Wat is Counselling?

Velen zullen op een bepaald moment in hun leven in de rol van counsellor terechtkomen zonder een echt begrip te hebben van het concept counselling of van wat de rol van de professionele counsellor inhoudt.

Er is een groot verschil tussen een professionele counsellor en een persoon die in het kader van zijn of haar functie gebruikmaakt van bepaalde counselingvaardigheden, bijvoorbeeld als vriend of collega. Een professionele counsellor is een hoog opgeleide persoon die in staat is om een verschillende reeks counselingbenaderingen te gebruiken met hun cliënten.

Deze pagina definieert en introduceert het concept counseling en de rol van een counsellor, evenals de vereiste vaardigheden.

Als eenvoudigere definitie geeft de Britse NHS-website de volgende definitie van counseling:

“Een gesprekstherapie waarbij een opgeleide therapeut naar u luistert en u helpt manieren te vinden om met emotionele problemen om te gaan.”

Er zijn dus een aantal aspecten aan counseling. Zo is het bijvoorbeeld belangrijk dat de counsellor opgeleid is. Het is ook belangrijk dat het proces erop gericht is je te helpen manieren te vinden om met je problemen om te gaan, in plaats van advies te geven of je te vertellen wat je moet doen.

Er zijn een aantal dingen waarvan algemeen wordt aangenomen dat counseling dat is, en een aantal andere dingen waarvan men vindt dat het dat niet is.

Counselling is:

• Het proces dat plaatsvindt wanneer een cliënt en een counsellor tijd reserveren om moeilijkheden te onderzoeken, waaronder de stressvolle of emotionele gevoelens van de cliënt.

• Het helpen van de cliënt om dingen duidelijker te zien, mogelijk vanuit een ander gezichtspunt. Dit kan de cliënt in staat stellen zich te concentreren op gevoelens, ervaringen of gedrag, met als doel positieve verandering te bevorderen.

• Een vertrouwensrelatie. Vertrouwelijkheid is van het grootste belang voor succesvolle counseling. Professionele counsellors zullen gewoonlijk hun beleid inzake vertrouwelijkheid toelichten. They may, however, be required by law to disclose information if they believe that there is a risk to life.

Counselling is not:

• Giving advice.
• Being judgemental.
• Attempting to sort out the problems of the client.
• Expecting or encouraging a client to behave as the counsellor would behave if confronted with a similar problem in their own life.
• Getting emotionally involved with the client.
• Looking at a client’s problems from your own perspective, based on your own value system.

Counselling and Psychotherapy

‘Psychotherapy’ and ‘counselling’ are very similar, but not exactly the same. Beide beschrijven een proces waarin iemand wordt geholpen om in het reine te komen met en oplossingen te vinden voor zijn problemen.

Ze verschillen echter in de gebruikte benadering en het onderliggende model en denken.

• Counselling is een hulpverlenende benadering die de nadruk legt op de emotionele en intellectuele ervaring van een cliënt: hoe een cliënt zich voelt en wat hij denkt over het probleem waarvoor hij hulp heeft gezocht.

• Psychotherapie daarentegen is gebaseerd op de psychodynamische benadering – het moedigt de cliënt aan terug te gaan naar zijn eerdere ervaringen en te onderzoeken hoe deze ervaringen van invloed zijn op zijn huidige ‘probleem’.

Een psychotherapeut helpt de cliënt daarom zich bewust te worden van ervaringen waar hij zich voorheen niet van bewust was. Counsellors houden zich echter minder bezig met de ervaringen uit het verleden van de cliënt en zijn over het algemeen opgeleid in een humanistische benadering, waarbij technieken uit de client-centred therapie worden gebruikt.

Zie onze pagina: Counselling Approaches voor meer informatie over verschillende benaderingen van counseling, waaronder psychodynamische, humanistische en gedragsmatige.

De rol van de counsellor

In de eerste plaats moeten counsellors zich ervan bewust zijn dat geen twee mensen gelijk zijn.

Geen twee mensen begrijpen dezelfde taal op dezelfde manier; hun begrip zal altijd gekoppeld zijn aan hun persoonlijke ervaring van de wereld. De rol van de counsellor is daarom de cliënt te helpen zijn eigen begrip van zijn situatie te ontwikkelen.

Hij zal de cliënt in staat stellen aspecten van zijn leven en gevoelens te verkennen, door open en vrijuit te praten. Zo’n gesprek is zelden mogelijk met familie of vrienden, die waarschijnlijk emotioneel betrokken zijn en meningen en vooroordelen hebben die het gesprek kunnen beïnvloeden. Praten met een counsellor geeft cliënten de kans om in een vertrouwelijke omgeving uiting te geven aan moeilijke gevoelens zoals woede, wrok, schuld en angst.

De counsellor kan de cliënt aanmoedigen om delen van zijn leven te onderzoeken die hij voorheen misschien moeilijk of onmogelijk onder ogen kon zien. De ervaringen uit de vroege kindertijd kunnen worden onderzocht om een licht te werpen op de vraag waarom iemand in bepaalde situaties op een bepaalde manier reageert. Dit wordt vaak gevolgd door het overwegen van manieren waarop de cliënt dergelijk gedrag kan veranderen.

Goede counseling moet de verwarring van de cliënt verminderen, zodat hij effectieve beslissingen kan nemen die leiden tot positieve veranderingen in zijn houding en/of gedrag. Het uiteindelijke doel van counseling is de cliënt in staat te stellen zijn eigen keuzes te maken, zijn eigen beslissingen te nemen en daarnaar te handelen.

Counselingvaardigheden

Er zijn een aantal vaardigheden die van counsellors worden vereist. De belangrijkste zijn misschien wel goede communicatieve vaardigheden.

Counsellors moeten vooral goed kunnen luisteren en hun volledige aandacht aan de cliënt geven. Ze moeten zich bewust zijn van lichaamstaal en andere non-verbale communicatie. Cliënten zullen vaak veel meer non-verbaal dan verbaal communiceren, dus dit is een belangrijk gebied van vaardigheid.

Vragen stellen is een belangrijke vaardigheid voor counsellors, net zoals het dat is bij coaching. Counsellors gebruiken het stellen van vragen zowel om hun begrip te verbeteren (als een vorm van verduidelijking), als ook als een actieve manier om de gevoelens en emoties van de cliënt te helpen blootleggen. Ze zullen ook reflectie gebruiken om te laten zien dat ze de cliënt hebben gehoord, en om de gevoelens en woorden van de cliënt te valideren.

Counsellors moeten ook in staat zijn een zekere mate van verstandhouding met hun cliënt op te bouwen, maar niet in die mate dat ze emotioneel betrokken zouden raken.

Ze moeten ook empathisch zijn. Dit betekent dat zij zich bewust zijn van de gevoelens en emoties van hun cliënt. Empathie gaat verder dan sympathie (wat in feite medelijden met iemand is), want de stam van het woord betekent ‘meevoelen’. Empathie betekent dus dat de hulpverlener begrijpt hoe de cliënt zich voelt en daardoor de juiste vragen kan stellen en de cliënt naar positieve conclusies kan leiden. De aard van empathie is geworteld in het helpen van anderen, en in het bijzonder in het hen in staat stellen zichzelf te helpen, dus dit is een essentieel vaardigheidsgebied voor counsellors.

Zie onze pagina: Wat is empathie? voor meer.

Een laatste gedachte

Net als coaching is counselling geworteld in het principe dat individuen zichzelf kunnen helpen, mits ze de juiste ondersteuning krijgen.

Een counsellor is er niet om zijn cliënten te vertellen wat ze moeten doen, of hoe ze het moeten doen, maar om hen te helpen zelf uit te vinden wat ze gaan doen, en wat de beste aanpak is om te volgen. Het is daarom zeer individueel en persoonsgericht, en degenen die counselling geven moeten dat bovenal onthouden.