Wat betekent het om op God te vertrouwen?

Het punt is dat het er NIET echt slim uitziet om op God te blijven vertrouwen, vooral niet te midden van pijnlijke, afschuwelijke, verwarrende omstandigheden.

Anti-theïsten drijven vaak de spot met theïsten omdat ze dom vasthouden aan hun “blinde geloof” (theïsme is eigenlijk minder blind dan atheïsme, maar er is nu geen tijd om daar verder op in te gaan. Als je nieuwsgierig bent, kijk dan eens naar Frank Turek’s I Don’t Have Enough Faith to Be an Atheist*)

En zelfs degenen die wel in het bestaan van God geloven, hebben niet altijd vertrouwen in Hem.

De vrouw van Job, bijvoorbeeld, adviseerde hem om “God te vervloeken en te sterven.”

Waarom vasthouden aan je troostende waanidee van een Goede en Almachtige God, terwijl het overduidelijk niets uithaalt?

Waarom accepteer je niet gewoon het idee dat de wereld een koude, donkere, betekenisloze, wrede plek is, en dat jij en alles wat je liefhebt zullen sterven, en dat niets ertoe doet tenzij je je eigen betekenis creëert, en oh wacht – dat doet er ook niet toe, want welke betekenis je ook creëert, die zal met jou sterven.

Eigenlijk, nu ik erover nadenk, aangezien niets betekenis heeft, doet het er niet toe of je nu of later sterft. Je kunt net zo goed “God vervloeken” en er nu een eind aan maken…

Wacht. Wat?

Dat is interessant. De atheïstische niet-God (aka Noodlot of Toeval) klinkt veel grilliger en veeleisender dan God. Om niet te zeggen deprimerend.

Maar als het verhaal eindigt, is Job weer gezond en krijgt hij het dubbele van al het aardse goed dat hij verloor. Job’s vrouw’s advies bleek de domme keuze, en Job’s besluit om God te vertrouwen, wat er ook gebeurt, was uiteindelijk de slimme keuze.

Het is uiteindelijk beter om slimme keuzes te maken, zelfs als je dom lijkt, dan domme keuzes te maken die je slim doen lijken.

Trouwen in God vs. Amor Fati

Hier gaat het om. Zelfs niet-theïstische filosofen zijn gestuit op het feit dat je het leven uiteindelijk moet accepteren zoals het is.

De stoïcijnen bedachten de term “amor fati,” wat “liefde voor het lot” betekent.”

Het basisconcept is dat, wat er ook gebeurt in je leven, het goed is – of op zijn minst noodzakelijk. Zelfs als dat iets groot lijden en verlies betekent. Dus wat het lot je ook geeft, je moet het liefhebben. Je moet het accepteren.

Nu, dat klinkt heel erg als vertrouwen op God… zonder het God-gedeelte.

Je kunt ervoor kiezen om dingen te accepteren als komende van een bron met een groot vet vraagteken erop… of je kiest ervoor om dingen te accepteren als komende uit de hand van God.

En, gebaseerd op mijn onderzoek, is de keuze die het meest zinvol is, God te vertrouwen – de God die ons laat lijden, ja, om soms ondoorgrondelijke redenen, maar die tenminste weet hoe het voelt en zich kan inleven op een manier die een groot vraagteken-niet-God-of-fate-of- hoe-je-het-ook-wilt-noemen niet kan.

Een God die wel om ons geeft, zelfs als het soms voelt alsof Hij dat niet doet.

Trouwen op God betekent dat wat we ook lijden, uiteindelijk kan worden gebruikt voor ons – al onze – ultieme welzijn.

Eindelijk heb je maar 3 opties

Er is een interessant soort fenomeen:

Veel mensen die (relatief) weinig hebben geleden en zich tegen God willen keren, gebruiken degenen die veel hebben geleden in hun leven als bewijsstuk voor hun anti-theïsme argument:

Hoe kan een liefhebbende God dit laten gebeuren?

Maar er gebeurt iets grappigs als je praat met de mensen die daadwerkelijk verkrachting hebben meegemaakt, kinderen hebben verloren of de Holocaust hebben overleefd. Velen van hen, vooral in de donkerste tijden, wendden zich tot God in hun wanhoop. En sommigen van hen gingen, nadat het ergste voorbij was, door in hun nieuw gevonden vertrouwen.

Met andere woorden, veel van de meest vurige God-trusters zijn degenen die de meest helse branden doormaken of hebben doorstaan.

Niet allemaal, natuurlijk. Dit patroon is niet perfect. Er zijn overlevenden van Holocaust/verkrachting/verlies die ervoor hebben gekozen God niet te vertrouwen.

Het enige wat dit ons laat zien is dat een beetje of veel lijden niet bepaalt of zelfs maar voorspelt wie ervoor kiest God te vertrouwen en wie verbitterd raakt.

Er zijn materieel rijke en welgestelde mensen die nederige, Godvrezende mensen zijn, en er zijn genoeg Godlozen die veel lijden.

Op het laatst is het aan jou. U moet kiezen om…

• God te vertrouwen: Als God een welwillend, alwetend, almachtig wezen is dat alles volledig onder controle heeft en op een dag al het kwaad van het aangezicht van het universum zal wegvagen en de mensheid zal herstellen in harmonie, vrede en vreugde, dan is dit zeker de keuze om voor te gaan.
• Of vertrouw op het lot: Deze keuze zal je helpen om met minder stress in het dagelijks leven te leven, voor het grootste deel. Maar het heeft zijn beperkingen. Het geeft je bijvoorbeeld niet veel hoop in de donkere tijden – het lot garandeert niet dat de pijn ooit zal ophouden. Het lot geeft niet persoonlijk om je. Het lot is gewoon het lot.
• Of vertrouw alleen op jezelf: Naar mijn mening is dit de slechtste van de drie keuzes. Mensen zijn notoir onbetrouwbaar, en we kunnen geen controle over het weer, veel minder ons verleden / heden / toekomst. Te veel op jezelf vertrouwen kan leiden tot geestelijk onwelzijn.

Degenen die vertrouwen versus degenen die dat niet doen

Uit mijn persoonlijke ervaring blijkt dat degenen die het best zijn in het vertrouwen op God, de neiging hebben het meest tevreden, vergevingsgezind, vriendelijk, vrijgevig en liefdevol te zijn.

Diegenen die God niet willen vertrouwen en er niet voor kiezen, zijn vaak angstig, cynisch, verbitterd, gemeen en ongelukkig.

Niet altijd…maar vaak. En ze laten het niet altijd in het openbaar zien, maar als je lang genoeg met ze omgaat, komt het er uiteindelijk wel uit. Hoe ik dat weet? Omdat ik zelf vaak meer van het tweede type ben dan van het eerste.

Het leven is op zichzelf al moeilijk genoeg. Persoonlijk zou ik mijn eigen lijden en dat van anderen liever niet verergeren met nog meer angst, cynisme, bitterheid en onvriendelijkheid. Ik moet leren God te vertrouwen.

Makkelijker gezegd dan gedaan

Praten over vertrouwen is een stuk makkelijker dan het doen. (Hoewel erover praten al moeilijk genoeg is – dat is een deel van de reden waarom ik dit artikel heb geschreven. Om het concept in mijn hoofd een beetje te verduidelijken).

Ik moet bekennen dat ik notoir verschrikkelijk ben in het vertrouwen op God. Het is allemaal goed en wel om erover te schrijven en te praten en te denken, maar om het uit te leven?

Phhbt.

Ik worstel de hele tijd met het vertrouwen op God. Sommige dagen zijn beter dan andere. Sommige dagen ben ik redelijk tevreden en productief en zie ik de zonnige kant van mijn situatie. Sommige dagen huil ik. Sommige dagen hef ik mijn metaforische vuist naar de hemel en roep: “Waarom?”

Tot nu toe geen duidelijk antwoord.

Eén ding heb ik tot nu toe van deze ervaring geleerd, en dat is dat het vertrouwen op God niet eenmalig is. Elke keer dat ik word aangevallen door een nieuwe aanval van kwaad/pijn is als een nieuwe Vertrouwenstest.

(Ik faal meestal, trouwens)

Maar af en toe heb ik het wel goed. Ik weet niet precies hoe. Als iemand wijs, praktisch advies voor me heeft over hoe ik God beter kan vertrouwen, dan hoor ik dat graag 🙂

*boeklinks zijn affiliate links.

Klaar om een Briljant Schrijver te worden?

Ik heb De Briljante Schrijver Checklist gemaakt om je te helpen je boodschap helder te krijgen, meer lezers te bereiken, en de wereld te veranderen met je woorden.

Geef de checklist hier!