Waarom gedragen Europese honden zich zo goed?

RECENTEEL BEZOEK IK AMERIKAANSE VRIENDEN IN HET VK die waren verhuisd van Dallas naar Londens Kensington South. Sinds hun verhuizing hadden ze een kat geadopteerd en overwogen ze een puppy te nemen. Echter, na het evalueren van hun eerdere ervaringen met honden, realiseerden ze zich dat de honden die ze hadden opgevoed lang niet zo goed opgevoed waren als de honden die ze zagen in hun nieuwe stad.

Terwijl we kletsten onder het genot van een drankje, vroegen ze mijn mening als hondentrainer: Waarom waren de honden in Londen beter opgevoed dan de honden thuis? Wat deden hondeneigenaren in Londen anders?

Ik vertelde hen dat ik een punt zou maken van het observeren van honden als we door Engeland, België en Frankrijk reisden, en hen verslag zou uitbrengen. Hieronder volgen mijn observaties.

>Honden in het Verenigd Koninkrijk en in de landen die we bezochten, waren bijna overal toegestaan. We zagen ze in bakkerijen in België, in Franse speelgoedwinkels, in het Stonehenge museum, op markten, op liften, op de trolley, in de trein.

> Het was gebruikelijk om honden onaangelijnd te zien, behalve in gebieden waar watervogels aanwezig waren.

> Kinderen werden ontmoedigd om met de honden van vreemden om te gaan. Keer op keer hoorde ik ouders tegen hun kinderen zeggen: “Leid ze niet af, lieverd.”

> Eigenaren gaven hun honden geen gehoorzaamheidscommando’s. Ik heb nooit een hond gezien die werd gevraagd te wachten voordat hij door een deuropening ging, te zitten voor een tik, stil te blijven in een trein of onder een tafel te gaan liggen. De honden deden deze dingen vaak wel, maar ze werden er niet om gevraagd.

> Jonge honden in Europa deden dezelfde dingen als jonge honden in Amerika. Een negen maanden oude zwarte Labrador sprong op een toonbank om aan de kaasselectie op de markt te snuffelen. Een klein gemengd ras stopte om aan elk interessant plekje te snuffelen. Toen een jonge Bulldog zich verzette om de trap naar de ondergrondse af te dalen, werd hij door de eigenaar bij elke nieuwe trede naar beneden overgehaald. Een man met een zeer jonge puppy liep snel om te voorkomen dat de puppy voorwerpen oppakte die hij onderweg vond. Niets wat ik zag deed me denken dat Europese honden als goed opgevoede honden worden geboren.

> Het grote publiek negeerde de honden. Ik heb nooit iemand gezien die vroeg of hij de hond van een vreemde mocht aaien of trakteren. Als ik een hond benaderde om te vragen naar zijn leeftijd en ras, was de reactie kort. Als ik een compliment gaf, was het antwoord vaak “Oh, dat is erg aardig.” Dit gebrek aan interactie gold ook voor andere honden. Honden zagen elkaar of stonden bij elkaar in de buurt, maar mochten niet snuffelen of spelen.

Terwijl ik mijn aantekeningen bestudeerde, kon ik het niet helpen op te merken dat de manier waarop honden in Europa worden behandeld opvallend veel lijkt op de manier waarop wij hulphonden in de VS behandelen (of ernaar streven te behandelen).

Van jongs af aan is de omgeving die voor hulphonden wordt gecreëerd, bedoeld om ze rustig en comfortabel te houden, wat ze ook rustig houdt. Jonge hulphonden in opleiding worden uitgelaten door mensenmassa’s die hen negeren. Kinderen wordt geleerd ze niet af te leiden. De honden mogen niet snuffelen of spelen terwijl ze werken. We behandelen hulphonden op deze manier omdat we begrijpen dat interactie met hen de training voor hun begeleider moeilijker maakt.

Als hondentrainer begrijp ik hoe toegang tot veel omgevingen en genegeerd worden door vreemden succes creëert voor honden en hun mensen. Wanneer vreemden vaak traktaties en aandacht aanbieden, of hun honden toestaan om de ruimte van een andere hond binnen te dringen, produceert dit specifieke emotionele reacties, die zullen opkomen telkens wanneer een nieuw persoon of een vreemde hond nadert. Soms is deze emotie plezier, maar vaker is er sprake van angst, uitbundigheid of defensief gedrag.

Het is niet nodig om een hond te vragen te gaan zitten als er niemand in de buurt komt. Noch is er een reden dat een hond zou trekken in de richting van vreemden die hem meestal hebben genegeerd. Als het regelmatig voorkomt dat een hond wordt meegenomen naar een nieuwe plek, zou dat hem niet aanzetten om door een deuropening te springen. Als blaffen en trekken bij jonge honden consequent zou worden genegeerd, zou dit gedrag nooit een spel kunnen worden of een manier om aandacht te krijgen.

In tegenstelling tot de beperkingen die Amerikaanse hondenbezitters worden opgelegd, kunnen Europeanen hun honden consequent blootstellen aan nieuwe geluiden, bezienswaardigheden en geuren, waardoor de honden mentaal worden verrijkt zonder ze te overprikkelen.

Als een hond geen versterking krijgt van vreemden, hoeft de eigenaar een opgewonden hond nooit te kalmeren of een angstige hond nooit te beheersen. Het geeft honden de vrijheid om zich op hun baas te concentreren, omdat er niets interessants van een andere bron op hen afkomt. Mensen hebben de vrijheid om te werken of te ontspannen met hun honden in een verscheidenheid van omgevingen zonder dat ze een vreemde persoon of hond hoeven af te weren, en hun honden krijgen vertrouwen doordat ze precies weten wat ze kunnen verwachten.

Dus toen ik verslag uitbracht aan mijn vrienden, vertelde ik hen dat ze er geen moeite mee zouden moeten hebben om hun puppy op te voeden tot een goed opgevoede Europese hond. Hun mede-Londenaren zouden 75 procent van het werk voor hen doen door de hond te negeren, hun kinderen van interactie met hem te weerhouden, hem toegang te geven tot een breed scala aan socialisatiemogelijkheden, en hun eigen honden onder controle te houden. Mijn vrienden hoefden alleen maar een sterke band met hun puppy op te bouwen en hem basismanieren aan te leren. Het blijkt dat het niet de hondeneigenaren zijn die het anders doen aan de overkant van de plas, maar iedereen.

Vaardigheidsopbouw

Weliswaar zijn de mogelijkheden voor socialisatie in het openbaar beperkter in de V.S. dan in Europa, maar er zijn toch manieren om onze honden Europees gedrag bij te brengen.

– Creëer een neutrale ervaring voor uw hond op verschillende plaatsen. De eenvoudigste manier is om vriendelijk te vragen dat niemand uw hond aait als hij een meter of twee is aangelijnd. De hond zal beginnen te herkennen dat aan de korte lijn betekent anderen negeren, en dat het loslaten van de lijn is een kans om te communiceren en te spelen. (Voor degenen die geen toegang hebben tot veilige gebieden buiten de lijn, werkt het net zo goed om de hond aan een 30-voet lange trainingslijn te doen.)

– Beloon uw hond met lof en aandacht als hij andere honden, mensen, harde geluiden of dingen die nieuw voor hem zijn opmerkt, maar moedig hem aan om zich op u te concentreren en een ontspannen en kalme houding te handhaven. Te veel interactie en uitbundigheid kan de pup of hond in de toekomst afleiden.

– Houd waardevolle beloningen bij u voor het geval een persoon of hond op u afstormt. Als u wandelt, loop dan door, en geef uw hond een beloning zodra de opwinding voorbij is en uw hond naar u opkijkt. Als zitten, wacht tot de andere hond om te vertrekken en beloon uw hond voor de heroriëntatie op je.

– Gebruik voedselspeelgoed in uw voordeel. Oefen om naar een drukke plaats te gaan, ga zitten, leg een met voedsel gevuld speeltje aan je voeten en laat niemand je hond aaien. In een paar sessies, zullen de meeste honden gaan liggen en zich bijna onmiddellijk vestigen wanneer hun eigenaar zit.

Door pro-actief te zijn en deze tips in de praktijk te brengen, kunnen we anderen trainen om hetzelfde respect te hebben voor huishonden in opleiding als ze doen voor hulphonden. Wie weet – misschien kunnen we invloed uitoefenen op een grotere toegankelijkheid voor onze Amerikaanse honden, waardoor ze deel kunnen uitmaken van ons dagelijks leven, net zoals die in Europa dat nu zijn.