What gebeurt er met je hersenen op chemisch niveau als je verliefd wordt?

Voor vele eeuwen dacht de mens dat emoties als liefde, aantrekking en gehechtheid voortkwamen uit het hart. Studies naar de wetenschap van aantrekkingskracht hebben echter bewezen dat hersenchemie verantwoordelijk is voor al deze emoties, waarbij hormonen en chemicaliën betrokken zijn.

Ja, het belangrijkste orgaan voor liefde is het brein, niet het hart.

De zogenaamde “liefdeschemie” die voor dit alles verantwoordelijk is, is eigenlijk een combinatie van chemicaliën – waaronder adrenaline, testosteron, oxytocine, en meer.

Is liefde alleen maar oxytocine?

Wanneer je iemand ontmoet die je leuk vindt, triggert je brein het vrijkomen van verschillende liefdeschemicaliën in je lichaam.

Deze liefdeschemicaliën en liefdeshormonen veranderen je mentale toestand.

Oxytocine verhoogt de hoeveelheid tijd die je besteedt aan het bewonderen van de ogen van de persoon van wie je houdt, omdat het je vermogen om iemands emoties te lezen vergroot. Dat betekent dus niet dat liefde alleen maar oxytocine is, maar oxytocine speelt ontegenzeggelijk een belangrijke rol bij het aangaan en onderhouden van relaties.

Waarom wordt oxytocine de liefdesdrug genoemd?

Dat komt omdat de niveaus van oxytocine worden verhoogd als mensen knuffelen of aan seksuele activiteit doen. Er is echter geen bewijs dat oxytocine een echte liefdesdrug is, hoewel het wel werkt als een “volumeknop” die de hersenactiviteit versterkt als iemand een emotie ervaart.

Is liefde echt een chemische reactie?

Om eerlijk te zijn, ja – liefde is een chemische reactie, want iemand die verliefd is, heeft hogere niveaus van oxytocine en vasopressine. Deze twee hormonen worden geproduceerd in gebieden van de hersenen door de hypothalamus, en de twee hormonen veroorzaken sterkere gevoelens van gehechtheid.

Liefde heeft alles te maken met de hersenen die de rest van de functies van je lichaam besturen. Geen wonder dat we gekke dingen doen als we liefde ervaren.

Wetenschappelijk gezien, volgens een studie onder leiding van Dr. Helen Fisher aan Rutgers, ontdekten zij en een team van wetenschappers dat liefde wordt onderverdeeld in drie categorieën: lust, aantrekkingskracht, en gehechtheid. Elke categorie heeft zijn eigen aangewezen set hormonen, die worden verhoogd wanneer een persoon lust, aantrekking of gehechtheid ervaart.

Testosteron en oestrogeen komen vrij bij lust, dopamine; noradrenaline en serotonine komen vrij bij gevoelens van aantrekking; oxytocine en vasopressine komen vrij bij gevoelens van gehechtheid.

Zelfs als we ons tot iemand aangetrokken voelen, zorgen chemische stoffen als adrenaline ervoor dat we blozen, dat we zweethanden krijgen en dat ons hart sneller gaat kloppen. Zelfs in het beginstadium van relaties blijkt uit onderzoek dat stellen een significant hoger niveau van oxytocine ervaren dan mensen die single zijn.

Maakt oxytocine je verliefd?

Uit onderzoek blijkt dat oxytocine je mogelijk verliefd kan maken, omdat het relatiebevorderende effecten heeft, waaronder vertrouwen, staren, empathie, positieve relatieherinneringen, trouw, positieve communicatie, en het verwerken van bindingscues.

Naast oxytocine maken de hormonen dopamine en noradrenaline je duizelig, energiek en zo opgewonden dat je niet kunt eten en niet kunt slapen; of, met andere woorden, je “verliefd” maken.”

Maar ook al zijn er hoge niveaus van oxytocine aan het begin van een relatie, het heeft ook een effect op langdurige relaties, aangezien er hogere niveaus werden gevonden in relaties die langer dan 6 maanden duurden.

Verrassend is dat wanneer je aantrekkingskracht ervaart, er een verlaging optreedt van serotonine, dat betrokken is bij je eetlust en stemming. Wetenschappers speculeren dat serotonine ten grondslag ligt aan de obsessieve verliefdheid die we ervaren in de beginfase van de liefde, aangezien mensen die lijden aan OCD of obsessief-compulsieve stoornis ook lage serotonineniveaus hebben.

Hier zijn 4 wetenschappelijke dingen die gebeuren wanneer je je aangetrokken voelt tot – en verliefd wordt op – iemand:

Je lichaam raakt opgewonden en produceert adrenaline.

Adrenaline, dat wordt afgescheiden door onze bijnieren wanneer we opgewonden zijn, is een van de meest interessante liefdeshormonen omdat het sommige van onze lichaamsfuncties onderdrukt terwijl het andere verhoogt.

Het ontmoeten van iemand nieuw kan heel eng zijn vanwege de onzekerheden die erbij komen kijken. En omdat adrenaline een overlevingshormoon is, stelt het ons in staat de aantrekkingskracht na te jagen ondanks de gevaren die ermee gepaard gaan.

Een aantal van de lichamelijke effecten van adrenaline zijn verwijding van de ogen, meer zweten, een snellere hartslag, een verhoogd gevoel van angst en nervositeit, en vlinders in de buik, vergelijkbaar met de gevoelens van eerste liefde die je misschien op de middelbare school hebt gevoeld.

Wat meer is, onderzoek toont aan dat er een significante positieve correlatie is tussen adrenaline en aantrekkingskracht: Naarmate het adrenalineniveau in het lichaam toeneemt, neemt ook de aantrekkingskracht toe.

Je hersenen produceren meer testosteron en oestrogeen, wat aantrekkingskracht stimuleert.

Het lichaam geeft testosteron af bij zowel mannen als vrouwen, en oestrogeen bij vrouwen. Bij vrouwen creëert oestrogeen een verlangen naar fysieke nabijheid en een verlangen naar seks met de persoon die je leuk vindt. Testosteron zorgt bij beide geslachten voor seksueel verlangen, openheid en verleidelijkheid.

De productie van deze liefdeshormonen is de onmiddellijke reactie van je lichaam op de ontmoeting met een potentiële partner, waarbij je wordt aangespoord tot voortplanting. Hoewel dit een heteronormatief voorbeeld is, maakt oestrogeen vrouwen aantrekkelijker voor mannen. Als het oestrogeenniveau stijgt, gaan vrouwen zich uitdagender kleden, flirten ze meer en ervaren ze verschuivingen in geur, huidskleur en stemhoogte.

Aan de andere kant maakt testosteron mannen aantrekkelijker voor vrouwen door hen in staat te stellen meer mannelijkheid te bereiken. Wanneer testosteron vrijkomt, hebben mannen de neiging een hogere geslachtsdrift te hebben, er mannelijker uit te zien en worden ze buitengewoon aantrekkelijker voor vrouwen.

Je lichaam wordt overspoeld met ‘feel-good hormonen,’ waaronder dopamine, serotonine, en oxytocine.

Dopamine, serotonine en oxytocine, ook wel “feel-good hormonen” genoemd, komen vrij kort nadat we iemand hebben ontmoet die we leuk vinden.

Dopamine, dat vrijkomt in de nucleus accumbens, veroorzaakt een intense roes van genot, die hetzelfde effect heeft op de hersenen als het innemen van cocaïne, zoals drugsverslaafden dit gevoel ervaren en verslaafd raken.

Zodra hoge niveaus van dopamine in het lichaam vrijkomen, leidt dit tot meer energie, minder behoefte aan slaap of voedsel, meer gerichte aandacht op de persoon die we leuk vinden, exquise genot in alle kleinste details van de nieuwe persoon, de behoefte aan aandacht, en gevoelens van opwinding en geluk.

Serotonine speelt een rol bij het in evenwicht brengen van stemming, eetlust, seksueel verlangen, en seksuele functie, en is een essentiële chemische stof voor het begin van elke nieuwe relatie. Serotonine leidt de geest af en bindt hem om aan zijn geliefde te denken en aan niets anders.

Wanneer deze liefdeschemicalie in werking is, zijn mensen ongeveer 65 procent van de dag in gedachten verzonken over de persoon van wie ze houden.

Oxytocine, bekend als het “knuffelhormoon”, komt in gelijke mate vrij bij mannen en vrouwen die romantische liefde en gevoelens delen, en bepaalt de diepte van de liefde en vormt de gehechtheid aan de partner. Het helpt ook de communicatie tussen partners te verbeteren.

In een studie leidde de toediening van oxytocine tot een aanzienlijke verbetering van het vermogen van paren om signalen van elkaars ogen te interpreteren. Oxytocine wordt dus in verband gebracht met paarvorming, paarbehoud en partnerhechting.

Jouw lichaam produceert een bindingshormoon dat vasopressine heet.

Vasopressine is een liefdeshormoon dat door de hersenen wordt vrijgegeven aan het einde van de aantrekkingsfase. Het is verantwoordelijk voor het transformeren van een louter seksuele aantrekkingskracht in een volwassen, toegewijde en authentieke relatie – en is verantwoordelijk voor het in leven houden van de liefde na verloop van tijd.

Vasopressine is ook bekend als de monogamie chemische stof. Het wekt het verlangen om bij die specifieke persoon te blijven, en bevordert een sterke emotionele band door gedrag aan te moedigen dat langdurige, monogame relaties voortbrengt. Hiermee brengt dit liefdeshormoon een gevoel van kalmte, veiligheid, comfort, emotionele eenheid, en het verlangen om elkaar te beschermen.

Wanneer de vasopressine niveaus in het lichaam verminderen, wordt de band die een paar deelt verzwakt, en de partners voorkomen niet langer vrijwillig dat ze zich aangetrokken voelen tot andere mensen.

Leren over de wetenschap van aantrekkingskracht en wat er gebeurt met onze hersenen en lichamen op een chemisch niveau kan je helpen te begrijpen wat er gebeurt in elke fase van je relatie. Door de rol van bepaalde hormonen te begrijpen, kun je de juiste hormonen laten stromen.

Christopher D. Brown is auteur, relatiecoach, en huwelijksonderwijzer. Hij is gespecialiseerd in dating, huwelijkskwesties, echtscheidingspreventie, en relatieondersteuning.