The Vile Crimes Of Luis Garavito – The World’s Deadliest Serial Killer

Zeven jaar lang misbruikte, martelde en vermoordde Luis Garavito – bekend als “Het Beest” – tussen de 150 en 400 jongens.

In een maximaal beveiligde, geografisch geïsoleerde Colombiaanse gevangenis zit een man die Luis Garavito heet.

Hij leeft gescheiden van de andere gevangenen, voor zijn eigen bescherming, en neemt alleen eten en drinken aan dat hem wordt aangereikt door mensen die hij kent. Zijn bewakers beschrijven hem als ontspannen, positief en respectvol. Hij studeert voor politicus en hoopt na zijn vrijlating een carrière als activist te beginnen, waarbij hij misbruikte kinderen helpt.

Mishandelde kinderen zijn tenslotte iets waar Garavito een expert in is, omdat hij er zelf meer dan 300 heeft misbruikt.

Voordat Garavito bekend stond als de relaxte, respectvolle gevangene die de Colombiaanse gevangenisbewakers zo bewonderen, stond hij bekend als “La Bestia,” oftewel, het Beest. Van 1992 tot 1999 verkrachtte, martelde en vermoordde het Beest tussen de 100 en 400 jongens, allemaal tussen de 6 en 16 jaar oud. Het officiële aantal slachtoffers ligt op 138, het aantal dat hij in de rechtszaal heeft bekend.

De politie denkt dat het aantal dichter bij de 400 ligt, en probeert dat tot op de dag van vandaag te bewijzen.

In 1992 bevond Colombia zich midden in een decennialange burgeroorlog die eind jaren zestig was begonnen en duizenden Colombianen dakloos had gemaakt en op straat had achtergelaten.

Velen van hen waren kinderen, hun ouders waren dood of allang weg, zodat niemand het zou merken als ze vermist zouden raken en ze een makkelijk doelwit vormden.

Luis Garavito wist dit en zou het de komende zeven jaar in zijn voordeel gebruiken.

Hoewel er nauwelijks reden toe was, was Garavito voorzichtig met zijn misdaden. Hij richtte zich specifiek op de achtergestelden, de daklozen, weesjongens die door de straten zwierven op zoek naar eten of aandacht. Als hij er een had gevonden, benaderde hij hem, lokte ze weg uit de drukke straten van de stad, beloofde de jongere jongens cadeautjes of snoep, en de oudere jongens geld of werk.

Hij kleedde zich als hij een baan aanbood en deed zich voor als priester, boer, bejaarde man of straatverkoper, die een jong iemand zocht om in zijn huis of zaak te helpen. Hij wisselde zijn vermommingen vaak af, maar verscheen nooit te vaak als dezelfde persoon om verdenking te vermijden.

Als hij de jongen eenmaal had weggelokt, liep hij een tijdje met hem mee, moedigde de jongen aan om met Garavito over zijn leven te vertellen om zijn vertrouwen te winnen. In werkelijkheid was hij de jongens aan het vermoeien, net lang genoeg om ze moe te maken, kwetsbaar en onoplettend.

Dan zou hij aanvallen.

Hij zou de vermoeide jongen in een hoek drijven en zijn polsen vastbinden. Dan martelde hij ze onvoorstelbaar.

Volgens de politie heeft het Beest zijn bijnaam echt verdiend. De lichamen van de slachtoffers die werden teruggevonden vertoonden tekenen van langdurige marteling, waaronder bijtwonden en anale penetratie. In meerdere gevallen werden de genitaliën van het slachtoffer verwijderd en in zijn mond gestopt. Verscheidene lichamen waren onthoofd.

Vijf jaar nadat Luis Garavito zijn eerste slachtoffer had vermoord, begon de politie aandacht te krijgen voor de vermiste kinderen.

In het najaar van 1997 werd een massagraf ontdekt, wat de politie ertoe aanzette een onderzoek in te stellen naar hun verdwijningen. In februari 1998 werden de lichamen van twee naakte kinderen gevonden op een heuvel, naast elkaar liggend. Een paar meter verderop werd nog een lijk gevonden. Alle drie hadden ze hun handen gebonden en hun kelen doorgesneden. Het moordwapen werd in de buurt gevonden.

Tijdens een zoektocht in de omgeving van de drie jongens stuitte de politie op een briefje met daarop een handgeschreven adres. Het adres bleek van Garavito’s vriendin te zijn, met wie hij al jaren een relatie had. Hoewel hij op dat moment niet in het huis was, waren zijn spullen er wel, en de vriendin gaf de politie toegang tot die spullen.

In een van Garavito’s tassen ontdekte de politie foto’s van jonge jongens, gedetailleerde dagboekaantekeningen waarin hij elk van zijn misdaden beschreef, en aantekeningen van zijn slachtoffers.

De zoektocht naar Garavito duurde dagen, waarbij bekende woningen van hem werden doorzocht, evenals lokale gebieden waarvan bekend was dat hij daar rondhing om naar nieuwe slachtoffers te zoeken. Helaas leverde geen van de zoekacties informatie op over Garavito’s verblijfplaats. Dat wil zeggen, tot 22 april.

Ruwweg een week nadat de jacht op Garavito was begonnen, pakte de politie in een naburige stad een man op op verdenking van verkrachting. Een dakloze man, zittend in een steegje, had gezien dat een jonge jongen werd gevolgd en uiteindelijk aangevallen door een oudere man. De dakloze man vond de situatie nijpend genoeg om in te grijpen, redde de jongen en waarschuwde de autoriteiten.

De politie arresteerde de man op verdenking van poging tot verkrachting en boekte hem in.

Onwetend van hen, hadden ze een man in hechtenis die schuldig was aan veel meer dan poging tot verkrachting. In een bijna toevallige arrestatie had de lokale politie het beest gevangen waarnaar iedereen op zoek was geweest, Luis Garavito.

Zodra hij werd ondervraagd door de Colombiaanse nationale politie, bezweek Garavito onder de druk. Hij bekende 147 jonge jongens te hebben misbruikt en hun lichamen in ongemarkeerde graven te hebben begraven. Hij tekende zelfs kaarten van de graven voor de politie.

Zijn verhalen werden bevestigd toen de politie op een van de plaatsen delict een bril vond die voldeed aan Garavito’s zeer specifieke conditie. Uiteindelijk werd hij veroordeeld voor 138 moorden, maar de rest wordt nog onderzocht.

De maximumstraf voor moord in Colombia is ongeveer 13 jaar. Vermenigvuldigd met de 138 aanklachten die hij kreeg, kwam Luis Garavito’s straf uit op 1.853 jaar en negen dagen. De Colombiaanse wet bepaalt dat mensen die misdaden tegen kinderen hebben gepleegd, minstens 60 jaar gevangenisstraf moeten uitzitten.

Hoewel, omdat hij de politie hielp de lichamen van de slachtoffers te vinden, kreeg hij 22 jaar en staat zijn vrijlating gepland voor 2021.

Na te hebben geleerd over de gruwelijke misdaden van Luis Garavito, bekijk dan eens het verhaal van Edmund Kemper, de seriemoordenaar wiens verhaal bijna te grof is om over te praten. Bekijk daarna deze 21 citaten van seriemoordenaars die je zullen verkillen tot op het bot.