US EPA

admin

Ontwikkeling van DDT

DDT (dichloordifenyltrichloorethaan) werd als eerste van de moderne synthetische insecticiden ontwikkeld in de jaren ’40 van de vorige eeuw. Het werd aanvankelijk met groot succes gebruikt ter bestrijding van malaria, tyfus en andere door insecten overgebrachte ziekten bij de mens, zowel bij de militaire als bij de burgerbevolking. Het was ook effectief voor de bestrijding van insecten in de landbouw en veeteelt, instellingen, huizen en tuinen. Het snelle succes van DDT als bestrijdingsmiddel en het grootschalige gebruik ervan in de Verenigde Staten en andere landen leidden tot de ontwikkeling van resistentie bij veel soorten schadelijke insecten.

Regulering vanwege gezondheids- en milieu-effecten

Het Amerikaanse ministerie van Landbouw, het federale agentschap dat verantwoordelijk was voor de regulering van pesticiden vóór de oprichting van het U.S. Environmental Protection Agency in 1970, begon eind jaren vijftig en in de jaren zestig met regulerende maatregelen om veel toepassingen van DDT te verbieden vanwege het toenemende bewijs van de afnemende voordelen van het middel en de milieu- en toxicologische effecten. De publicatie in 1962 van Rachel Carson’s Silent Spring stimuleerde een wijdverbreide publieke bezorgdheid over de gevaren van onjuist pesticidengebruik en de noodzaak van betere pesticidencontroles.

In 1972 vaardigde de EPA een verbod uit op DDT op grond van de nadelige milieu-effecten, zoals die op in het wild levende dieren, alsmede de potentiële gezondheidsrisico’s voor de mens. Sindsdien is het onderzoek voortgezet en op basis van onderzoek bij dieren wordt vermoed dat er een verband bestaat tussen blootstelling aan DDT en effecten op de voortplanting bij de mens. Bovendien ontwikkelden sommige dieren die in studies aan DDT werden blootgesteld levertumoren. Daarom wordt DDT tegenwoordig door de Amerikaanse en internationale instanties geclassificeerd als een waarschijnlijk carcinogeen voor de mens.

DT is:

  • bekend dat het zeer persistent is in het milieu,
  • hoopt zich op in vetweefsel, en
  • kan lange afstanden afleggen in de bovenste atmosfeer.

Nadat het gebruik van DDT in de Verenigde Staten is gestaakt, is de concentratie in het milieu en bij dieren gedaald, maar vanwege de persistentie blijven er nog steeds zorgwekkende residuen van het historische gebruik over.

Huidige status

Sinds 1996 neemt het EPA deel aan internationale onderhandelingen om het gebruik van DDT en andere persistente organische verontreinigende stoffen die over de hele wereld worden gebruikt, te beheersen. Onder auspiciën van het Milieuprogramma van de Verenigde Naties hebben landen zich verenigd en onderhandeld over een verdrag om wereldwijd een verbod of beperking in te stellen op persistente organische verontreinigende stoffen (POP’s), een groep waartoe DDT behoort. Dit verdrag staat bekend als het Verdrag van Stockholm inzake POP’s. Het verdrag bevat een beperkte uitzondering voor het gebruik van DDT om muggen te bestrijden die de microbe overbrengen die malaria veroorzaakt – een ziekte waaraan wereldwijd nog steeds miljoenen mensen overlijden.

In september 2006 verklaarde de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) zich voorstander van het gebruik van DDT binnenshuis in Afrikaanse landen waar malaria een groot gezondheidsprobleem blijft, met als argument dat de voordelen van het bestrijdingsmiddel opwegen tegen de gezondheids- en milieurisico’s. Het standpunt van de WHO is in overeenstemming met het Verdrag van Stockholm inzake POP’s, dat DDT verbiedt voor alle toepassingen behalve de bestrijding van malaria.

DDT is een van de 12 bestrijdingsmiddelen die door de WHO worden aanbevolen voor programma’s voor residuele verstuiving binnenshuis. Het is aan de afzonderlijke landen om te beslissen of zij al dan niet DDT willen gebruiken. Het EPA werkt samen met andere agentschappen en landen om hen te adviseren over de manier waarop DDT-programma’s worden ontwikkeld en gecontroleerd, met als doel dat DDT alleen wordt gebruikt binnen de context van programma’s die worden aangeduid als Geïntegreerd Vectorbeheer. Exit IVM is a decision-making process for use of resources to yield the best possible results in vector control, and that it be kept out of agricultural sectors.

Additional information on DDT:

  • EPA History: DDT (dichloro-diphenyl-trichloroethane)
  • National Pesticide Information Center (NPIC) DDT Factsheets Exit
    • General Factsheet (PDF) (5 pp, 177 K, About PDF)
    • Technical Factsheet (PDF)(6 pp, 186 K, About PDF)
  • Stockholm Convention on POPs Exit
  • The World Health Organization press release promoting the indoor spraying of DDT in fighting malaria Exit

Top of Page