The Strokes
Formation en The Modern Age EP (1998-2001)Edit
Lead singer-songwriter Julian Casablancas, gitarist Nick Valensi, en drummer Fabrizio Moretti begonnen samen te spelen als tieners tijdens het bijwonen van Dwight School in Manhattan, en vormden een informele band in 1997. Later voegden ze bassist Nikolai Fraiture toe aan hun rangen, een goede jeugdvriend van Casablancas die met hem naar het Lycée Français de New York was geweest. Eind 1998 nodigde de groep gitarist Albert Hammond, Jr. uit om met hen te spelen. Hij was net verhuisd naar New York City en kwam weer in contact met Casablancas, die hij kende van hun korte verblijf op Le Rosey, een kostschool in Zwitserland. De twee werden al snel kamergenoten.
In de twee jaar daarna oefende en trad de band onvermoeibaar op in New York City. Veel van hun tijdgenoten hebben de eerste successen van de band toegeschreven aan hun toewijding en doorzettingsvermogen, maar ook aan hun innemende persoonlijkheden. Ze oefenden de meeste avonden, waarbij veel repetities plaatsvonden in The Music Building in Midtown Manhattan. Ze speelden hun eerste show als The Strokes op 14 september 1999, in The Spiral. Al snel frequenteerden ze de rockclubs van Manhattan, waaronder de HiFi Bar en de Luna Lounge aan de Lower East Side van New York, en later de populaire Mercury Lounge van Manhattan. De jonge boeker van Mercury Lounge, Ryan Gentles, gaf uiteindelijk zijn baan op om manager van de band te worden.
De band begon met het instuderen van een set van veertien nummers (een vroege blauwdruk van het debuut van de Strokes uit 2001, Is This It) – waaronder, “Alone, Together,” “Barely Legal,” “Last Nite,” “The Modern Age,” “New York City Cops,” “Soma,” “Someday,” “Take It or Leave It,” en “This Life” (een vroege versie van “Trying Your Luck”). De meeste van deze nummers hebben nu andere teksten. De band kwam in contact met producer Gordon Raphael in 2000 na een show in Luna Lounge en maakte een demo, The Modern Age EP, met hem. De band stuurde de demo naar het pas gereformeerde Rough Trade Records in de UK, wat daar interesse wekte, en leidde tot hun eerste release (via de website van het UK magazine, NME, die een gratis MP3 download weggaf van “Last Nite” een week voor de fysieke release als onderdeel van The Modern Age EP in 2001). De EP ontketende een biedingsoorlog onder platenlabels, de grootste voor een rockband in jaren. In augustus 2001 stonden de Strokes voor het eerst op de cover van het blad The Fader in het negende nummer.
Is This It (2001-2002)Edit
The Strokes brachten in oktober 2001 hun debuutalbum, Is This It, uit in de VS. Het album werd geproduceerd door Gordon Raphael, net als hun vervolgalbum Room On Fire. RCA vertraagde de Noord-Amerikaanse (US) release vanwege bezwaren tegen de cover en de teksten van het album. De in Groot-Brittannië uitgebrachte hoes bevat een zwart-wit foto van een gehandschoende hand op de naakte achterkant van een vrouw in half-profiel (de toenmalige vriendin van fotograaf Colin Lane), terwijl de Noord-Amerikaanse versie de foto verving door een foto van botsende deeltjes in de Big European Bubble Chamber. RCA verving het nummer “New York City Cops” door “When It Started”, omdat het eerste mogelijk opruiende teksten bevatte in de nasleep van de aanslagen van 11 september. Het nummer “New York City Cops” – met het refrein “New York City Cops, they ain’t too smart” – stond op 1 maart 2010 op nummer 12 van New York magazine’s “Ultimate New York Playlist”. Ondanks de vertraagde release (en de mogelijke controverse) kreeg Is This It lovende kritieken – onder andere vier sterren van Rolling Stone en een 9,1 van Pitchfork Media. Het album haalde de top-tienlijsten van veel critici, werd het beste album van het jaar genoemd door Entertainment Weekly en Time, en (in een artikel over een voorproefje van zomerconcerten) spoorde NME lezers aan om de shows van de Strokes bij te wonen-omdat ze tourden met enkele van de “beste popsongs ooit”. Terwijl critici de invloed van CBGB stalwarts Television opmerkten, zeiden Casablancas en bandgenoten dat ze de band nooit hadden gehoord, in plaats daarvan noemden ze de Velvet Underground als referentiepunt.
Na de release van Is This It, toerde de band over de hele wereld – inclusief Japan, Australië, Nieuw-Zeeland, Europa, en Noord-Amerika (de band opende voor de Rolling Stones bij tal van gelegenheden tijdens de Noord-Amerikaanse poot van hun tour). De zelfgemaakte mini-documentaire “In Transit” werd gefilmd tijdens de zomertournee door Europa. In augustus 2002 trad de band voor de tweede keer op als headliner van de Britse Carling Weekend festivals, en speelde vervolgens in Radio City Music Hall in New York op een affiche met de White Stripes. Jack White vergezelde de Strokes op het podium om de gitaarsolo op “New York City Cops” uit te voeren. In die periode verscheen de band ook als muzikale gast in tal van late-night talkshows. Is This It leverde verschillende singles en videoclips op, die allemaal geregisseerd werden door Roman Coppola.
Is This It heeft een blijvende impact gehad op zowel fans als critici. In 2009 werd Is This It door NME uitgeroepen tot Greatest Album of the Decade (2000s). Het album werd tweede op een vergelijkbare lijst samengesteld door Rolling Stone (dezelfde uitgave bevatte een lijst van de ‘100 beste nummers van de jaren ’00’, met “Hard to Explain” en “Last Nite” op respectievelijk nummer 59 en 16). In januari 2011 hield Rolling Stone een enquête onder hun Facebook-fans om de top tien debuutalbums aller tijden te bepalen. Is This It kwam binnen op nummer tien en was ook de meest recente achter Pearl Jam’s debuut uit 1991. In 2010 waren er van Is This It wereldwijd meer dan 3,5 miljoen exemplaren verkocht.
Room on Fire (2003-2004)Edit
De groep begon in 2002 met de opnames van hun opvolger met producer Nigel Godrich (vooral bekend van zijn werk met Radiohead), maar splitste later met hem ten gunste van Gordon Raphael, de producer van Is This It. Opnames met Godrich zijn nooit bekend gemaakt. In augustus 2003 toerde de band door Japan, en speelde een paar van de aankomende nummers: “Reptilia”, “Meet Me In The Bathroom”, “The Way It Is”, “Between Love & Hate” (voorheen bekend als “Ze Newie”) en “12:51” (voorheen bekend als “Supernova”). De band speelde ook Paul Anka’s “My Way” met Japanse teksten. The Strokes brachten hun tweede album Room on Fire uit in oktober 2003. Het werd geprezen door critici maar was commercieel minder succesvol, hoewel het nog steeds goud werd. Het geluid van het album behield de vertrouwde referentiepunten van de Strokes, terwijl het ook groepen opriep zoals de Cars, Bob Marley, en Blondie. In het proces, haalden ze de cover van Spin Magazine voor de tweede keer, met elk lid dat zijn eigen cover kreeg. Ze haalden ook voor de eerste keer de cover van Rolling Stone. Extra media-aandacht voor de band kwam door de relatie tussen Moretti en actrice Drew Barrymore, die eindigde in januari 2007. De eerste single van Room on Fire was het nummer “12:51”, dat gebruik maakte van duidelijke keyboard-achtige geluiden geproduceerd door Valensi’s gitaar. De video werd ook geregisseerd door Roman Coppola, en was geïnspireerd door de futuristische look van de jaren ’80 film Tron. Deze bestond uit een voornamelijk zwarte scène, met momenten van gloeiend picton blauw en riptide.
In november 2003 speelden de Strokes op Late Night met Conan O’Brien, met het uitvoeren van “Reptilia”, “What Ever Happened”, “Under Control” en “I Can’t Win”. Tijdens de 2003/2004 “Room on Fire Tour”, speelde de band met Kings of Leon in het voorprogramma en Regina Spektor. Tijdens de tour namen Spektor en the Strokes het nummer “Modern Girls & Old Fashion Men” op, dat werd uitgebracht als B-kant op de “Reptilia” single. Ook nam de band tijdens de tour “Clampdown” van de Clash op als cover, die werd uitgebracht als B-kant voor “The End Has No End”.
In het najaar van 2004 onthulden de Strokes plannen om een live album uit te brengen. De Live in London LP was gepland voor oktober 2004, maar werd afgeblazen, naar verluidt vanwege problemen met de opnamekwaliteit. Het gekozen optreden was er een in het legendarische Alexandra Palace in Noord-Londen.
First Impressions of Earth en hiatus (2005-2007)Edit
In eind september 2005 lekte “Juicebox”, de eerste single van het toen nog niet uitgebrachte derde album van de Strokes, online, waardoor de releasedatum van de single vervroegd werd. De single werd vervolgens uitgebracht als een exclusieve op online download diensten. “Juicebox” werd de tweede UK Top 10 hit van de Strokes, en ook hun tweede US Modern Rock Top 10 succes. In november en december 2005 deden de Strokes een promotietour voor het nog niet uitgebrachte album, waarbij ze eenmalige shows gaven in grote steden over de hele wereld. Hun derde album, First Impressions of Earth, werd uitgebracht op 30 december 2005 in Duitsland en 3 januari 2006 elders. Het kreeg gemengde kritieken en debuteerde op nummer vier in de VS en nummer één in het VK, het laatste was een primeur voor de band. In Japan werd het album goud in de eerste week na de release. Het was ook het meest gedownloade album voor twee weken op iTunes. Fraiture beweerde dat het album “als een wetenschappelijke doorbraak” was. In januari 2006 maakte de band voor de tweede keer hun opwachting in Saturday Night Live door “Juicebox” en “You Only Live Once” te spelen. Het album was een beetje een afwijking van de twee vorige albums van de band. Een van de redenen hiervoor was de wisseling van producer van Gordon Raphael naar David Kahne. Ondanks de aanvankelijk sterke verkoopcijfers, kreeg First Impressions of Earth de slechtste ontvangst, zowel commercieel als kritisch, van al hun albums.
In 2006 speelde de band 18 uitverkochte shows tijdens hun UK tour. In februari 2006 wonnen de Strokes “Best International Band” bij de NME Awards. In maart keerde de band terug naar de VS met hun langste tournee tot nu toe. De tweede single van First Impressions of Earth, “Heart in a Cage”, werd uitgebracht in maart 2006. Tijdens de zomer van 2006 speelden the Strokes verschillende festivals in Europa, waaronder het Hultsfred Festival in Zweden, Roskilde Festival in Denemarken, het Oxegen Festival in Ierland, het Montreux Jazz Festival in Zwitserland, het FIB (Festival Internacional de Benicàssim), Fuji Rock Festival en speelden ze de hoofdrol op het Pentaport Rock Festival in Zuid-Korea. Daarna toerden ze eind augustus en begin september door Australië en Mexico, gevolgd door de tweede etappe van de tournee door de Verenigde Staten. Terwijl ze in de VS waren, openden de Strokes voor Tom Petty & the Heartbreakers voor vijf shows tijdens hun Highway Companion tour. The Strokes gingen door om nog een US tour te voltooien. Tijdens deze laatste tour verklaarde Casablancas aan de fans dat de band na afloop een uitgebreide pauze zou nemen. Een e-mail werd kort daarna verzonden door Strokes manager Ryan Gentles, waarin deze “broodnodige pauze” werd bevestigd. Een nieuwe website van de band ging online in mei 2007 samen met de release van een alternatieve video voor hun single “You Only Live Once” geregisseerd door Warren Fu. De video bevatte ook een kort intermezzo met “Ize of the World”, ook van First Impressions of Earth. Het nummer “You Talk Way Too Much” werd gebruikt in een commercial voor de Ford Sync. Aleksandra Cisneros werd eind 2007 de assistent-manager van The Strokes.
Angles (2009-2011)Edit
The Strokes frontman Julian Casablancas en gitarist Nick Valensi begonnen in januari 2009 met het schrijven van materiaal voor het album, met de intentie om in februari de studio in te gaan. Julian zei in Rolling Stone dat ze ongeveer drie nummers hadden voltooid die klonken als een mix van rock uit de jaren zeventig en “muziek uit de toekomst”. Op 31 maart 2009 kondigde de band op hun MySpace account het einde aan van hun “broodnodige winterslaap periode” en het begin van nieuw schrijven en repeteren voor een vierde full-length album, getiteld Angles. Dit album zou anders zijn dan de eerste drie omdat het muziek zou bevatten die geschreven is door de andere vier Strokes, in plaats van dat Casablancas opnieuw vijfennegentig procent van het materiaal zou schrijven: “Het is supercollaboratief, en het klinkt anders,” zei Valensi, “maar het heeft een Strokes vibe to it.” In een NME artikel heeft Pharrell Williams interesse getoond in het produceren van dit aankomende album. Dit volgde op het nieuws dat Casablancas met Williams en Santigold had samengewerkt aan “My Drive Thru”, een track ter herdenking van de 100e verjaardag van Converse’s Chuck Taylor All-Stars schoen. Het nummer was als gratis download beschikbaar op de officiële Converse-site. Het album zou eind 2009 uitkomen, maar onenigheid over de geschiktheid van de nummers dwong de Strokes om deze datum naar achteren te schuiven. Op 1 februari 2010 kondigden de Strokes op hun website aan dat de opnames van het vierde album onder leiding stonden van de prijswinnende producer Joe Chiccarelli. Volgens Chiccarelli in een interview met HitQuarters, ontmoetten de twee kampen elkaar voor het eerst in 2009 en, nadat ze ontdekten dat ze een vergelijkbare denkruimte deelden en dezelfde gedachten hadden over de potentiële richting van de nieuwe plaat, probeerden ze wat tracking uit. Niet lang nadat de opnames begonnen, raakte de band echter gefrustreerd door Chiccarelli’s gereserveerde productiestijl. Slechts één nummer van deze opnamesessies, “Life Is Simple in the Moonlight”, bleef op de tracklisting van het album staan. Gedeeltelijk geïnspireerd door bands als MGMT, Arctic Monkeys, en Crystal Castles, besloten de Strokes te experimenteren met verschillende productietechnieken, en namen de rest van het materiaal van het album op in Albert Hammond, Jr.’s thuisstudio in upstate New York met de bekroonde engineer Gus Oberg.
The Strokes bevestigden dat ze in 2010 het Isle of Wight Festival, Lollapalooza, Roskilde Festival, Hurricane Festival, Splendour In The Grass, Rockness, Outside Lands Music and Arts Festival, On The Bright Side, en Austin City Limits Music Festival zouden gaan leiden. Daarnaast werden de Strokes aangekondigd als de 2011 headliner voor het Coachella Valley Music and Arts Festival en het New Orleans Jazz & Heritage Festival in mei, Festival Internacional de Benicàssim, Oxegen, Paléo, Peace & Love en Super Bock Super Rock in juli, en Reading Festival en Summer Sonic in augustus. Ze waren ook sub-headliners van Pulp op Leeds Festival tijdens het bank holiday weekend in augustus. Op 9 juni 2010, in Dingwalls Londen, Engeland, speelde de band een geheime show onder de naam ‘Venison’ voor een publiek van slechts 487 toeschouwers. Dit was hun eerste live optreden sinds oktober 2006. De band speelde geen nieuw materiaal.
De lead single van het nieuwe album, “Under Cover of Darkness”, werd uitgebracht op 9 februari 2011. De 7″ werd officieel uitgebracht op 1 maart 2011 en bevatte een ander nummer van Angles, “You’re So Right”, als B-kant, gevolgd door het album op 18 maart 2011. “Taken for a Fool” werd bevestigd als de tweede single, die naar de Amerikaanse radio werd gestuurd op 24 mei 2011. Op 9 juni kondigden de Strokes aan dat een videoclip voor “Taken For a Fool” in de maak was, en dat deze geregisseerd werd door Laurent Briet. Ze onthulden dat de videoclip tegen het einde van de maand klaar zou moeten zijn. The Strokes brachten de videoclip voor “Taken For a Fool” uit op 8 juli 2011. Half maart 2011 bleek uit een interview met het tijdschrift ShortList dat The Strokes al waren begonnen met het werk aan hun vijfde studioalbum. De sessies liepen echter vertraging op door het mixproces van Angles. Julian Casablancas en Nick Valensi bevestigden beiden dat er materiaal in de maak was, maar ook nog genoeg restmateriaal. Frontman Julian Casablancas beweerde dat de band stond te popelen om aan nieuw materiaal te beginnen en dat ook al van plan was, maar dat het langer duurde dan verwacht om Angles onder de knie te krijgen.
Comedown Machine (2012-2015)Edit
In april 2012 plaatste bassist Nikolai Fraiture een tweet waarin hij aankondigde dat de band de studio in zou gaan om aan wat nieuwe ideeën te werken. The Strokes onthulden later dat ze van plan waren om zo snel mogelijk een nieuw album op te nemen. Fraiture voegde eraan toe dat de band hun vijfde album op dezelfde manier zou opnemen als ze Angles samenstelden, waarbij elk lid zijn eigen ideeën inbracht en ze samenbracht in de studio. Op 17 januari 2013 postte het alternatieve radiostation 107.7 The End in Seattle op hun Facebook-pagina dat ze een nieuw nummer van de Strokes, getiteld “All the Time”, aan het voorproeven waren. Later werd bevestigd dat “All the Time” de leadsingle zou zijn van het titelloze vijfde album. Op 25 januari 2013 werd het nummer “One Way Trigger” gepubliceerd op hun officiële website, en beschikbaar gesteld voor gratis download. Het nummer werd in eerste instantie ontvangen met een gemengde reactie van fans van de band. Op 28 januari ontdekte een Reddit-gebruiker in de subpagina’s van de officiële website van de band wat hij correct aannam als de nieuwe albumhoes, wat leidde tot een wijdverspreid gerucht dat het nieuwe album de titel Comedown Machine zou dragen. Op 30 januari werd bekend dat de titel van het vijfde album Comedown Machine zou zijn, dat op 26 maart in de VS en op 25 maart in het Verenigd Koninkrijk zou worden uitgebracht. Op 13 februari 2013 ging de eerste single van het vijfde album van de band in première op de radio, genaamd “All the Time”. De single werd uitgebracht als download op 19 februari, en werd beschreven als een terugkeer naar het klassieke Strokes geluid van de eerste albums Is This It en Room on Fire. Het album werd uitgebracht op 25 maart 2013 in het Verenigd Koninkrijk en 26 maart in de Verenigde Staten. De band besloot een media blackout te trekken met het album: geen promotie in de vorm van tv-optredens, interviews, foto’s, shows, of tours. Op 15 oktober 2013 onthulde de band dat ze op zoek waren naar een “terugkeer naar de scène” in 2014.
In mei 2014 speelden de Strokes hun eerste Amerikaanse show in drie jaar in het Capitol Theatre in Port Chester, New York, waarbij ze voor het eerst nummers van Comedown Machine uitvoerden. De band speelde op drie andere shows in 2014, waaronder twee headliner slots op Governors Ball Music Festival in New York City en FYF Fest in Los Angeles. Op 12 november 2014 werd aangekondigd dat de band in 2015 Primavera Sound zou headlinen voor de 15e verjaardag van het festival. Op 2 maart 2015 kondigde de band aan dat hun tweede 2015 Europese festival headline verschijning zou zijn op Londen’s jaarlijkse British Summer Time: Hyde Park festival op 18 juni 2015, de band’s eerste Londense show in vijf jaar. De aankondiging brengt het aantal optredens van de band gepland voor 2015 tot zes, met hen ook spelen Big Guava Music Festival in Tampa, Florida, Shaky Knees Festival in Atlanta, Georgia, Landmark Festival in Washington, D.C., en Austin City Limits in Austin, Texas, evenals de eerder aangekondigde Primavera Sound 15th Anniversary. Tijdens hun optreden op Landmark Music Festival verklaarde leadzanger Julian Casablancas dat de band weer in de studio aan het werken was aan een vervolg op hun 2013 album Comedown Machine. Eind 2015 kondigden the Strokes nog een datum aan; in Monterrey, Mexico, tijdens de festiviteiten van het pasgeboren festival Live Out.
Future Present Past EP (2016-2017)Edit
The Strokes speelden hun eerste show van 2016 op Samsung’s Galaxy Life Fest in Austin, Texas. Op 24 mei 2016 kondigden the Strokes nog een show in New York aan op 31 mei in het Capitol Theatre. Op 26 mei 2016, Julian Casablancas première “OBLIVIUS” op het debuut van zijn maandelijkse radioshow Culture Void op Sirius XMU. Cult Records kondigde de release aan van Future Present Past, een vier nummers tellende EP van the Strokes, naast de exclusieve ondertekening van de band aan haar roster. De EP bevat drie originele nummers (“Drag Queen”, “OBLIVIUS”, en “Threat of Joy”), samen met een extra remix van “OBLIVIUS” door drummer, Fab Moretti. De EP werd uitgebracht op 3 juni, in zowel digitale als fysieke vorm om samen te vallen met het optreden van de band op het Governors Ball Music Festival in New York City. “Future Present Past” werd het afgelopen jaar opgenomen in Austin en New York met de hulp van producer, Gus Oberg.
De band speelde op het Splendour in the Grass festival in Byron Bay, New South Wales, Australië op 22 juli 2016. Ze volgden dit optreden met het inaugurele City of Angels Benefit concert in Los Angeles ter ondersteuning van goede doelen zoals Waste Not Want Not Now, het Center in Hollywood, en het Downtown’s Women’s Center op 25 juli 2016.
De band trad op met een reeks festival data die plaatsvinden in het begin van 2017. Festival data omvatten optredens in Estéreo Picnic Festival evenals Lollapalooza Brasil, Lollapalooza Chile, en Lollapalooza Argentina. Het eerste live-optreden van de band dit jaar vond plaats als headliner op het Estéreo Picnic Festival. Het publiek dat aanwezig was op hun show in Argentinië was naar verluidt 90.000 mensen. Na de Lollapalooza Argentina show, werd onthuld dat hun headliner slot op het festival was, tot op de dag van vandaag, hun “grootste show ooit” door Fraiture op sociale media.
The New Abnormal (2019-heden)Edit
In oktober 2016 gaf gitarist Valensi aan dat de band “langzaam maar zeker bezig was met een album, we zijn soort van gewoon in schrijfsessies”. In juli 2017 zei Albert Hammond Sr. dat de Strokes samenwerken met Rick Rubin. Albert Hammond Jr. nam naar Twitter om te verduidelijken dat “we ontmoetten en speelden een paar muziekideeën voor Rick om een vibe uit te voelen, maar zelfs een theoretisch albumplan zou nog jaren weg zijn, als het al zou gebeuren.” Hij tweette ook: “Sorry iedereen we zijn niet in de studio aan het opnemen” en dat er “veel onbekenden waren en niets de moeite waard om over te spreken op dit moment.”
In mei 2019 trad de band voor het eerst in meer dan twee jaar op tijdens een benefietshow in Los Angeles. Op deze locatie debuteerde de band een nieuw nummer getiteld “The Adults Are Talking”. De show was de aftrap van de “global comeback” tour van de band. Deze tour werd echter al vroeg geconfronteerd met veel obstakels, van geluidsproblemen tot verregende shows tot hele festivals die werden geannuleerd. In september 2019 hintte Valensi, in een interview op C104.3 Out of the Box, naar de productie van een zesde studioalbum, door te verklaren: “When, I don’t know. Als – ik zou zeggen, het is een sterke waarschijnlijkheid.” Tijdens de 2019 New Year’s Eve show van de band in Brooklyn, kondigde Casablancas aan dat het zesde studioalbum van de band ergens in 2020 zou worden uitgebracht. Tijdens de show debuteerden ze ook een nieuw nummer, getiteld “Ode to the Mets”.
Op 10 februari 2020 trad de band op tijdens een rally voor presidentskandidaat Bernie Sanders op de Universiteit van New Hampshire. Tijdens dit optreden kondigde Casablancas formeel het zesde studioalbum van de band aan en dat de titel The New Abnormal zou zijn. Hij bevestigde dat de releasedatum van het album 10 april van dat jaar zou zijn. De band speelde naar verluidt twee nieuwe nummers tijdens deze show. Op 11 februari bracht de band een nieuw nummer uit, “At the Door”, de eerste single van hun zesde studio-album. Twee andere singles volgden, “Bad Decisions”, en “Brooklyn Bridge to Chorus”. Hun zesde studioalbum, The New Abnormal, werd wereldwijd uitgebracht op 10 april 2020. Op 24 oktober werd de band bevestigd voor hun vierde optreden als de muzikale gast voor de 31 oktober aflevering van Saturday Night Live met John Mulaney als gastheer, waar ze “The Adults are Talking” en “Bad Decisions” van The New Abnormal ten gehore brachten.