Wat is diabetes type 2: oorzaken, symptomen, behandelingen en preventie | See Health

• 

Net als diabetes type 1 wordt diabetes type 2 gekenmerkt door een chronisch te hoog suikergehalte in het bloed, dat een reeks complicaties veroorzaakt, van hartaanvallen tot gezichtsverlies. Maar in dit scenario is de oorzaak van hoge bloedsuikerspiegel te wijten aan een fenomeen dat insulineresistentie wordt genoemd. En de symptomen verschijnen pas jaren na het begin van de ziekte.

Tijd om meer te weten te komen over dit probleem, dat 90% van de diabetesgevallen in Brazilië uitmaakt en vaker voorkomt bij volwassenen.

Wat is diabetes type 2

In tegenstelling tot type 1 begint het probleem niet met een aanval van de afweercellen zelf op de alvleesklier, de insulinefabriek. Type 2 begint met resistentie tegen insuline, het hormoon dat helpt glucose (een voedingsstof uit voedsel) in de cellen te krijgen.

Met andere woorden, dit hormoon wordt wel geproduceerd, maar kan niet goed werken. Om dit te compenseren, verhoogt de alvleesklier de productie van insuline

Maar hier hangt een prijskaartje aan: na verloop van tijd raakt het orgaan uitgeput en beginnen de cellen te falen. Totdat het op een dag de overbelasting niet meer aankan – dan piekt de bloedsuiker en wordt permanent hoog.

Op lange termijn kan een hoge bloedsuiker ernstige schade aan het lichaam toebrengen. Complicaties zijn onder meer laesies en plaques in de bloedvaten, die de zuurstoftoevoer naar de organen belemmeren en het risico van hartaanvallen en beroerten doen toenemen.

Andere gevolgen zijn:

– Retinopathie (beschadiging van het netvlies, weefsel onder aan de oogbol, leidend tot blindheid)
– Nierfalen (diabetes is een van de belangrijkste oorzaken van verwijzing voor hemodialyse in het land)
– Perifere neuropathie (aantasting van de zenuwen, wat de gevoeligheid beïnvloedt)
– Amputaties als gevolg van onmerkbare wonden op de huid die kunnen uitgroeien tot gangreen (diabetische voet).

Om dit alles te voorkomen, is controle van de bloedglucose de steunpilaar van de behandeling.

Hypoglykemie

Hoewel de diabetespatiënt leeft met een ziekte die wordt gekenmerkt door hoge bloedglucosewaarden, moet hij ook alert zijn op een ander verschijnsel dat typisch is voor zijn aandoening: hypoglykemie, een plotselinge daling van deze waarden. Het komt over het algemeen voor wanneer de ziekte niet onder controle is en er sprake is van medicatie-afwijkingen, buitensporige lichamelijke inspanning, alcoholmisbruik, langdurig vasten of ongereguleerd eten. Overmatig zweten, hartkloppingen, misselijkheid, spraakveranderingen, wazig zien en zelfs flauwvallen zijn symptomen van de verergering ervan.

Op deze momenten helpen een snoepje, een zakje honing, een sinaasappelsap of zelfs een glas water met twee lepels suiker het evenwicht in het lichaam te herstellen. Als de situatie uit de hand loopt, is het verstandig een ziekenhuis of een arts te raadplegen.

Tekenen en symptomen van diabetes

Het is fundamenteel om te zeggen: we hebben het hier over een stille ziekte. Dat wil zeggen dat in de meeste gevallen de onderstaande symptomen pas optreden als het al te ver gevorderd is. Daarom is het van essentieel belang het glucosegehalte in het lichaam van tijd tot tijd te controleren.

In ieder geval, hou een oogje in het zeil:

– Constante dorst
– Droge mond
– De hele tijd aandrang om te plassen
– Gewichtsverlies
– Tintelingen in benen en voeten
– Wonden die maar langzaam genezen
– Veelvuldige vermoeidheid

Oorzaken en risicofactoren

– Overgewicht
– Ophoping van buikvet
– Genetische aanleg
– Leeftijd ouder dan 45
– Sedentaire levensstijl
– Slaapapneu
– Diagnose van preDiabetes
– Hoge bloeddruk
– Vrouwen die zwangerschapsdiabetes hebben gehad of bevallen zijn van baby’s van meer dan 4 kilo
– Polycysteus ovarium syndroom
– Ongereguleerd dieet, met misbruik van verzadigd vet (rood vlees en verwerkte producten) en eenvoudige koolhydraten (brood, rijst, noedels zonder volledige maaltijd)

Hoe te vermijden

Een deel van de verklaring voor het niet goed functioneren van de alvleesklier ligt in de genetica. Maar de trigger voor diabetes type 2 is sterk verbonden met de levensstijl.

Slechte eetgewoonten en een zittende levensstijl leiden tot een van de belangrijkste oorzaken van de ziekte, namelijk zwaarlijvigheid. Aangezien gewichtstoename insulineresistentie in de hand werkt, is een van de belangrijkste maatregelen om het probleem te voorkomen, de weegschaal niet te laten doorslaan.

En dit geldt ook voor kinderen, die niet vrij zijn van de problemen, hoewel het begin van diabetes type 2 vooral voorkomt bij mensen boven de 45.

Het ideale gewicht behouden, is daarom een prioriteit om de dreiging af te wenden. Nog belangrijker is het om je middelomtrek te zien afnemen.

Dit komt omdat artsen buikvet in verband brengen met het metabool syndroom – een cluster dat hoge bloeddruk, te hoge triglyceriden, lage niveaus van goede cholesterol, evenals een uitpuilende buik omvat. Al deze factoren kunnen de werking van insuline verstoren.

Echter moet gezegd worden dat een zittende levensstijl en een ongereguleerd dieet op zichzelf diabetes type 2 kunnen veroorzaken en verergeren.

De diagnose

Om de diagnose – zowel type 1 als type 2 – te bevestigen, laat de specialist enkele tests uitvoeren om de glucosespiegel in het bloed te meten. Bij de bloedglucosetest wordt meestal acht uur gevast en wordt dan bloed afgenomen.

Als het resultaat gelijk aan of hoger dan 126 milligram per deciliter is, is er sprake van diabetes. Maar zelfs als het als normaal wordt beschouwd (tussen 70 en 99 mg/dl), is het goed om de test te herhalen, omdat sommige diabetici geen verandering in nuchtere bloedglucose vertonen. Tussen 100 en 125 mg/dl heeft de persoon een probleem dat bekend staat als pre-diabetes, dat al schade veroorzaakt. Dit wordt ook gedaan na acht uur zonder voedsel te hebben genuttigd. Het enige verschil is dat de patiënt twee uur voordat het bloed wordt afgenomen een glas water met een suikeroplossing drinkt. Als de analyse een waarde van 200 mg/dl aangeeft, is de ziekte bewezen.

Er kan ook gebruik worden gemaakt van de test op geglyceerd hemoglobine. Kortom, dit andere bloedonderzoek bepaalt de gemiddelde bloedsuikerconcentratie van de laatste 90 dagen.

De behandeling

Het begint allemaal met het advies aan de diabetespatiënt om een gezonde levensstijl aan te houden, met lichaamsbeweging inbegrepen. Rokers worden aangemoedigd met roken te stoppen, waardoor de schade aan de slagaders toeneemt. Alcoholische dranken moeten met mate worden gebruikt, omdat zij de glucosewaarden kunnen ontregelen en episoden van hypoglykemie kunnen veroorzaken.

Dieet is een belangrijk onderdeel bij het onder controle houden van de ziekte. Het algemene richtsnoer is geen misbruik te maken van koolhydraat- en vetbronnen.

Een andere maatregel die naar de letter moet worden gevolgd is, waar mogelijk, de voorkeur te geven aan volkoren voedingsmiddelen, rijk aan vezels, ten nadele van die met enkelvoudige koolhydraten (brood en witte pasta, bijvoorbeeld). Zij helpen de snelheid te vertragen waarmee glucose in het bloed vrijkomt.

Suikers zijn niet helemaal verboden, maar suiker moet strenger worden gecontroleerd. Het is niet verboden, maar zoetstoffen zijn minder verontrustende alternatieven.

En let op bij het kopen van dieetvoeding: je moet er zeker van zijn dat de voedingsstof die uit deze producten is verwijderd, ook echt suiker was.

Medische controle en laboratoriumtests zullen uitwijzen of de juiste voedingskeuzes, lichaamsbeweging en de door de specialist aangegeven behandeling erin slagen de ziekte binnen de perken te houden en of er geen complicaties in zicht zijn.

De geneesmiddelen

In het algemeen schrijft de arts geneesmiddelen voor die orale antidiabetica worden genoemd. Er zijn verschillende klassen, die op verschillende metabolische fronten werken om de bloedglucose te reguleren.

Vaak legt de arts een verband tussen klassen van geneesmiddelen om het effect te optimaliseren. Metformine, bijvoorbeeld, helpt perifere insulineresistentie overwinnen. Andere geneesmiddelen stimuleren op hun beurt direct of indirect de productie van het hormoon door de alvleesklier. Alleen de endocrinoloog is in staat te beoordelen welk soort medicatie in de routine van de diabetespatiënt moet worden opgenomen, rekening houdend met de leeftijd en de algemene gezondheidstoestand – orale antidiabetica zijn gewoonlijk gecontra-indiceerd, bijvoorbeeld in geval van zwangerschap of nierziekte.

Ten slotte moet men, wanneer eenmaal tot de behandeling is besloten, oppassen dat men niet vergeet deze goed in te nemen, en dat men niet vanzelf met het gebruik ervan ophoudt. Zonder de juiste therapietrouw daalt de effectiviteit van de behandeling te ver.

Het gebruik van insuline

Vaak ontwikkelt diabetes type 2 zich tot het punt waarop insuline moet worden aangevuld met injecties van het synthetische hormoon. In deze gevallen zal de endocrinoloog het toepassingsschema opstellen en adviseren hoe de medicatie moet worden bewaard en vervoerd, en hoe voorzichtig te werk moet worden gegaan bij het toedienen ervan.

De consulten zullen dienen om de doses aan te passen en de juiste combinatie vast te stellen tussen de soorten insuline – snelwerkende, ultrasnelwerkende, intermediaire en basale – naar gelang van de maaltijden.

Glucosemeting

Deze controle gebeurt met een apparaat dat glucometer wordt genoemd of, meer recent, met sensoren die in de arm van de betrokkene zijn aangebracht. Bij de oudere methode maakt u een gaatje in uw vinger, doet u een druppel bloed op een stripje en ziet u vijf seconden later het resultaat op het scherm verschijnen.

Dit getal bepaalt de hoeveelheid insuline die moet worden ingespoten of hoeveel koolhydraten u op een bepaald moment mag eten. Dit voorkomt de gevreesde glykemische pieken en ook hypoglykemie.

De frequentie van het gebruik van het apparaat hangt af van hoe stabiel de diabetes is, maar in het algemeen gebeurt de controle voor en na de maaltijd en voor het slapen gaan. De ideale grenzen moeten worden besproken met de arts.

Monitoring

Om te weten of de behandeling werkt, wordt elke drie maanden een test herhaald: de geglyceerde hemoglobine, die de variatie in bloedglucose over de periode laat zien.

Het wordt ook aanbevolen om elk jaar een fundus oogonderzoek te laten doen om eventuele netvliesproblemen op te sporen. Het is ook de moeite waard om elke 12 maanden te controleren of de nieren in orde zijn, met een 24-uurs urinetest. Het is ook de moeite waard om het cholesterolgehalte, de triglyceriden en de bloeddruk te controleren.

Voet zelfonderzoek moet vaak worden gedaan – omdat deze ledematen minder gevoelig zijn, kan een schram een grote en gevaarlijke wond worden.

Temos ainda um vídeo de 90 segundos sobre o que é o diabetes tipo 2:

• Coração
• Diabetes
• Doenças cardíacas
• Exames
• Obesidade
• Olhos
• Tratamentos de saúde