Tegu Voedselpiramide – Complete Critter

Vlees:
Vlees is een bron van eiwit voor tegus, maar wordt in het wild minder geconsumeerd dan insecten (Kiefer en Sazima 2002, Sazima en D’Angelo 2013, Barraco 2015). De hoeveelheid vlees in het dieet kan sterk variëren tussen voedingsstudies, maar het is altijd aanzienlijk minder dan de consumptie van insecten en spinachtigen. Barraco (2015) stelde vast dat 37% van de voedingsmonsters gewervelde dieren bevatte, 46% slakken en 5% schaaldieren. Ook Kiefer en Sazima (2002) vonden slakken en schaaldieren in respectievelijk 20% en 6,7% van de voedselmonsters. De soorten vertebraten die werden geconsumeerd varieerden sterk van studie tot studie, waarbij Kiefer en Sazima (2002) kikkers het vaakst vonden, Sazima en D’Angelo (2013) rottende vis het vaakst vonden en Barraco (2015) knaagdieren het vaakst vond. Dit wijst erop dat tegus zich goed kunnen aanpassen aan verschillende diëten en zich opportunistisch voeden.
Vertebraten eieren kunnen ook een belangrijk deel van het wilde tegu dieet uitmaken. 32% van het door Sazima en D’Angelo (2013) waargenomen voedsel bestond uit vogel- of reptieleneieren. 10% van de dieetmonsters van de Barraco (2015) studie bevatte eieren.
Gehele prooidieren zijn het meest nutritioneel waardevolle voedsel voor tegu’s. Knaagdieren, kuikens en hele forellen zijn goede vleesopties voor tegus. Eieren zijn een goede occasionele keuze voor tegu voedsel. Zoetwaterschaaldieren en slakken zijn een uiterst gezonde optie voor tegus. Ook zoutwaterschaaldieren en slakken kunnen met mate gevoerd worden. Behalve in bijzondere gevallen (zie het hoofdstuk “Bijzondere overwegingen”) moet al het vlees dat wordt gevoerd hele prooidieren zijn. Onderdelen zoals gemalen kalkoen zijn lang niet zo goed voor het dieet als hele prooidieren.
Insecten (en spinachtigen):
Insecten zijn de belangrijkste eiwitbron voor tegus. In 76% van de dieetmonsters werden insecten gevonden (Barraco 2015). De meeste commercieel gekweekte insecten hebben een tekort aan verschillende voedingsstoffen, waaronder calcium, thiamine (vitamine B1), vitamine A en vitamine E. Het is noodzakelijk om de insecten een hoog calcium en vitamine A dieet te geven voordat je ze aan je tegu voert. Darmvoer is veel effectiever dan insecten voeren. De insecten die gevoerd worden moeten ook een laag vetgehalte hebben.
Tegu’s eten een grote verscheidenheid aan “insecten” in het wild, maar de meest geconsumeerde “insecten” zijn spinnen en de sprinkhaanfamilie (Kiefer en Sazima 2002, Sazima en D’Angelo 2013, Barraco 2015).
Ideale insecten zijn onder andere krekels, kakkerlakken, hoornwormen en soldaatvlieglarven (reptiwormen). Insecten die spaarzamer gevoerd moeten worden vanwege hun vetgehalte zijn meelwormen , superwormen en waswormen.
Kijk hier voor de voedingsanalyse van enkele veel voorkomende voederinsecten.
Insectendieet- Darmladen:
Darmladen van insecten is van groot belang voor luipaardgekko’s, omdat hun gehele dieet uit insecten bestaat. Het voer voor het vullen van de darmen moet bestaan uit 20% calcium, 50% groenvoer, 10% vitamine/mineralen supplement en 20% groente, op gewichtsbasis. Dit dieet moet ten minste 48 uur aan de insecten worden gevoerd. Calcium wordt niet goed geconsumeerd door insecten, dus naast het voeren van dit darmbelastingsdieet moeten de insecten worden bestrooid met een calciumpoeder.
-Calcium (20% van het darmbelastingsdieet):
Een calciumsupplement moet apart van een vitamine- en mineralensupplement worden gekocht. Bijna alle voederinsecten hebben een tekort aan calcium en calcium is meer nodig dan enig ander mineraal bij reptielen. Het calciumsupplement dat aan de insecten wordt gegeven moet vitamine D3 bevatten om ervoor te zorgen dat de insecten het calcium kunnen verwerken.
De calciumaanbevelingen voor darmbelasting zijn gebaseerd op de studie van Finke (2003) die 3-9% elementair calcium in een darmbelastingsdieet aanbeveelt, afhankelijk van de insectensoort. Calciumcarbonaat (het meest gebruikte calciumsupplement) bevat 40% elementair calcium, dus is 20% calciumsupplement in het dieet nodig. Deze aanbeveling wordt ook ondersteund door Finke et al. (2005), die aantoonden dat 15% calciumcarbonaat als aanvulling op het darmlaadvoeder het calciumgehalte van kleine krekels verhoogde van 0,2% tot 1,1% calcium. Aangezien de hoeveelheid van 20% calciumsupplement per gewicht is, zal het in feite niet zoveel calcium lijken te zijn als je zou verwachten. Het wordt ten zeerste aangeraden om de ingrediënten van uw darmladingsdieet af te wegen.
Omwille van de smakelijkheid van het eenvoudig toevoegen van calciumpoeder aan een darmladingsdieet van verse groenten, moeten insecten ook bestrooid worden met calciumpoeder alvorens te voeren. Het is onwaarschijnlijk dat insecten genoeg calcium binnenkrijgen in een zelfgemaakt darmbelastingsdieet.
Voor de tegus moet u zorgen voor goede UVB-verlichting. Zonder UVB kunnen de tegus de calcium die ze eten niet verwerken.
Vitamine/mineralen supplement (10% van het darmbelastingsdieet):
Een vitamine en mineralen supplement is essentieel bij het voeren van insecten om er zeker van te zijn dat er geen voedingsstoffen ontbreken, maar er is een grote verscheidenheid aan supplementen op de markt. Bij het zoeken naar een supplement voor een gezond darm-beladingsplan, zoals hier geschetst, zijn er een paar belangrijke voedingsstoffen die men in overweging moet nemen. De meeste insecten hebben een laag gehalte aan magnesium, ijzer, jodium en vitamine E. Zorg ervoor dat uw supplement deze voedingsstoffen bevat, evenals ruime hoeveelheden B-vitaminen. Vaak wordt jodide geleverd met kelp als ingrediënt. Vitamine A is ook een voedingsstof die vaak ontbreekt in commercieel gekweekte insecten. Een vitamine- en mineralensupplement kan worden gebruikt om het vitamine A-gehalte van een darmbelastingsdieet te helpen verhogen, maar als de juiste groenten in het darmbelastingsdieet worden gegeven, is dit niet nodig.
Greens:
Greens zijn een krachtige voedingsbron voor tegus. Ze geven ook bulk en vitaminen aan een darmbelastingsdieet. Groenen kunnen over het algemeen worden verdeeld in drie categorieën, hoofdvoedsel, af en toe zeldzaam voedsel en nooit voedsel. Om een groente tot een dagelijkse groente te maken moet het rijk zijn aan voedingsstoffen zoals calcium, arm aan fosfor en arm aan anti-nutriënten zoals oxalaten en goitrogenen. Gelegenheidsgroenten zijn rijk aan voedingsstoffen, maar bevatten een te hoog gehalte aan oxalaten of goitrogenen om elke dag te worden gegeten. Zeldzaam groen heeft een zeer hoog oxalaat- en goitrogeengehalte. Zij moeten worden vermeden. Nooit gegeten groenten hebben een hoog fosforgehalte, een laag calciumgehalte en soms hoge oxalaten.
Stapgroenten zijn andijvie, andijvie, alfalfa en paardenbloem.
Af en toe groen is bok choy, collard groen, mosterd groen, raap groen, waterkers
Zeldzaam groen is boerenkool, donkere sla, peterselie, snijbiet, spinazie
Nooit groen is ijsbergsla, kool
Groenten:
Dit is het deel van het dieet van een tegu dat een diversiteit aan voedingsstoffen en smaken binnenbrengt. In het wild is bekend dat tegu’s af en toe bloemen eten (Kiefer en Sazima 2002). Groenten zijn ook van cruciaal belang voor de darmflora als bron van betacaroteen, dat door de insecten verwerkt wordt tot retinol, een vorm van vitamine A die tegus kunnen gebruiken. Goede groenten zijn vaak helder van kleur en niet te rijk aan oxalaten en fosfor. Soms zijn de gezondste voedingsmiddelen ook de vreemdste, zoals cactusvijgbladeren en hibiscusbloemen.
Enkele van de beste groenten zijn eikelpompoen, flespompoen, paprika, cactusvijg, hibiscus, champignon, okra en pompoen.ndere goede groenten zijn asperges, broccoli, spruitjes, wortel, sperziebonen, erwten, tomaat, gele pompoen en komkommer.
Kijk eens naar de voedingsanalyse van groenten.
Fruit:
Het meeste plantaardig materiaal dat tegu’s in het wild eten is fruit. 16,7% en 50% van de voedingsmonsters van tegu’s bevatten fruit. Deze bestonden uit een verscheidenheid aan vruchten, waaronder bessen en palmvruchten (Kiefer en Sazima 2002, Barraco 2015). In het wild kan fruit tot 30% van het volume van het dieet uitmaken (Kiefer en Sazima 2002). Fruit is geen vereiste in het wilde dieet, aangezien Sazima en D’Angelo (2013) geen voedsel van fruit of ander vegetatief materiaal hebben waargenomen. Het is belangrijk om te onthouden dat bijna al het fruit dat je in de winkel kunt kopen zwaar gedomesticeerd is en weinig te maken heeft met het voedingsgehalte van zijn wilde verwanten. Fruit dat aan tegus wordt gevoerd moet beperkt blijven tot een beperkte hoeveelheid van alleen zeer voedzame soorten. nkele gezondere fruitsoorten zijn bessen, cantelope, dadels, vijgen, guave, kiwi, mango, sinaasappels, papaya en ananas.
Bronnen:
Barraco, Liz Anne, Risk Assessment of the Nonnative Argentine Black and White Tegu, Salvator merianae, in South Florida. Ongepubliceerde scriptie van Florida Atlantic University. (2015).
Finke, Mark D., Gut Loading to Enhance the Nutrient Content of Insets as Food for Reptiles: A Mathematical Approach. Zoo Biology. 22(2):147-162 (2003).
Finke, Mark D., Shari U, Dunham and Christabel A. Kwabi, Evaluation of Four Dry Commercial Gut Loading Products for Improving the Calcium Content of Crickets, Acheta domestics. Tijdschrift voor Herpetologische Geneeskunde en Chirurgie. 15(1) 7-12 (2005).
Kiefer, Mara Cintia, and Ivan Sazima. Diet of Juvenile Tegu Lizard Tupinambis merianae (Teiidae) in Southeastern Brazil. Amphibia-Reptilia 23: 105-108 (2002).
Sazima, Ivan and Giulia B. D’Angelo, Range of Animal Food Types Recorded for the Tegu Lizard (Salvator merianae) at an Urban Part in South-Eastern Brazil. Herpetology Notes. 6 427-430 (2013).