The Deadly Truth: A History of Disease in America

Grob’s boek is een brede studie van de Amerikaanse medische geschiedenis en omvat meer dan het verhaal van clinici, chirurgen, patiënten en ziekteverwekkers. Hij onderzoekt onderwerpen als morbiditeit en mortaliteit gerelateerd aan ondervoeding, ongevallencijfers, vervuiling, vage maar belastende handicaps, en meer. Hij benadrukt de bijdragen van zowel de statistici als de laboratoriumwetenschappers aan de beoordeling van onze gevaren. Hij is een wetenschapper, geen ideoloog, maar hij ziet de invloed van klasse en ras op ziekte- en sterftecijfers niet over het hoofd. Hierin kan hij sommige politieke conservatieven beledigen. Zijn verwijzingen naar genetische verschillen tussen Afro-Amerikanen en Euro-Amerikanen in weerstand tegen gele koorts, bijvoorbeeld, kunnen links beledigen. Het zij zo: Grob is zo objectief als hij maar kan. Hij is kritisch over de standaard interpretaties van de Amerikaanse medische geschiedenis. We zijn snel in bevolking toegenomen boven de toevoeging van immigranten. Waarom? Vanwege de medische vooruitgang? Maar de toename begon lang voordat deze vooruitgang werd geïmplementeerd en zelfs voordat veel van hen werden gemaakt. Misschien waren betere voeding, betere huisvesting, betere zuigelingenzorg, betere sanitaire voorzieningen of moerasdrainage de belangrijkste oorzaken. Deze moeten iets te maken hebben gehad met de daling van het sterftecijfer, vooral in de steden, maar het beeld is niet duidelijk. Grob heeft zijn twijfels over rooskleurige visies op de medische toekomst van Amerika. Hij gelooft niet dat genezing van hart- en vaatziekten en kanker binnen handbereik ligt. Hij gelooft niet dat we op de drempel staan van een gouden eeuw waarin de gemiddelde Amerikaan 130 jaar zal worden. Evenmin verspreidt hij sensationele nachtmerries over op handen zijnde pandemieën om de massa’s bang te maken zijn boek te kopen. Hij spreekt eenvoudig zijn twijfels uit. Al op pagina drie vertelt hij ons: “Het geloof dat ziekte onnatuurlijk is en overwonnen kan worden berust op een fundamenteel misverstand over de biologische wereld. Als kanker de vijand is, dan zijn wij zelf de vijand.” Hij voegt aan dit sentiment nog toe: “Artsen zijn, net als soldaten, altijd uitgerust om de laatste oorlog te voeren.