Wat is er nodig om Food Truck verkoper te worden in NYC?

De geschiedenis van New York op het gebied van mobiele voedseltrucks is langer dan je zou denken; deze gaat terug tot de jaren 1600, toen New Amsterdam, nu New York City, begon met het reguleren van straatverkopers die voedsel verkochten vanuit duwkarren. In 1893 serveerde een nachtelijke lunchwagen van de Church Temperance Society warme maaltijden aan de arbeidersklasse tijdens hun kerkhofdiensten, als smakelijk alternatief voor eten in de plaatselijke saloon.

Snel door naar het eind van de jaren 2000: De iconische Kogi BBQ Taco Truck van de westkust deed zijn intrede en kreeg een cultstatus. Het succes van de truck inspireerde een foodtruckbeweging in de Verenigde Staten. Nu zijn de meeste mobiele foodtrucks uitgerust met gootstenen en koelkasten, en andere luxe keukenapparatuur als de ruimte het toelaat. Hoewel het eten van straatvoedsel geen nieuw concept is, is de straatvoedselwereld geëvolueerd sinds zijn nederige begin. De sector heeft zich aanzienlijk uitgebreid, tot op het punt dat er zelfs real-time kaarten van foodtrucks bestaan zodat foodies hun favoriete verkopers kunnen volgen.

Ondanks de boom in de mobiele voedselindustrie is het niet eenvoudig om een vergunning voor een foodtruck te krijgen, en er zijn nog steeds veel uitdagingen, zoals Rembert Browne eerder meldde voor Untapped. Hier zijn de eisen voor iemand om te bezitten en exploiteren van een food truck:

– Solliciteer voor een full-term (twee jaar) Mobile Food Vendor License (MFVL), die tot 2-3 maanden kan duren om te verkrijgen.
– Vraag de vergunning aan voor het innen van omzetbelasting in de staat New York (je moet dit elk kwartaal doen of je krijgt een boete, zelfs als je nog niets hebt verkocht).
– Volg een 8 uur durende voedselverwerkingscursus van het Ministerie van Volksgezondheid.
– Het moeilijkste deel: het verkrijgen van een vergunning voor mobiele voedselverkopers om in de straten van Manhattan te mogen verkopen. Net als de MFVL is de vergunning twee jaar geldig.

Volgens de NYC Food Truck Association (NYCFTA) duurt de verwerkingstijd voor het verkrijgen van een vergunning voor de hele stad extreem lang vanwege de wachtlijst. Er zijn echter snellere manieren (legaal en illegaal) voor aspirant-eigenaren van foodtrucks om hun dromen te verwezenlijken. Mensen kunnen een vergunning voor een beperkt gebied aanvragen zonder wachttijd, in welk geval hun voorgestelde mobiele voedseleenheid in de parken van de stad zou worden geplaatst. Een riskantere oplossing is het kopen van een vergunning op de zwarte markt voor maar liefst 20.000 dollar, of, wat vaker voorkomt, het huren van vergunningen van andere verkopers. Hoe illegaal het ook is, gezien de concurrentie in de straatverkopersbranche erkent iedereen dat het gebeurt.

Na de aanvankelijke strijd om vergunningen en licenties kunnen eigenaren van foodtrucks zich midden in een strijd om parkeerplaatsen bevinden. De strijd om parkeerplaatsen is geen verrassing, gezien de beperkte parkeerruimte in Manhattan, en de strijd om een plekje laat zien dat de wereld van de straatverkopers een hond-eet-hond-wereld is. In één geval heeft de Rickshaw Dumpling Truck naar verluidt de vaste plek van Frites ‘N’ Meats opgeëist zonder enige kennisgeving, wat tot een nogal vervelende ruzie tussen de twee eigenaars heeft geleid. Gelukkig hebben niet alle eigenaars van foodtrucks een “survival of the fittest”-mentaliteit. Uit een interview van Untapped Cities met Red Hook Food Vendors blijkt dat er binnen de verkopers in Red Hook meer sprake is van samenwerking en gemeenschapszin.

De afgelopen jaren is de economische en maatschappelijke impact van foodtrucks alleen maar positief geweest, maar de verstikkende aard van de wetten voor mobiele voedselverkopers kan verhinderen dat de sector nog meer floreert. De NYCFTA wees erop dat haar 50 foodtruckleden in 2011 meer dan $2 miljoen hebben bijgedragen aan de begroting van NYC, en verwachtte een bijdrage van $3 miljoen in 2012. Een aantal van hen heeft de sprong gewaagd naar een eigen restaurant, zoals Big Gay Ice Cream.

De NYCFTA erkent deze successen en wil “namens de foodtrucks bij de lokale en provinciale overheden pleiten voor eerlijke wetten die de veranderende realiteit van straatverkoop weerspiegelen”. Het Street Vendor Project ondersteunt ook andere verkopers dan vrachtwagens, zoals duwkarren, straatartiesten, fruitverkopers en meer. Only time will tell if the regulations will adjust to meet the vendor culture that is so permeated in New York’s contemporary city life.