The Consumer Electronics Hall of Fame: Motorola Advisor Pager

This was the first product that let you reach a doctor when you absolutely, positively needed one

In the early 1990s, when pagers were in their heyday, the Motorola Advisor was the pager of choice.

The first paging systems were introduced in the 1950s, but pagers came into widespread use only in the 1980s, when wireless technology got good enough to make them easy to use. In die tijd was Motorola praktisch synoniem met draadloze communicatietechnologie.

De vroege pagers waren veel kleiner, lichter en draagbaarder dan de mobiele telefoons van die tijd, die niet voor niets bakstenen werden genoemd. Typische pager klanten droegen de apparaten op hun heup en werkten in de geneeskunde, spoedeisende hulp, en andere snelle-reactie beroepen.

Eerdere pagers hadden meestal geen scherm, wat betekende dat het beantwoorden van een oproep twee gesprekken vereiste. Als het apparaat zoemde of piepte, moesten gebruikers op zoek naar een telefoon, onvermijdelijk een vaste lijn. Ze moesten eerst een pager-dienst bellen om het telefoonnummer te krijgen dat de beller had achtergelaten, en dan de beller bellen.

Pager-fabrikanten probeerden dit probleem op verschillende manieren te omzeilen. Sommige bouwden modellen waarin bellers een spraakbericht konden achterlaten dat op de pager kon worden opgeslagen en door de gebruiker kon worden afgespeeld. Anderen bouwden kleine schermpjes waarop een telefoonnummer of een cijfercode kon worden weergegeven. Mensen stelden lijsten samen met codes die ze deelden met bellers en andere pager-gebruikers. In deze lijst betekent 41 bijvoorbeeld “bel me”, en 53 “dank u”, enzovoort.

In het begin van de jaren negentig gebruikten naar schatting zo’n 3 miljoen mensen pagers. Veel van de nieuwe klanten hadden eerder de wens dan de behoefte om voortdurend in contact te blijven met leidinggevenden, bijvoorbeeld. Tegen 1993 merkte Motorola’s handleiding voor de Advisor II op dat het product “ideaal was voor veeleisende zakelijke omgevingen.”

De oorspronkelijke Advisor, uitgebracht in 1990, was een van de eerste pagers die alfanumerieke berichten kon verzenden tot vier regels tekst met maximaal 20 tekens per regel. Hij kon worden ingesteld om niet alleen individuele pagina’s te ontvangen, maar ook tot drie extra groepspagina’s. Het bevatte ook een wekkerfunctie. Het toestel was compact, meet 18,5 bij 55 bij 81 millimeter, en werkte op één AA-batterij.

Alphanumerieke berichten ontsloten het volledige potentieel van de pager. Vaak kon je in één bericht van 80 karakters genoeg informatie versturen om er zeker van te zijn dat er niet teruggebeld hoefde te worden. Achteraf gezien kan het worden beschouwd als een prototype voor tekstberichten, met dezelfde voordelen van nut, gemak en beknoptheid. In het midden van de jaren negentig schoot het aantal mensen dat de toestellen gebruikte omhoog, met schattingen variërend van ongeveer 25 miljoen tot 61 miljoen.

Motorola maakte twee Advisor modellen die konden communiceren op verschillende combinaties van UHF, VHF, en 900-megahertz banden (de frequentie was door de gebruiker te kiezen). Ze boden in die tijd razendsnelle transmissiesnelheden van 1600, 3200, of 6400 baud. Het communicatieprotocol was een eenrichtingssysteem, Flex genaamd; het was ontwikkeld door Motorola en werd hoofdzakelijk gebruikt voor zijn pagers (een latere versie, ReFlex genaamd, was tweerichtingsverkeer). De gebruiksaanwijzing van de Advisor suggereerde, “Vermeld uw pager nummer op visitekaartjes en op uw antwoordapparaat bericht”. Wow. Remember answering machines?

A few years later, smartphones—and actual text messaging—began to supersede pagers. Nevertheless, paging lives on. To this day, some doctors still use them, because their messages are more secure and their transmission is more reliable.