als ongeorganiseerde menigten. Tijdens de Slag bij Megiddo, de eerste betrouwbaar gedocumenteerde veldslag in de vijftiende eeuw voor Christus, waren beide legers georganiseerd en gedisciplineerd; tijdens de vele oorlogen van het Romeinse Rijk bleven de barbaren gebruik maken van de tactiek van de meute.
Toen het tijdperk van de Verlichting aanbrak, begonnen legers te vechten in zeer gedisciplineerde linies. Ze volgden de bevelen van hun officieren op en vochten als een eenheid in plaats van individueel. Legers werden verdeeld in regimenten, bataljons, compagnieën en pelotons. Deze legers marcheerden, stelden zich op en vuurden in divisies.
Andiaanse troepen daarentegen vochten niet in linies, maar gebruikten guerrillatactieken. Amerikaanse kolonisten en Europese strijdkrachten bleven gedisciplineerde linies gebruiken tot in de Amerikaanse Burgeroorlog.
Een nieuwe stijl ontstond van de jaren 1850 tot de Eerste Wereldoorlog, bekend als loopgravenoorlog, die ook leidde tot tactische radio. De chemische oorlogsvoering begon ook in 1915.
Tegen de Tweede Wereldoorlog werd het gebruik van de kleinere divisies, pelotons en compagnieën veel belangrijker omdat nauwkeurige operaties van vitaal belang werden. In plaats van de patstelling in de loopgraven van 1915-1917 ontstonden in de Tweede Wereldoorlog gevechten waarbij kleine groepen op andere pelotons stuitten. Als gevolg daarvan werden elite-eskadrons veel herkenbaarder en beter te onderscheiden. Ook manoeuvre-oorlogvoering keerde in een verbazingwekkend tempo terug met de komst van de tank, die het kanon van het Verlichtingstijdperk verving. De artillerie heeft sindsdien geleidelijk het gebruik van fronttroepen vervangen. Moderne veldslagen lijken op die van de Tweede Wereldoorlog, samen met indirecte gevechten door het gebruik van vliegtuigen en raketten die een groot deel van de oorlogen zijn gaan uitmaken in plaats van veldslagen, waar veldslagen nu meestal zijn gereserveerd voor het veroveren van steden.
NavalEdit
Een belangrijk verschil tussen moderne zeeslagen en vroegere gevechtsvormen is het gebruik van mariniers, waarmee de amfibische oorlogsvoering werd geïntroduceerd. Tegenwoordig is een marinier eigenlijk een infanterieregiment dat soms alleen op het land vecht en niet langer aan de marine is verbonden. Een goed voorbeeld van een oude zeeslag is de Slag bij Salamis. De meeste oude zeeslagen werden uitgevochten door snelle schepen die de stormram gebruikten om vijandelijke vloten tot zinken te brengen of die dichtbij genoeg kwamen om aan boord te gaan in een gevecht van man tot man. Troepen werden vaak gebruikt om vijandelijke schepen te bestormen, zoals de Romeinen en piraten deden. Deze tactiek werd meestal gebruikt door beschavingen die de vijand niet konden verslaan met afstandswapens. Een andere uitvinding in de late Middeleeuwen was het gebruik van Grieks vuur door de Byzantijnen, dat werd gebruikt om vijandelijke vloten in brand te steken. Lege sloopschepen gebruikten de tactiek om tegen schepen van de tegenpartij aan te knallen en deze met een explosie in brand te steken. Na de uitvinding van de kanonnen werd de zeeoorlog nuttig als ondersteuningseenheid voor de oorlogsvoering te land. In de 19e eeuw leidde de ontwikkeling van mijnen tot een nieuw type zeeoorlogsvoering. De ijzeren mast, voor het eerst gebruikt in de Amerikaanse Burgeroorlog, bestand tegen kanonnen, maakte het houten schip spoedig overbodig. De uitvinding van de militaire onderzeeërs, tijdens de Eerste Wereldoorlog, bracht de zeeoorlog zowel boven als onder de oppervlakte. Met de ontwikkeling van militaire vliegtuigen tijdens de Tweede Wereldoorlog, werden gevechten zowel in de lucht als onder de oceaan uitgevochten. Vliegdekschepen zijn sindsdien uitgegroeid tot de centrale eenheid in de oorlogsvoering ter zee en fungeren als mobiele basis voor dodelijke vliegtuigen.
AerialEdit
Hoewel het gebruik van vliegtuigen voor het grootste deel altijd is gebruikt als aanvulling op land- of zeegevechten, zijn vliegtuigen sinds hun eerste grote militaire inzet in de Eerste Wereldoorlog een steeds grotere rol gaan spelen in oorlogsvoering. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden vliegtuigen voornamelijk gebruikt voor verkenning en kleinschalige bombardementen. Vliegtuigen begonnen een veel prominentere rol te spelen in de Spaanse Burgeroorlog en vooral in de Tweede Wereldoorlog. Het ontwerp van vliegtuigen begon zich te specialiseren, voornamelijk in twee typen: bommenwerpers, die explosieve ladingen vervoerden om landdoelen of schepen te bombarderen; en jachtvliegtuigen, die werden gebruikt om inkomende vliegtuigen te onderscheppen of om bommenwerpers te escorteren en te beschermen (gevechten tussen jachtvliegtuigen stonden bekend als hondengevechten). Enkele van de meer opmerkelijke luchtgevechten in deze periode zijn de Slag om Engeland en de Slag om Midway. Een ander belangrijk gebruik van vliegtuigen kwam met de ontwikkeling van de helikopter, die voor het eerst intensief werd gebruikt tijdens de oorlog in Vietnam, en vandaag de dag nog steeds op grote schaal wordt gebruikt om grondtroepen te vervoeren en te versterken. Tegenwoordig zijn directe gevechten tussen vliegtuigen zeldzaam – de modernste jachtvliegtuigen dragen veel meer bombardementen en worden gebruikt om precisielanddoelen te bombarderen, eerder dan om andere vliegtuigen te bevechten. Luchtafweerbatterijen worden veel meer gebruikt ter verdediging tegen inkomende vliegtuigen dan onderscheppingsjagers. Desondanks worden vliegtuigen tegenwoordig veel meer gebruikt als de primaire instrumenten voor zowel leger als marine, zoals blijkt uit het prominente gebruik van helikopters om troepen te vervoeren en te ondersteunen, het gebruik van luchtbombardementen als de “eerste aanval” in veel gevechten, en de vervanging van het slagschip door het vliegdekschip als het centrum van de meeste moderne marines.