The 10 Nonfiction Podcasts That Changed Everything
Lange non-fictie storytelling is een cruciaal format gebleken voor de ontwikkeling van podcasts, en was een vroeg voorbeeld van wat het medium de wereld kon bieden. Voor de komst van podcasts werden verhalende radioprogramma’s zoals Radiolab en This American Life in veel opzichten slecht bediend door de structurele beperkingen van radiodistributie. Stel je voor: Als je als luisteraar de eerste minuten van een verhaal zou missen als je de radio aanzet, zou je waarschijnlijk niet de impact meekrijgen van wat de producent probeerde te doen. En wie weet wanneer je het weer zou kunnen horen.
Vrij van de groteske beperkingen van de uitzendklok en gewapend met de verwachting dat luisteraars complexe verhaallijnen vanaf het allereerste begin kunnen volgen, bood podcasting audioproducenten en documentaristen de kans om gerichter – en experimenteler – om te gaan met de verhalen die ze kunnen vertellen. En, zoals deze lijst aantoont, waren ze verplicht: Ze gaven ons radioshows die vrij waren om de grenzen te verleggen van wat eerder mogelijk was; podcasts die je rond de wereld en diep in het hart van Amerika brachten; podcasts die probeerden om de geschiedenis in het heden te buigen; podcasts die het internet naar de echte wereld braken.
Je kunt dit genre een willekeurig aantal namen geven, maar wij zijn tevreden om het “narratieve non-fictie” te noemen. Al meer dan een decennium omvat dit een verscheidenheid aan verhalende formats, van wekelijkse magazine-stijl karakterprofielen tot diepgaande politieke geschiedenissen tot hardcore verslaggeving vanuit oorlogsgebieden. Maar het genre verandert voortdurend. Alleen al in het afgelopen jaar hebben we nieuwe shows gezien die de normen tot in de perfectie aanscherpten (zie Lost Notes, van KCRW) en shows die ze helemaal vervormden en herwerkten voor nieuwe doeleinden (zie Richard’s Famous Food Podcast).
Terwijl de toekomst van het genre er spannend uitziet, wil deze lijst kijken naar de meest invloedrijke shows die ons tot dit punt hebben gebracht, de titels die hebben geholpen het hele project van audio-verhalen vertellen te evolueren. Hun onderwerpen en formats kunnen verschillen, maar ze hebben allemaal een gemeenschappelijk DNA: Het beste van het non-fictie genre wordt gedefinieerd door doelbewuste constructie, waardoor ze fundamentele pijlers van podcasting als geheel zijn.
This American Life
Een voor de hand liggende manier om deze lijst af te trappen, maar zolang we toch bezig zijn met het bespreken van essenties, waar kunnen we dan beter beginnen? De meeste podcast-luisteraars – nieuw, toevallig, obsessief, professioneel – zijn waarschijnlijk al bekend met This American Life, dat aanvankelijk begon als een door en door excentrieke radioshow die uiteindelijk uitgroeide tot een vereerde leverancier van fijne audiodocumentaires voor meerdere platforms, waaronder (en vooral) podcasts. This American Life is het soort show dat de Filmspotting podcast een “heilige koe” zou noemen, in die zin dat het belang ervan voor het medium zo algemeen aanvaard is dat het misschien overbodig en onproductief is om het ter sprake te brengen. Desalniettemin blijft het een feit: Zonder Ira Glass en zijn gezelschap zouden we niet veel hebben van de podcast-wereld, of de publieke radio-wereld wat dat betreft, die we vandaag de dag zien.
Radiolab
Hetzelfde geldt, moet ik toevoegen, voor Radiolab. Radiolab was revolutionair in zijn tijd en pionierde op het gebied van verhalend geluidsontwerp, een gebied dat zwaar leunt op showmanschap en nog zwaarder op emotionele impact. De podcast heeft in de loop der jaren fases doorlopen, van een aanvankelijke focus op wetenschap en filosofie naar onderwerpen met een meer concrete maatschappelijke oriëntatie, zoals de overheid, de maatschappij en hoe we met elkaar leven. (Dit is het duidelijkst te zien in More Perfect, Radiolab’s spin-off over het Hooggerechtshof). Tegenwoordig functioneert het team als een soort special-projects unit. Elke nieuwe aflevering, enigszins onvoorspelbaar uitgebracht, landt met een kleine schok van elektriciteit, en is altijd een reden voor enige opwinding.
Snap Judgment
Judgment’s tagline is “Storytelling with a Beat,” en het is geen grapje om het even. In de kern lijkt het misschien een traditionele anthologie podcast, zij het een die de neiging heeft verhalen met scherpe randjes te prefereren. Maar dat is niet het hele verhaal: Snap Judgment onderscheidt zich vooral door een voelbare verve die een gevoel van energie en stijl injecteert in een format dat, eerlijk gezegd, de neiging heeft om nogal stijfjes en dichtgetimmerd te zijn. Het is ook super leuk, dat is een gevoel dat zeer weinig shows, met name binnen de non-fictie verhalende genre, de neiging om actief na te streven. Een ander essentieel aspect van de show is het oorsprongsverhaal: Snap Judgement is het geesteskind van Glynn Washington, die de kans kreeg om het te maken na het winnen van een publieke-radio talentenjacht terug in 2010. En dat is maar goed ook: Het blijft een van de meest succesvolle pogingen om de vorm open te breken.
99% Invisible
Roman Mars’s 99% Invisible is een instituut in meer dan een opzicht. Aan de ene kant is het de bron bij uitstek van verhalen over design en de relatie tussen mensen en de fysieke wereld. (Anderzijds is het de hoeksteen van Radiotopia, een geliefd onafhankelijk podcastcollectief dat er alles aan doet om – bij gebrek aan een betere formulering – Podcasting Weird te houden. En nu de podcast zijn eerste decennium van bestaan begint af te sluiten, begint het ook nieuwe wegen voor zichzelf te vinden: namelijk als een potentiële facilitator van toekomstige podcaststerren, zoals in het geval van Avery Trufelman, een medewerker wiens werk werd belicht in een recente miniserie genaamd Articles of Interest.
You Must Remember This
Podcasting is rijk in het geschiedenisgenre, maar You Must Remember This, Karina Longworth’s doorlopende spelunks in verschillende onontgonnen hoeken van de Hollywood-geschiedenis, blijft een opvallende inzending. Sinds de lancering van de podcast in 2014 heeft Longworth deze consequent gebruikt om echte bijdragen te leveren aan de manier waarop we denken over de dichte mythologieën van het Hollywood van weleer, vooral bij het opnieuw bezoeken van specifieke persoonlijkheden waarvan de lagen en waarheden vaak worden verdoezeld door de bredere wetenschap. You Must Remember This is een goed voorbeeld van podcasts als een vaartuig van individuele verkenning; het is een verlengstuk van Longworth, een vitaal onderdeel van haar totale output (die nu een aantal boeken omvat), en een kanaal om het materiaal en de verhalen op geheel nieuwe manieren te ervaren.
Reply All
Probably the first great podcast to come out of the post-Serial era. Ogenschijnlijk “een podcast over het internet”, is Reply All een consistente bron van fantastische verhalen over het leven dat we leiden in het digitale tijdperk. Onder leiding van WNYC-alumni PJ Vogt en Alex Goldman, krijgt de show de mix van horror en verwondering die de hedendaagse ervaring van technologie definieert, op de voet, en gebruikt dat bewustzijn om er een grotere betekenis aan te ontlenen. Belangrijker is echter het feit dat Reply All een volledig ontwikkelde esthetiek heeft, een die inspiratie put uit maar verder gaat dan het basale publieke-radiogeluid dat zo veel andere pogingen tot verhalende non-fictie audio-verhalen nog steeds beheerst. Als het zijn consistentie behoudt, zou het ons niet verbazen als het This American Life opvolgt als de vaandeldrager van podcasts voor de moderne tijd.
S-Town
Brian Reed’s 2017 zeven-episode portret van de buitengewoonheid van een gewoon leven, dat zich afspeelt op het platteland van Alabama, is in een aantal opzichten ongeëvenaard. Het is gecomponeerd met een kracht en economie die alleen gebruikelijk is in romans. Het is een ongewone uitdaging, door zijn kamp op te slaan diep in wat sommigen ethisch gecompliceerd zullen vinden. En het is zeer ambitieus, door de omvang van een hele wereld in het leven van één man te passen. De persoon in het centrum van het verhaal, John B. McLemore, is een figuur als geen ander, meeslepend en verontrustend in gelijke delen. Er is niets vergelijkbaars met S-Town, en ik betwijfel of we ooit nog iets zullen horen zoals dit.
Vermiste Richard Simmons
Zo, er zijn een heleboel dingen die we kunnen zeggen over Vermiste Richard Simmons, Dan Taberski’s deels-biografie van de beroemdheid fitness icoon en deels-poging om erachter te komen waarom hij zich terugtrok uit het publieke oog, plotseling, een paar jaar geleden. We kunnen zeggen dat het vrij controversieel is, gezien de relatie met de kwestie van privacy van publieke figuren. We kunnen ook zeggen dat het zeker tot razernij heeft geleid. We kunnen zelfs zeggen dat de manier waarop het eindigde (die we niet zullen spoileren, voor het geval je het nog niet gehoord hebt) super underwhelming was (oké, misschien was dat een spoiler), hoewel begrijpelijk gezien wat er achter de schermen gebeurde toen de laatste paar afleveringen werden geproduceerd. Maar ik denk dat de blijvende nalatenschap van Missing Richard Simmons zou moeten zijn de manier waarop het het feit benadrukte dat podcasting nog steeds een grotendeels ongedefinieerd medium is. Podcasting is niet alleen een ruimte om dingen te bewerken die op de radio zouden kunnen, maar biedt makers van allerlei slag – inclusief voormalige medewerkers van niet-gescripte televisie, zoals Taberski – de kans om met nieuwe, onverwachte grenzen te spelen.
Kalifaat
“Cinematografisch” is een woord dat veel wordt gebruikt om dingen buiten de film te beschrijven, en hoewel een zekere ondervraging van het gebruik over het algemeen wordt aanbevolen, denk ik dat het echt van toepassing moet zijn op Caliphate, de New York Times audio documentaire die een deel van de buitenlandse correspondent Rukmini Callimachi’s verslaggeving over de Islamitische Staat volgt. In elke scène van Caliphate is de regisseursintentie voelbaar, wat resulteert in een serie die geen moment verzandt in gezwoeg. Callimachi en haar producer, Andy Mills, nemen luisteraars mee naar situaties die waarschijnlijk ver buiten het bereik van hun dagelijks leven liggen – in oorlogsgebieden, in bronvergaderingen vol spanning, in huiselijke omgevingen die angstaanjagend worden door paranoia. Het niveau van onderdompeling dat Kalifaat overbrengt blijft ongeëvenaard, geen enkele andere podcast brengt u, de luisteraar, diep in het hart van zowel letterlijke als ideologische conflicten.
Slow Burn
Slow Burn heeft een van die hooks die zowel supersimpel als eindeloos veelomvattend is: hoe was het om een historisch krachtig moment mee te maken? De eerste twee seizoenen, onder leiding van Leon Neyfakh, richtten zich expliciet op presidentiële schandalen – respectievelijk Watergate en Clinton-Lewinsky – en het werden fantastisch uitgevoerde audiodocumentaires die op spectaculaire wijze de huidige (zeer huidige) politieke omgeving van Amerika echode. Neyfakh is sindsdien verder gegaan met het maken van politiek georiënteerde audio documentaires met zijn show Fiasco. Slate, ondertussen, heeft besloten om Slow Burn in een heel andere arena te brengen: hip-hop. Later dit jaar zal Slow Burn terugkeren met een nieuwe presentator, Joel Anderson, aan het roer, die het kader zal toepassen op de moorden op Tupac Shakur en de Notorious B.I.G. Ik durf te wedden dat de overgang prima zal verlopen, en dat Slow Burn er waarschijnlijk nog heel lang zal zijn.