TobyMac Zegt ‘DC Talk’ was Oorspronkelijk Zijn Rapper Naam

In deel twee van ons interview met TobyMac over de begindagen van CHH, graaft hij diep in de DC Talk archieven. De pionier van de christelijke muziek legt uit wat zijn oorspronkelijke emcee-naam was en hoe hij en Michael Tait kerken “oplichtten” om hip-hop te gaan spelen.

“Heel weinig mensen kennen dit verhaal,” zei TobyMac. En telkens als je dat hoort van iemand met een status als de zijne, gaan je oren spitsen.

Toby ging terug naar 1987 toen hij net was begonnen. Hij begon te rappen en Michael Tait zong voor kerken. Kevin Max was nog niet in de scene verschenen.

“Op Liberty University was ik DC Talk. Zo noemden ze me, het was gewoon ik,” legde hij uit. “Als ik met Michael Tait op stap ging, zong hij voordat mensen spraken op evenementen. Het toeval wilde dat Michael een hele zomer shows boekte op basis van dat hij deel uitmaakte van het zangteam.”

Hij vervolgde: “Ik ging met hem mee en ik had een paar nummers geschreven, ‘Heavenbound’, ‘Spinnin’ Round’…Michael stond elke avond voor de kerk te zingen en dan zei hij: ‘Ik heb hier een vriend in het publiek die mijn geluid regelt. Zijn naam is Toby. Hij en ik doen iets anders samen dat waarschijnlijk niet goed zou zijn voor de dienst, tenzij jullie denken dat het dat wel zou zijn?’ Hij zou naar de voorganger kijken, en die zou zeggen: ‘Ga ervoor’. Dan maakten we er een DC Talk concert van.”

Toby zei dat als ze ronduit hadden gezegd dat ze rap in de dienst wilden brengen, het elke week een ‘Nee’ zou zijn geweest. Maar door het op deze manier te doen, hebben ze het elke week in het programma verwerkt. Het was een plan dat werkte.

Van daaruit navigeerden ze door het “rap”-etiket door zichzelf te zijn. De omgeving kende Tait en begon Toby te kennen, dus er was een vertrouwdheid.

“Een label kan iemand de hand boven het hoofd houden, dat ze er niet mee om kunnen gaan. Wanneer het persoonlijk wordt en iemand tegenover je die je kent, dan valt plotseling de muur naar beneden en komt er warmte in de kamer,” zei hij.

Toby zei keer op keer dat mensen de WORD rap niet omarmden, maar wel hun rap omdat ze wisten wie ze waren.

“Toen we in Nashville tekenden, zeiden ze: ‘We willen ergens met jullie over praten’. De platenmaatschappij zei: ‘Wij denken dat jullie drie DC Talk moeten worden’ en ik heb zoiets van ‘hoooold up’. Dat is net zoiets als drie mensen vertellen dat ze Lecrae zijn,” zei Toby lachend.

Aan het eind van de dag heeft Forefront Records het voor elkaar en is DC Talk een legende in de christelijke muziek geworden. Bovendien heeft TobyMac een veel betere naam als soloartiest dan DC Talk. Een overblijfsel van de “DC Talk” solo moniker blijft. Op het eerste album, staat er, “DC Talk en de One Way Crew.” De “Crew” is Max en Tait. In het begin waren ze meer achtergrondzangers, maar naarmate de albums vorderden, werden de drie delen gelijkwaardig.

De eerste drie DCT platen, titelloos, Nu Thang, en Free At Last waren de hip-hop jaren van de groep. In 1995 schakelden ze helemaal om toen ze de pop/grunge game-wisselaar Jesus Freak uitbrachten. Velen beschouwen deze plaat als de basis van de groep. Toby is het daar niet mee eens.

“Iedereen heeft het over Jesus Freak als de beste plaat van DC Talk, maar ik vind Free At Last nog steeds het beste klinken van het moment,” geeft hij toe. “Free At Last is nog steeds die mix van R&B en hip-hop waar ik van hou en dat zal ik voor altijd blijven claimen. Ik luister er nog steeds naar en zeg, ‘Dang’. Het zijn gewoon de beats en alles. Er zitten veel knipogen naar hip-hop en R&B in Jesus Freak waar mensen echter niet aan zouden denken.”

Die sprong van Nu Thang naar Free At Last in termen van stijl en inhoud is enorm. Volgens Toby was het de juiste mix van mensen die hielpen die verandering teweeg te brengen.

“Hiphop was toen al aan het veranderen. Het werd muzikaler, melodieuzer, in sommige opzichten was het net New Edition meets hiphop,” zei hij. “Ik denk dat het daarom een goed moment was. Het voelde alsof R&B en hip-hop tegen elkaar aanleunden met hun team. Toen hadden we de juiste mensen.”

Toby zei dat hij tijdens de creatie van Nu Thang 10 maanden in Memphis in een hotel had gewoond. Het label regelde een band en een producer voor hem.

“Niemand programmeerde. Het waren drummers, blazers en achtergrondzangeressen. Het was soulvolle hip-hop en we maakten de plaat en ik maakte me zorgen door te zeggen: ‘Dit is niet het soort plaat waarmee ik ons debuut wilde opvolgen’. Het label, zei, ‘Je hebt gelijk. Laten we proberen het in de stad te maken met meer programmering.”

Het product van album nr. 2 was dat ze probeerden een plaat opnieuw te maken in Nashville nadat ze het al in Memphis hadden afgemaakt.

“Dus toen Free At Last uitkwam, hadden we al een gemeenschap van mensen hier om hiphop te maken, meer R&B, en we waagden ons aan rock en hiphop met ‘Luv is a Verb’,” deelde hij mee. “Producer Mark Heimerrman begreep wat ik probeerde te doen. Voordat we het naar hem toe brachten nadat we de plaat in Memphis hadden gemaakt en hij het probeerde te herconfigureren.”

Die derde plaat hielp hen in de schijnwerpers te komen, waar ze nooit meer weggingen tot ze een “pauze” inlasten. Zelfs tot op de dag van vandaag is hun fanbase sterk en altijd in de aanslag. Dat is de reden waarom de DCT reünie cruise van twee jaar geleden en deze komende is uitverkocht. Dat waren de eerste reünies van de groep sinds 2002.

Hier is nog een relevant verhaal over de vroege CHH-dagen. In het vorige artikel hadden we het over Danny D-Boy. Vorig jaar belichtte Rapzilla met een serie artikelen zijn leven dat werd afgebroken. Tijdens een interview met D-Boy’s zus M.C. GeGee, vertelde ze dat DC Talk een van hun Dove Awards opdroeg aan haar broer die een jaar eerder was vermoord.

In 1992 wonnen ze voor hun VHS “Rap, Rock, & Soul” en hun nummer “I Luv Rap Music.” We vroegen Toby waarom ze de award opdroegen en wat hij zich herinnerde van de gedode rapper.

“Ik herinner me D-Boy vrij goed. Ik mocht hem altijd en vond het leuk waar hij vandaan kwam. Hij had een rustige houding. Hij was niet echt luidruchtig, hij was vriendelijk en zachtmoedig tot hij aan de microfoon kwam. Ik respecteerde dat,” zei Toby. “We juichten zeker voor hem en we juichten allemaal voor elkaar. We hadden allemaal hoop voor elkaar. Ook al waren er in die tijd veel gevechten gaande, het was een soort van populair.”

Hij vervolgde: “Voor ons hadden we elkaar nodig en D-Boy voor mij…Ik vond het leuk dat er iemand uit die Dallas regio kwam. Ik vond het leuk dat hij Latino was en iets anders bracht. Ik herinner me nog toen hij stierf, het was een zware dag. We wilden erkennen wie hij was als een van ons.”

Rapzilla stuurde dit citaat naar GeGee die reageerde door te zeggen: “Danny was alleen stil rond DCT omdat hij ster-stress had en nerveus was.” Later dat jaar hielp Toby met het organiseren van een optreden in Six Flags Over Texas waar GeGee het voorprogramma verzorgde voor DC Talk.

Dat was het DC Talk-gedeelte van dit interview. Kom volgende week terug als TobyMac het heeft over zijn nieuwe album The Elements en de toekomst van christelijke hiphop. Read part one here.