The Great Blizzard Of 1888 Was So Deastating That We’re Still Feeling Its Effects Today

Hoe de sneeuwstorm van 1888 een ravage aanrichtte, honderden doodde en Amerikaanse steden de moderne tijd in dwong.

De sneeuwstorm van 1888, ook wel de Grote Witte Orkaan genoemd, was een van de zwaarste stormen in de geschiedenis van de VS.

Het weer in de aanloop naar de storm in maart was ongebruikelijk warm geweest, waardoor de meeste mensen dachten dat er een vroege lente op komst was. En zelfs toen de eerste berichten over de storm binnenkwamen, onderschatten velen de omvang ervan, waardoor ze onvoldoende voorbereid waren op een storm die zo verwoestend was dat we de naweeën ervan vandaag de dag nog steeds voelen.

De sneeuwstorm van 1888

In de vroege ochtend van 12 maart 1888 gingen hevige regens over in sneeuwval die tot 14 maart aanhield en uiteindelijk tot wel 50 inches sneeuw over de hele oostkust liet vallen. De storm strekte zich uit van Maryland tot in Maine en delen van Canada, en verlamde het noordoosten een week lang.

De hoogste sneeuwval was 58 inches, in Saratoga Springs, N.Y. Ondertussen, in New York City, klokten de windvlagen af op 45 miles per uur, waardoor de sneeuwmassa’s zich hoger opstapelden dan gebouwen van drie verdiepingen. Gemiddeld waren de sneeuwbergen 30 tot 40 meter hoog, maar de hoogste in New York bereikte een hoogte van 52 meter.

Meer dan 400 doden werden gemeld als gevolg van de storm, waarvan 200 doden alleen al in New York. Ten minste 100 van deze doden waren zeelieden wier schepen schipbreuk leden of gestrand waren als gevolg van de storm.

Op het land waren de wegen onbegaanbaar, zodat brandweerwagens in de dagen na de storm niet op noodsituaties konden reageren, wat verscheidene doden tot gevolg had. Ook telegraafpalen werden vernield door de sneeuw, zodat communicatie in de dagen na de storm moeilijk was.

Maar de echte gevolgen van de sneeuwstorm van 1888 duurden veel langer dan slechts een paar dagen.

De nasleep

In New York City veroorzaakte de storm ook ernstige schade aan de infrastructuur, waardoor mensen dagenlang binnen zaten, vaak zonder voldoende voedsel, brandstof en andere voorraden. Alles bij elkaar veroorzaakte de sneeuwstorm naar verluidt voor 25 miljoen dollar schade in de hele stad (het equivalent van 680 miljoen dollar vandaag).

Deels van Brooklyn liepen schade op door overstromingen, omdat de laaggelegen gebieden gevoelig waren voor overstromingen door de enorme hoeveelheden smeltende sneeuw, die in de Atlantische Oceaan terechtkwamen.

De beurs van New York City ging twee dagen dicht, waardoor voor miljoenen dollars aan handel verloren ging, en veel andere fabrieken, bedrijven en winkels moesten hun deuren sluiten, met als gevolg verloren transacties en gederfde lonen voor de werknemers die niet op het werk konden verschijnen.

Ondanks de verraderlijke omstandigheden kregen de arbeiders toch loon als ze niet op hun werk verschenen. De stad had echter wel veel mannen en jongens in dienst om sneeuw te scheppen en te helpen bij het uitgraven van de stad.

Het uitgraven van New York City onder de enorme sneeuwmassa’s was een serieuze zaak, omdat veel mensen in hun huizen waren gestrand met weinig voedsel of voorraden. Tegelijkertijd was het vervoer moeilijk, omdat de bovengrondse transportlijnen onder de sneeuwdumps bedolven waren geraakt en ook uitgegraven moesten worden.

Het duurde meer dan een week om dit op te ruimen, en in de tussentijd was er nergens in de stad treinvervoer beschikbaar.

Daarmee maakte de sneeuwstorm van 1888 duidelijk dat steden als New York ondergrondse metrosystemen nodig hadden, en hielp hij de steden aan de oostkust de moderne tijd in te duwen.

Stadsplanners begonnen kort na de sneeuwstorm te werken aan ontwerpen voor een ondergronds metrosysteem. In 1901 opende het eerste ondergrondse treinsysteem van Amerika zijn deuren in Boston. New York City volgde en opende zijn eigen metro in 1904. Ondertussen werden ook de telegraaf- en telefoonlijnen van grote steden ondergronds gebracht om storingen door toekomstige stormen te voorkomen.

Een vergelijkbare sneeuwstorm zou de regio pas over 90 jaar weer treffen, toen de sneeuwstorm van 1978 32 uur lang woedde en overstromingen en materiële schade aan duizenden huizen veroorzaakte. Dankzij de moderne ontwikkelingen die door de sneeuwstorm van 1888 zijn ingegeven – zoals ondergrondse metro-, spoor- en telefoonlijnen – waren de gevolgen van de storm van 1978 veel minder ernstig dan die van de storm die het gebied 90 jaar eerder had geteisterd.

Na deze blik op de sneeuwstorm van 1888 kunt u enkele surrealistische foto’s bekijken van de Boston Melasses Ramp van 1919. Lees daarna meer over Mount Pelee en de meest verwoestende vulkaanuitbarsting van de 20e eeuw.