Verandert je DNA als je een bloedtransfusie krijgt?

Onlangs, ben ik naar mijn lokale Amerikaanse Rode Kruis gegaan om bloed te doneren. Bloed geven is voor mij een soort ritueel geworden. Ik ben er ongeveer om de drie maanden mee begonnen toen ik hoorde dat het veel gunstige effecten kan hebben op de gezondheid van mannen. Maar bij één bezoek drong de vraag zich aan me op. Verandert het hebben van een bloedtransfusie je DNA op enigerlei wijze?

Na een grondig onderzoek kwam ik erachter dat het antwoord niet echt is. Er zijn een paar mogelijke manieren waarop bloedtransfusies je gezondheidstoestand kunnen veranderen. Hoewel bloedbanken en de daaraan verbonden instellingen hun uiterste best doen om ervoor te zorgen dat dit niet kan gebeuren. Laten we wat dieper op het onderwerp ingaan.

Wat gebeurt er na een bloedtransfusie?

Bij een donorbloedtransfusie wordt bloed van een ander individu (de bloeddonor) intraveneus door de aderen van het lichaam van de ontvanger geleid (bijna altijd uit een bloedzak). Om de vraag te beantwoorden of een bloedtransfusie uw DNA zal veranderen? We zullen moeten kijken naar de inhoud van die bloedzak. Gelukkig weten we het antwoord:

• Rode bloedlichaampjes (45%)
• Plasma (55%)
• Witte bloedlichaampjes & Bloedplaatjes (< 1%)

Van al deze bestanddelen, het enige bestanddeel van donorbloed dat een celkern (en dus DNA) heeft, zijn de witte bloedcellen (ook wel Leukocyten genoemd). En zoals uit het opsommingsteken blijkt, is hun aandeel in het donorbloed minder dan 1%. Om dit in perspectief te plaatsen: een halve liter bloed bevat ten minste 4 triljoen microscopische organismen; wit bloed bevat misschien maar een miljard organismen. De werkelijke hoeveelheid vreemd DNA die via transfusie in iemands lichaam terechtkomt, is dus minuscuul. Bovendien heeft deze kleine hoeveelheid vreemd DNA bijna geen vermogen om de rest van de prestaties/attributen van uw lichaam te beïnvloeden. Laten we eens kijken waarom.

Hoe uw lichaam omgaat met/buitenlands DNA

Volgens dit veelgeciteerde artikel uit de Scientific American. Het menselijk lichaam behandelt DNA uit donorbloed over het algemeen als een “relatief onschuldige indringer.” De natuurlijke processen van het lichaam garanderen bijna dat donor-DNA wordt “gedempt.”

Zo is de gemiddelde levenscyclus van een witte bloedcel 3 tot 4 dagen. En witte bloedcellen vermenigvuldigen zich niet en delen zich niet. Bijna alle bloedcellen worden door het beenmerg aangemaakt. (Ongeveer 200 miljard rode bloedcellen per dag, en ongeveer 5 miljard witte bloedcellen per dag.) Eenvoudig gezegd, het vreemde donor-DNA wordt overweldigd door het eigen DNA van de ontvanger. Cellen die het vreemde DNA bevatten sterven gewoon af.

Het is echter vermeldenswaard dat de tijd dat donor-DNA in iemands lichaam blijft, verband lijkt te houden met de hoeveelheid bloed die daadwerkelijk van donor op ontvanger werd overgedragen. Uit onderzoek bij vrouwelijke ontvangers van donorbloed is gebleken dat bij bloedtransfusies op kleinere schaal het donor-DNA 7-8 dagen na de transfusie nog in het lichaam van de ontvanger kan worden aangetoond. Bij grootschalige bloedtransfusies kan het donor-DNA tot anderhalf jaar na de transfusie in het lichaam van de ontvanger worden opgespoord.

Uitzonderingen op de regel / mogelijke voorbehouden

Op de vraag of een bloedtransfusie DNA verandert, kan dus het volgende worden geantwoord: NEE. Het DNA van de donor wordt in het lichaam van de ontvanger na verloop van tijd afgebroken en verdwijnt uiteindelijk helemaal. Dit betekent niet dat donor-DNA en donorbloed geen effect kunnen hebben op het lichaam van de ontvanger.

Hoewel complicaties als gevolg van een donorbloedtransfusie uiterst zeldzaam zijn als gevolg van de veiligheidsmaatregelen die worden genomen door bloedbanken en andere verwante diensten, kunnen ze voorkomen. De symptomen van deze complicaties kunnen zijn:

• Allergische reacties
• Koorts
• Iron Overproductie
• Graft Versus Host Diseases

Onder de laatste categorie valt iets dat ‘febriele niet-hemolytische transfusiereactie’ wordt genoemd. Dit is een zeldzame reactie op donor-DNA waarbij de witte bloedcellen van de ontvanger actief de witte bloedcellen in het donorbloed aanvallen.

Het is echter ook vermeldenswaard dat sommige bloedbanken deze en andere aandoeningen aanpakken door zoveel mogelijk witte bloedcellen uit het donorbloed te verwijderen voordat het wordt opgeslagen. Zij doen dit door het donorbloed te centrifugeren. Een centrifuge scheidt het donorbloed in zijn vier hoofdbestanddelen: rode bloedcellen, bloedplaatjes, plasma en witte bloedcellen. De witte bloedcellen worden daarbij weggegooid. Het bloed wordt dan verder gescreend op virulente virus- en bacteriestammen voordat het wordt gebruikt.

Botmergtransplantaties & Bloedchima

Een manier waarop iemands DNA permanent kan worden veranderd (althans in zijn witte bloedcellen) is via een beenmergtransplantatie. Traditioneel worden beenmergtransplantaties als zodanig uitgevoerd. Chirurgen verwijderen al het beenmerg dat bij de patiënt aanwezig is. Vervolgens vervangen zij het beenmerg door beenmerg van een donor. Aangezien beenmerg verantwoordelijk is voor de productie van bloedplaatjes en rode en witte bloedcellen. Het donorbeenmerg zal bloedcellen produceren die het DNA van de oorspronkelijke donor bevatten.

Op dezelfde manier zullen de cellen in de rest van je lichaam je oorspronkelijke DNA blijven hebben (het DNA waarmee je bent geboren). Dus net als bij een Frankenstein-creatie zult u de rest van uw leven 2 sets DNA hebben. De populaire naam voor dit fenomeen is menselijk chimerisme. En het blijkt dat het veel vaker voorkomt dan mensen zich realiseren. Het kan zelfs op natuurlijke wijze gebeuren (zonder beenmergtransplantatie). U kunt hier meer lezen over bloedchimerisme en de gevolgen ervan.

In conclusie:

Kan het krijgen van een bloedtransfusie je DNA op enigerlei wijze veranderen? Nee. Niet echt. Zoals eerder uitgelegd, is het mogelijk dat het DNA van iemand anders nog enige tijd na de transfusie in uw lichaam aanwezig is (en zelfs op tests te zien is). Maar het natuurlijke proces van uw lichaam zal voorkomen dat dat “vreemde” donor-DNA ergens anders in uw systeem tot uiting komt.

De enige echte manier om het DNA in je bloedcellen te veranderen is door een beenmergtransplantatie. Interessant genoeg is er een geval in Alaska waarbij beenmergtransplantaties ertoe leidden dat de politie de verkeerde dader identificeerde bij een aanrandingsmisdrijf. De details van de zaak zijn hier te zien.

Judy Merrill op 07 december 2019:

Ik ben AB positief, mijn moeder is A- en vader is O+, zou het mogelijk kunnen zijn dat mijn vader niet mijn biologische vader is op basis van bloedgroep?