Wat is de beste esdoorn? University of Illinois Extension
“Welke esdoorn moet ik planten?” is een vraag die ik regelmatig tegenkom. Mijn antwoord: “Geen enkele!”
Adoorns (Acer spp.) zijn geen slechte bomen. Sterker nog, het zijn geweldige bomen. Als je door de meeste straten rijdt, zie je in ieders tuin wel een esdoorn staan. Als ik met tuinarchitecten spreek over hun inventaris, dan zijn esdoorns het meest verkochte soort. We houden van esdoorns.
De kenmerken van de rode esdoorn, suikeresdoorn of een van de verschillende hybriden zijn: een goede herfstkleur, een behoorlijke groeisnelheid, een interessante schors, en het gemak waarmee ze zich kunnen vermeerderen. Hun prestaties plaatsen esdoorns in het rijtje van historisch hoog aangeschreven bomen als de Amerikaanse iep, de groene en witte es, en de Amerikaanse kastanje.
Mijn gebruik van de term ‘historisch’ heeft twee connotaties. De eerste duidt op ons historisch gebruik van de drie voornoemde boomsoorten in de Verenigde Staten. De tweede connotatie verwijst naar het feit dat de Amerikaanse kastanje, de iep en binnenkort ook de es verleden tijd zijn. Net als de esdoorn die in hun trend volgt, werden de es, de kastanje en de iep allemaal zwaar aangeplant. Een voor een bezweken alle boomsoorten aan een niet-inheemse, invasieve plaag. Vandaag de dag worstelen onze gemeenschappen met de gevolgen van de smaragd-esboorder en de enorme leegte die in onze stedelijke boomtoppen is achtergebleven. Wat wordt er geplant in het kielzog van de miljoenen verloren essen? Je raadt het al: esdoorns.
Er is momenteel een plaag, de Aziatische boktor, die het potentieel heeft om de esdoornpopulatie van Noord-Amerika volledig uit te roeien. De Aziatische boktor is al in de Verenigde Staten opgedoken, en gelukkig zijn onze methoden om deze plaag te bestrijden succesvol geweest. Maar de dingen veranderen, plagen passen zich aan en er ontstaan nieuwe bedreigingen.
Wat kunnen we doen om te voorkomen dat we onze fouten herhalen met monocultuur stadsbossen? Plant ze niet. Met het verlies van onze essen hebben Amerikaanse steden een geweldige kans om een diversiteit aan bomen te planten. Als een van uw buren een esdoorn heeft, plant dan iets anders. Ga zelfs nog verder en maak een wandeling door uw buurt om vast te stellen welke boomsoorten ontbreken en zoek die uit.
De voor de hand liggende vervolgvraag op mijn antwoord “Plant geen esdoorns” is: “Nou, wat zijn uw favoriete bomen?” Voordat ik u mijn lijst van bomen geef, moet u weten dat dit een lastige vraag is om aan een tuinbouwleraar te stellen. Het is net als vragen waarom mijn hond mijn favoriete hond is. Hij kauwt op het speelgoed van mijn kinderen, vernielt mijn voordeur, vernielt onze ramen en steelt het eten van mijn kinderen, maar ik hou nog steeds van hem en zou hem niet inruilen … de meeste dagen. Want ondanks al die negatieve kanten, overtreffen zijn goede kwaliteiten nog steeds de ingewanden van de knuffeldieren die vanochtend over de vloer van de woonkamer verspreid lagen.
Hier gaat ie. Mijn top tien van bomen:
- Witte eik, Quercus alba
- Bur-eik, Quercus macrocarpa
- Zwarte gom, Nyssa sylvatica
- Tulpenpopulier, Liriodendron tulipifera
- Sweetgom, Liquidambar styraciflua (Ja, sweetgum haters jullie lezen dat goed. See my above paragraph about my dog.)
- Bald cypress, Taxodium distichum
- Kentucky coffeetree, Gymnocladus dioicus
- American beech, Fagus grandiflora
- American sycamore, Platanus occidentalis
- Hackberry, Celtis occidentalis
It is not my aim to make readers anti-maple, but instead pro-diversity for our urban canopies.