The Blind Side (film)

Sandra Bullock na het ontvangen van de Screen Actors Guild Award voor Outstanding Performance by a Female Actor in a Leading Role op 23 januari, 2010

Box officeEdit

The Blind Side opende in 3.110 theaters in zijn openingsweekend, het weekend van 20 november 2009. Het bracht een sterke 34,5 miljoen dollar op in zijn openingsweekend, de op een na hoogste brutowinst van dat weekend, achter The Twilight Saga: New Moon. Het was het best verdienende openingsweekend uit de carrière van Sandra Bullock. Het gemiddelde per zaal voor het openingsweekend van The Blind Side was $11.096. In zijn openingsweekend verdiende de film al meer dan zijn productiebudget van 29 miljoen dollar. De film bleek een opmerkelijk blijvende kracht te hebben en bracht nog eens 9,5 miljoen dollar op, wat de brutowinst op 60,1 miljoen dollar bracht in het weekend van 27 november 2009. De film had een zeldzaam groter succes in het tweede weekend dan in het openingsweekend, met een geschatte 40 miljoen dollar, een stijging van 18 procent, van 27 november tot 29 november 2009, en werd opnieuw tweede na New Moon, wat de brutowinst op $ 100,3 miljoen bracht.

In het derde weekend zette de film zijn trend van zeldzame prestaties voort door op te schuiven naar de nummer één positie met $ 20,4 miljoen omzet na de vorige twee weekenden op de tweede plaats te hebben gestaan voor een totale brutowinst van $ 128,8 miljoen, te wijten aan sterke mond-tot-mondreclame. In het vierde weekend zakte de film naar de tweede plaats, met een daling van een magere 23% met een geschatte 15,5 miljoen dollar voor een totaal van 150,2 miljoen dollar in de Verenigde Staten en Canada vanaf 13 december 2009. Op 1 januari 2010 haalde de film in eigen land 200 miljoen dollar, de eerste keer dat een film met de naam van één actrice boven de titel (die van Bullock) de grens van 200 miljoen dollar overschreed. The Blind Side is ook de best verdienende voetbalfilm en sportdrama aller tijden geworden in eigen land, onaangepast aan de ticketinflatie. The Blind Side eindigde op 4 juni 2010 (bijna 7 maanden na de opening) met een totale opbrengst van bijna 256 miljoen dollar. In het Verenigd Koninkrijk en Ierland werd The Blind Side uitgebracht op 26 maart 2010. Het was de op twee na grootste release van dat weekend achter Nanny McPhee and the Big Bang en Tim Burton’s Alice in Wonderland.

Kritische reactiesEdit

De film kreeg gemengde kritieken, met critici die de prestatie van Sandra Bullock prezen. Recensie-aggregatiewebsite Rotten Tomatoes geeft de film een waardering van 66%, gebaseerd op 204 recensies, met een gemiddelde waardering van 6,15/10. De kritische consensus van de site luidt: “Het kan sommige kijkers als een beetje te pathetisch overkomen, maar The Blind Side heeft het voordeel van sterk bronmateriaal en een sterke prestatie van Sandra Bullock.” Metacritic, dat een score van 53 op 100 toekende, gebaseerd op recensies van 29 critici, duidt op “gemengde of gemiddelde beoordelingen”. Het door CinemaScore gepolste publiek gaf de film een zeldzaam “A+” cijfer.

A. O. Scott van The New York Times gaf commentaar op de prestaties: “Ms. Bullock is overtuigend genoeg als een energieke, multitaskende vrouw uit het Nieuwe Zuiden, die haar eigen mening kent en meestal haar zin krijgt. En Tim McGraw, als Leigh Anne’s welwillende echtgenoot, Sean, voelt zich comfortabel in zijn personage en weet Ms. Bullock waar nodig uit de weg te gaan. Hij vond de film “bijna volledig opgebouwd uit keerpunten en toch merkwaardig verstoken van drama of spanning” en noemde het een “live-action, op realiteit gebaseerde versie van een Disney tekenfilm: het is het hartverwarmende verhaal van een vondeling die wordt opgenomen door vreemden, die hem accepteren ook al is hij anders en hem behandelen als een van hun eigen.”

Volgens Michael Rechtshaffen van The Hollywood Reporter is Bullocks personage een “onbedwingbare giller in de verder zeer conventionele kijk van regisseur John Lee Hancock op het op feiten gebaseerde boek van Michael Lewis.” Ondanks haar “pittige” en “energieke” optreden, vond hij dat er een gebrek aan ontwikkeling was met betrekking tot Michael’s personage: “Pas aan het einde van de film krijgen we de kans om echt te zien wat er in het hoofd van Oher omgaat — hoe hij zich voelt over het feit dat hij de uitverkorene is die uit de armoedige projecten van Memphis is geplukt en in deze beschermde, niet-liberaal georiënteerde omgeving van privileges is gegooid.” Peter Bradshaw van The Guardian beschreef Bullocks optreden als “vreemd humorloos” en vond dat “er iets vreemds afwezig is aan deze vertolking.” Over het geheel genomen vond hij dat de film “een gephotoshopt beeld van de werkelijkheid geeft dat flauw, bekrompen en stereotiep geacteerd is,” en concludeerde: “Er is een rijk, complex verhaal te vertellen over Michael Oher, en zijn mentor, Leigh Anne Tuohy. But this waxwork parade is not it.”

Race controversyEdit

Hoewel The Blind Side gebaseerd is op een waargebeurd verhaal, is het bekritiseerd als een blanke redder in nood waarin Oher, een Afro-Amerikaanse man, niet in staat is armoede en persoonlijk falen te overwinnen zonder de begeleiding van adoptie, blanke moeder Tuohy. Jeffrey Montez de Oca van de University of Colorado-Colorado Springs schrijft bijvoorbeeld dat in het beeld dat The Blind Side schetst van adoptie, “liefdadigheid werkt als een betekenende daad van witheid die de sociale relaties van overheersing verhult die niet alleen liefdadigheid mogelijk maken, maar ook een stedelijke onderklasse creëren die liefdadigheid nodig heeft”. Melissa Anderson van de Dallas Observer stelt dat het “zwijgzame, volgzame” portret van Oher in feite het Uncle Tom stereotype van de Afrikaans-Amerikaanse onderwerping aan het blanke gezag onderschrijft.

In haar boek, White Fragility, bekritiseerde Robin DiAngelo de bestendiging van “negatieve raciale stereotypen” in The Blind Side, en noemde het “fundamenteel en verraderlijk anti-zwart”. Ze verwijst naar een scène waarin Oher terugkeert naar zijn stereotype gewelddadige vroegere buurt, en pas vertrekt als Tuohy hem eruit redt. Ze stelt ook dat de film Oher afschildert als een onnozele die instinct boven intellect gebruikt, aangezien een IQ-test aantoont dat de filmversie van Oher weinig “leervermogen” heeft maar veel “beschermend instinct” (een wetenschappelijk onzinnige uitspraak, volgens DiAngelo).

Michael Oher heeft ook zijn ongenoegen geuit over de film en maakt met name bezwaar tegen het afschilderen van zijn intelligentie. In zijn boek, I Beat The Odds: From Homelessness, to The Blind Side, and Beyond, schreef Oher: “Ik had het gevoel dat ik werd afgeschilderd als dom in plaats van als een kind dat nooit consequent academisch onderwijs had gehad en uiteindelijk floreerde toen hij het eenmaal had. De bewering in de film dat hij football niet begreep was een ander punt van irritatie voor Oher. Toen hij sprak over het feit dat zijn adoptie familie hem les gaf zei hij “Nee, dat ben ik helemaal niet! Ik heb het spel bestudeerd – echt bestudeerd – sinds ik een kind was!” Ondanks zijn ongenoegen over zijn portret in de film heeft Oher verklaard dat hij de boodschap van de film over doorzettingsvermogen en de algemene behandeling van de familie Tuohy goed vindt en hij is geciteerd als zeggend “Het is een geweldig verhaal. Het lijkt alsof ze me geholpen hebben om zover te komen. Zij zijn mijn familie en zonder hen zou ik hier niet zijn,” en “Ze hebben me veel dingen geleerd, me veel verschillende dingen laten zien. It shows that if you help somebody and give somebody a chance and don’t judge people, look where they can get to.”

AccoladesEdit

The Blind Side has earned numerous awards and nominations for the lead performance of Sandra Bullock.

Nominatie Beste FilmEdit

De nominatie van The Blind Side voor Beste Film werd als een verrassing beschouwd, zelfs voor de producenten. In een poging om de belangstelling voor de prijzen nieuw leven in te blazen, had de Academy of Motion Picture Arts and Sciences het aantal genomineerden voor de Beste Film verhoogd van een verplicht aantal van vijf naar tien, op tijd voor de 82e Academy Awards, het jaar dat The Blind Side genomineerd was. In 2011 wijzigde de Academy echter het beleid en verklaarde dat de categorie Beste Film vijf tot tien genomineerden zou tellen, afhankelijk van de stemresultaten, in plaats van een vast aantal genomineerden. De verandering werd geïnterpreteerd als een reactie op films als The Blind Side die genomineerd werden voor Beste Film om het vaste aantal plaatsen op te vullen.