What Does It Mean to Boast In Your Weakness?

What does it mean to boast in your weakness? Are you boasting in your sin, or is there more going on here? I am a jar of clay, but what does Paul mean when he boasts as a clay pot?

Listen to the podcast

Our podcasts are on iTunes, Google Play, SoundCloud, TuneIn, or Stitcher. If you want to comment on this content, go here.

You may want to read:

• The Reason God Wants You to Be a Fragile Jar of Clay
• A Detailed Mind Map For Overcoming Self-Reliance
• Beyond Your Ability? God Has You Right Where He Wants You

Hey Rick,

I’ll have to admit that I don’t understand this passage of Scripture very well:

But he said to me, “My grace is sufficient for you, for my power is made perfect in weakness.” Daarom zal ik des te meer roemen over mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus op mij rust. Omwille van Christus ben ik dus tevreden met zwakheden, beledigingen, ontberingen, vervolgingen en rampen. Want als ik zwak ben, dan ben ik sterk (2 Korintiërs 12:9-10).

1. Is hij aan het opscheppen dat hij zelfredzaam is?
2. Is hij aan het zeggen: God zij dank ben ik niet in staat om sterk te zijn, maar Christus is sterk?
3. Hoe ziet dat opscheppen er praktisch uit?
4. Hoe is Gods genade voldoende?
5. Hoe is Gods kracht in mijn zwakheid volkomen gemaakt?

Dan zegt Paulus: “Daarom zal ik des te blijmoediger roemen over mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus op mij rust.” Dat klinkt alsof ik, om de kracht van Christus op mij te laten rusten, blij moet pochen in mijn zwakheden.

Wederom zit ik met de vraag wat betekent het om blij te pochen in mijn zwakheden en hoe zorgt dat ervoor dat de kracht van Christus op mij rust en wat betekent rusten op mij?

Dank je wel!

“De reden dat God wil dat je een broze pot van klei bent” artikel is een uiteenzetting van 2 Korintiërs 4:7-12, de andere plaats in Paulus’ Korintiërs brieven waar hij duidelijk en transparant zijn “redenen” uiteenzet om zich in zijn zwakheden te beroemen. Hoe meer je die passage begrijpt, hoe meer je in staat zult zijn om de 2 Korintiërs 12:9-10 passage te begrijpen.

Vergenoegd zijn met het zijn van een pot van klei

De pot van klei moet het feit accepteren dat hij een pot van klei is, wat voor sommige “potten” moeilijk is om te doen. Voor veel mensen duurt het te lang om in het reine te komen met hun feilbaarheid.

• Hun vaders zetten hen onder druk en verwachtten van hen dat ze beter waren dan ze ooit zouden kunnen zijn.
• Hun vrienden bespotten hen of dreven de spot met hen, waardoor ze werden gemanipuleerd in succesgericht denken.
• Hun cultuur heeft maar één opvatting: Winnaar! Er is geen plaats voor tweede in de huidige samenleving.
• De schoonheidskoninginnen uit Hollywood vertellen hen hoe perfectie eruit ziet en veel vrouwen zijn onzeker genoeg om voor dat wereldbeeld te gaan.

Je ziet dit soort ontevredenheid bijna elke week in de sportwereld. De glorie van de atleet vervaagt, en de atleet is de laatste om zijn nieuwe realiteit te accepteren. Hij gaat met pensioen. On-pensioneert. Hij gaat weer met pensioen. Hij lijkt nooit te accepteren wie hij is en wat er met hem is gebeurd.

Hij weet niet hoe hij zich moet verheugen in zijn zwakheden. Hij is sinds Pop Warner Football gecoacht om zichzelf als de beste te zien. Zijn training heeft hem verslonden door zijn onverzadigbare verlangen om te concurreren en te winnen.

De harde waarheid is dat jij en ik veel op die vent lijken. De verlangens van ontevredenheid en onzekerheid strikken ons gemakkelijk. En als dat gebeurt, dan draait het om zwak, middelmatig, anders, onzeker, gevallen, onvolmaakt, huiselijk, onsuccesvol en afgewezen te zijn.

Het is moeilijk voor een kleipot om te accepteren dat wegwerpbaar, niet goed genoeg of niet onsterfelijk genoeg het beste is wat hij ooit zal zijn. Vraag maar aan Michael Jordan. Vraag het de gemiddelde man die zich schaamt voor zijn carrièrepad of de gemiddelde vrouw die overdreven zelfbewust is van haar kledingmaat.

Je bent geboren om gaatjes te hebben

De aard van de pot klei impliceert onvolmaaktheid. Het trotse hart en de ontevreden ziel zullen het moeilijk hebben om deze waarheid te accepteren. Onlangs zag ik een bumpersticker waarop stond: “Mijn kind hoort bij de geen gaatjes-club.” Echt waar?

Ik dacht er meteen aan om een bumpersticker te maken met de tekst: “Mijn kind is een B-student met drie gaatjes.” Het hunkerende hart zal altijd op zoek zijn naar betekenis, ook al zit die in zijn bicuspide. (Ik wil geen gezond gebit afkeuren, maar zeggen dat de onbewaakte deur van trots altijd op zoek is om de hoogmoedigen te verslinden.)

Als u denkt dat dit geen groot probleem is, raad ik u aan tijd door te brengen met de abortusvoorstanders of de euthanasievoorstanders. Er is een aangeboren, verraderlijke Adamische reden waarom zij mensen willen doden. Zwakte en misvorming zijn in strijd met de zelfredzame geest van onze tijd.

Hoewel de “doodsvoorstanders” tot de meer bizarre illustraties behoren van mensen die zwakte haten, bent u niet veel anders, in de zin dat u een innerlijke minachting hebt voor de “dood” die zich in uw lichaam bevindt.

U bent geboren om te breken. Je bent geboren om te sterven. Verslechtering is wat de vloek betekent. God bouwde je om lang mee te gaan, maar Adam zondigde, en het ging allemaal mis. De Heer veroordeelde je tot de dood (Genesis 2:16-17), hoewel Zijn barmhartigheid niet zou toestaan dat je voor altijd in een lichaam des doods gevangen zou zitten.

Daarom begint het verslechterende effect van de zonde al bij de geboorte. De pot beseft wat de pot is. Leven in Gods werkelijkheid is waar “je verheugen in je zwakheid” begint. Het is niet het hele verhaal, maar je verheugen in je zwakheid moet ergens beginnen, en het beseffen en aanvaarden van je vallendheid is dat startpunt.

Voor de pot geldt dat hij zich niet laat ontmoedigen door zijn “wegwerp-zijn”, maar zich vastbijt in een grotere waarheid. De pot gaat niet zitten jammeren over het feit dat hij vies, wegwerpbaar, meestal afgewezen en meestal ongewenst is.

Ben jij een Happy Pot?

De pot heeft een grotere visie dan dit soort egocentrisch denken. Zoals Paul Harvey ons altijd vertelde, nu, voor de rest van het verhaal. De pot is op weg om zich te verheugen in zijn zwakheid, omdat de pot weet dat hij niet vastzit in de sleur van zijn zwakheid.

Hij weet dat alleen door dit soort “zwakheid-denken en -toepassing” de kracht van Christus zich in zijn leven zal manifesteren. De zwakheid van de pot heeft een hoger doel:

We hebben deze schat in kruiken van klei, om te laten zien dat de overtreffende kracht aan God toebehoort en niet aan ons (2 Korintiërs 4:7).

1. Ben je ontmoedigd omdat je een pot van klei bent? Zou je willen dat je niet was zoals je bent?
2. Moedigt de manier waarop sommige mensen je behandelen je af? Dat wil zeggen, bent u een pot gevormd door andere individuen?

Er zijn typisch drie redenen waarom kleipotten boze potten worden:

1. Ze houden niet van de manier waarop God hen gemaakt heeft.
2. Ze houden niet van de manier waarop anderen hen gevormd hebben.
3. Ze houden niet van een combinatie van beide: wat God hen heeft aangedaan en wat anderen hen hebben aangedaan.

Als je een gefrustreerde pot bent vanwege hoe je bent, zul je niet in staat zijn om de weg naar verblijding in te slaan. Je zult eerst in het reine moeten komen met wie je bent, voordat je een blije pot kunt worden.

Zonde-gerichte mensen

Wist u dat het voor sommige mensen moeilijk is om over hun zonde te praten of anderen te laten weten dat ze op bepaalde manieren zondigen? Het is waar. Veel mensen in de christelijke gemeenschap verbergen zich achter een muur van angst om ontmaskerd te worden.

Zij zijn zondig-gericht. Hoewel deze angstige mensen niet in het openbaar over hun zonde praten, zijn zij zich er wel degelijk van bewust dat zij zondigen. Het is moeilijk voor hen om de realiteit van wie ze zijn te accepteren, en daarom praten ze niet over wie ze zijn: ze willen niet dat iemand het weet.

Omwille van deze angst om ontdekt te worden of hun frustratie over persoonlijke zonde (een potje zijn), gaan ze in zelfmedelijden of boze modus in plaats van het verwachten en accepteren van de kwetsbaarheid van wie ze zijn. “Accepteren” betekent niet dat je nooit kunt veranderen of dat je van zonde geniet.

“Accepteren” betekent eerlijk, open, transparant en nederig zijn over wie je bent. Golgota schreeuwt in je psyche dat je een gebroken mens bent. Je geweten schreeuwt ook naar je, herinnert je aan wie je bent. Vallen is alleen een slechte zaak voor de zelf-rechtschapen persoon.

Het inzien van vallen is de reden waarom de Farizeeën het zo moeilijk hadden met het accepteren van de waarheid van het evangelie: ze waren zwak, gevallen, ontoereikend, morele mislukkelingen, die Christus nodig hadden. In plaats van hun feilbaarheid en Christus te accepteren, creëerden zij een systeem om hun zwakheden te overwinnen. Menselijke strategieën om “alle dingen te doen” is de kern van zelfvertrouwen (Filippenzen 4:13).

Een zelfmedelijdend persoon is een zelfingenomen persoon. Dit soort individu haat het feit dat hij dit en dat doet, en omdat hij een hoge dunk van zichzelf heeft, huivert hij bij de gedachte dat hij een slechte, kapotte wegwerp-klei pot kan zijn. Dus gaat hij in “zelfmedelijden modus.”

Het is gewoon een andere manier van denken, verlangen, hopen, of verlangen om beter te zijn dan wat je valheid je aankondigt te zijn. Als dit is waar je naar toe gaat in je hart, zul je nooit in staat zijn om op het pad te komen van je te verheugen in je zwakheden.

Een pot die de pottenbakker kent

De pot van klei weet dat het een pot van klei is en wanneer hij breekt, een deuk oploopt of afbrokkelt, wordt hij uiteindelijk niet neergeworpen of vernietigd (Psalm 42:5-6; 2 Korintiërs 4:7-10) Natuurlijk, als niemand de pot van klei zou kunnen repareren, zou er geen reden zijn om zich te verheugen.

Gelukkig genoeg is er voor de christelijke kleipot niet alleen het besef en de aanvaarding van zijn feilbaarheid, maar ook het besef van Hem die de pot gemaakt heeft en van Zijn vermogen om de feilbaarheid te overwinnen door de kracht van Zijn evangelie.

De kleipot weet dat hij zich kan verheugen, zelfs in zijn zwakheden, omdat hij weet dat totale vernietiging hem niet zal overkomen. Er is iets diepzinnigs en buitenaards aan de hand vanwege de verbinding van de pot met de Pottenbakker.

Het is als een kleine jongen die voor zijn vader staat terwijl hij door een andere jongen op het schoolplein wordt beschuldigd of verbaal wordt aangevallen. Hij blijft niet hangen in zijn zwakheden, onzekerheden of tekortkomingen, omdat hij weet dat zijn papa bij hem is (Matteüs 28:20).

De zelfingenomen pot van klei zal nooit tevreden zijn met de broosheid van een beschuldiging. In de illustratie van het jongetje zal de zelfingenomen pot altijd klagen over het feit dat hij het andere jongetje niet kan verslaan of dat hij is uitgelachen of neergezet of op de een of andere manier tekortschiet.

Hij zal er altijd naar verlangen beter, superieur, sterker of diepzinniger te zijn. Het maakt niet uit dat zijn vader daar is. Wat er moet gebeuren is dat hij zich richt op wat zijn papa kan doen vanwege de zwakheden van de jongen, of ondanks zijn zwakheden.

De zelfingenomen jongen of de jongen met een hoge dunk van zichzelf zal nooit tevreden, tevreden of in rust zijn. Hij zal er altijd naar streven sterker, groter en beter te zijn. Elke keer dat hij faalt, zal hij in meer ellende worden gestort, nooit beseffend of erkennend dat zijn papa er is om hem te redden.

Door niet te vertrouwen op Gods kracht, zal hij gedragsmatig zondigen, naast zijn zelfmedelijden en zelfingenomen harthouding. Hij zal gefrustreerd zijn in het feit dat hij niet beter kan zijn dan wat hij is.

Als de kleine jongen de “hele werkelijkheid van het evangelie” begint te begrijpen en toe te passen, zal hij meer tevreden gaan worden met wie hij is, een eenvoudige ding-bare kleipot. Hij zal zich minder richten op wat hij wel of niet heeft, terwijl hij zich verheugt in wat God door hem heen kan doen.

Verblijd je in je zwakheid

Verblijd je in je zwakheden is het accepteren van de feiten van je feilbaarheid terwijl je je tegelijkertijd vastklampt aan je sterke Heiland. Het is geen zip-a-dee-doo-dah, ik heb gezondigd houding, maar een combinatie van deze waarheden:

1. Ik zal nooit iets meer zijn dan een pot van klei op aarde. Ik ben ontoereikend binnen mijn krachten.
2. Ik hoef er niet naar te streven iets te zijn wat ik niet ben.
3. God heeft mij gemaakt zoals ik ben, zodat Zijn overtreffende kracht in en door mij kan werken.
4. Wanneer Zijn kracht door mij werkt, wordt Hij verheerlijkt, en leef ik in de goedheid van Zijn onmetelijk genoegen.
5. Daarom heb ik een vast en consequent hart van dankbaarheid; ik verblijd mij in mijn zwakheden.

Als je zwakheid er niet was, zou de kracht van Christus niet in je kunnen zijn of door je heen kunnen werken, en dat veroorzaakt verblijding. In such cases, as I have outlined in 1-5, you are a “clay pot” rejoicing in weakness, though cooperating with God’s strength, which is the only way God’s strength is perfected in you (2 Corinthians 12:7-10).

Your rejoicing is not because of sin. It is because of the combination and the accumulative effect of having a treasure in a jar of clay. It’s like saying,

Yes, I am weak, but you need to know who my daddy is. He’s the one who can do great things through my weakness that will blow your mind. And in that, I rejoice.