U.S. announces policy of “massive retaliation” against Communist aggressors

In een toespraak op een diner van de Council on Foreign Relations te zijner ere, kondigt minister van Buitenlandse Zaken John Foster Dulles aan dat de Verenigde Staten haar bondgenoten zal beschermen door middel van de “deterrent of massive retalatory power.” De beleidsaankondiging was een verder bewijs van het besluit van de regering Eisenhower om zwaar te vertrouwen op het nucleaire arsenaal van het land als het primaire verdedigingsmiddel tegen communistische agressie.

Dulles begon zijn toespraak met een onderzoek naar de communistische strategie die, zo concludeerde hij, als doel had het “bankroet” van de Verenigde Staten door een te grote uitbreiding van haar militaire macht. Zowel strategisch als economisch, zo legde de minister uit, was het onverstandig om “permanent Amerikaanse landstrijdkrachten naar Azië te sturen”, om “permanent andere landen te steunen”, of om “permanent militaire uitgaven te doen die zo groot zijn dat ze tot een ‘praktisch bankroet’ leiden”. In plaats daarvan geloofde hij dat er een nieuw beleid ontwikkeld moest worden van “maximale bescherming tegen draaglijke kosten”. Hoewel Dulles niet direct verwees naar nucleaire wapens, was het duidelijk dat het nieuwe beleid dat hij beschreef afhankelijk zou zijn van de “enorme vergeldingskracht” van dergelijke wapens om te reageren op toekomstige communistische oorlogshandelingen.

De toespraak was een weerspiegeling van twee van de belangrijkste grondbeginselen van het buitenlands beleid onder Eisenhower en Dulles. Ten eerste was Dulles van mening dat het Amerikaanse buitenlandse beleid ten aanzien van de communistische dreiging tijdens de voorgaande Democratische regering van president Harry S. Truman een timide reactie was geweest. Dulles herhaalde consequent de noodzaak van een meer pro-actieve en krachtdadige aanpak om de communistische invloedssfeer terug te dringen. Ten tweede was president Eisenhower van mening dat de uitgaven voor militaire en buitenlandse hulp onder controle moesten worden gehouden. Eisenhower was een budgettair conservatief en geloofde dat de Amerikaanse economie en maatschappij de druk van overweldigende defensiebudgetten niet lang konden dragen. Een groter beroep op kernwapens als de ruggengraat van Amerika’s defensie beantwoordde aan beide zorgen – atoomwapens waren veel effectiever in termen van het bedreigen van potentiële tegenstanders, en ze waren ook, op de lange termijn, veel minder duur dan de kosten die gepaard gingen met een groot staand leger.

READ MORE: Communisme Tijdlijn