Wild paard

Het wilde paard behoort tot de familie van de paardachtigen, samen met onder andere zebra’s en ezels. Onderzoekers onderscheiden drie verschillende ondersoorten: het gedomesticeerde paard, het Przewalskipaard en de inmiddels uitgestorven tarpan. Sommige mensen noemen wilde paarden “wild”, maar het zijn gewoon kuddes gedomesticeerde paarden die in verschillende regio’s rondzwerven.

Omdat de enige “wilde” ondersoort die vandaag de dag nog leeft het Przewalski paard is, zullen we ons voornamelijk richten op deze ondersoort. Lees verder om meer te leren over het Wilde Paard.

Description of the Wild Horse

Most people can easily recognize a horse. Elk been heeft een enkele, stevige hoef. De vacht is kort met lange haren op de staart en op de rug van de nek. De haren op de rug van de nek, bekend als “manen”, zijn kort en rechtopstaand bij wilde paarden. Tenslotte hebben ze een lange nek met een langgerekte kop.

In het algemeen zijn ze ongeveer 1 meter lang, maar hun grootte varieert per regio en per ondersoort. Hun gewicht varieert, maar meestal wegen ze tussen de 500 en 600 pond.

Intressante feiten over het wilde paard

Deze ondersoort heeft een aantal interessante eigenschappen, en een nog interessantere geschiedenis. Leer hieronder meer over het Przewalski paard.

• De Brink – Op een gegeven moment had de mens deze ondersoort van het Wilde Paard volledig uitgeroeid uit zijn natuurlijke verspreidingsgebied. In die tijd werd het door de IUCN op de lijst van uitgestorven in het wild gezet.
• Comeback Kid – Gelukkig zijn onderzoekers er door zorgvuldig beheer van dierentuinen en fokprogramma’s in geslaagd deze paarden opnieuw te introduceren in delen van hun wilde verspreidingsgebied. Dierentuinen hebben alleen de genetisch meest verschillende individuen gefokt, gezonde nakomelingen voortgebracht en deze vrijgelaten in beschermde reservaten.
• Chernobyl Exclusion Zone – Een populatie wilde paarden leeft in de Chernobyl Exclusion Zone. Hoewel stropers hun aantal hebben verminderd, had de kudde voorheen een hoog voortplantingssucces omdat de mens het gebied niet betrad.
• Familiekwesties – Kuddes Przewalski-paarden leven in kleine familiegroepen. Een hengst en een aantal merries leven samen met hun veulens van de vorige twee of drie jaar. Als de veulens oud genoeg zijn, vertrekken ze en vormen hun eigen kuddes.

Habitat van het Wilde Paard

Treurig genoeg hebben onderzoekers weinig informatie over de historische habitats die deze paarden gebruikten. Tegenwoordig leven ze alleen nog in de savannes en graslanden van woestijngebieden. Onderzoekers denken dat deze dieren ooit ook in bergachtige gebieden leefden.

Distributie van het Wilde Paard

Hoewel we weinig informatie hebben over hun historische distributie, weten we wel dat dit wilde paard vandaag de dag slechts in een paar kleine regio’s van Mongolië leeft. Het leeft in het Altai gebergte, maar slechts in een paar kleine reservaten.

Dieet van het Wilde Paard

Alle paarden zijn herbivoren, wat betekent dat ze planten eten. Hoewel ze een grote variëteit eten, voedt deze ondersoort zich meestal met één soort plant tegelijk en verandert zijn voorkeur als de seizoenen veranderen en verschillende planten meer voorkomen.

Sommige van hun favoriete soorten voedsel zijn zegges, grassen, kweekgras, peulvruchten en bloeiende planten.

Wild paard en menselijke interactie

Mensen dreven deze ondersoort in de jaren zestig van de vorige eeuw in hun wilde verspreidingsgebied helemaal tot uitsterven. Fokprogramma’s met dierentuinpopulaties zijn de enige reden dat je dit paard weer in het wild kunt aantreffen. Ze gebruikten het handjevol individuen dat in dierentuinen was overgebleven om een levensvatbare populatie te creëren en lieten ze weer vrij op een paar selecte plaatsen in hun oorspronkelijke verspreidingsgebied in Mongolië.

Hoewel de jacht, concurrentie met vee, en militaire activiteiten deze soort op de rand van uitsterven brachten, is er hoop in hun toekomst. Momenteel nemen de populaties in aantal toe, zowel in dierentuinprogramma’s als in geherintroduceerde wilde populaties. De IUCN noemt de ondersoort bedreigd.

Domesticatie

Hoewel deze dieren nauwe neven zijn van het gedomesticeerde paard, heeft de mens deze ondersoort op geen enkele manier gedomesticeerd.

Is het Wilde Paard een Goed Huisdier

Nee, Wilde Paarden zijn geen goede huisdieren. Deze ondersoort is ongelooflijk zeldzaam, en elk individu is nodig voor het overleven van de populatie. Daarom is het illegaal om een Przewalski paard als huisdier te hebben.

Verzorging van wilde paarden

Dierentuinen verzorgen deze ondersoort op dezelfde manier als huispaarden. Ze hebben veel ruimte nodig om te bewegen en om te grazen voor hun voedsel, maar dierentuindierenverzorgers geven ze ook extra gras en commercieel geproduceerde korrelvoeding. Dierentuinen voorzien hen ook van voldoende vers drinkwater.

Een van de belangrijkste aspecten van dierentuinpopulaties is het voortzetten van fokprogramma’s. Ze kiezen individuen die het minst nauw verwant zijn, zodat hun nakomelingen een grotere kans hebben om ziektes te overwinnen.

Gedrag van het Wilde Paard

Deze dieren zijn sociaal en leven in groepen. Ze brengen hun dagen door met het zoeken naar voedsel en hun nachten met slapen. Kuddes bestaan meestal uit twee of drie wijfjes en één hengst. Hun jongen blijven bij de kudde tot ze ongeveer twee of drie jaar oud zijn.

Herplanting van het Wilde Paard

De hengst in een kudde plant zich voort met de volwassen vrouwtjes. De draagtijd duurt tussen 11 en 12 maanden, en de meeste vrouwtjes baren één veulen. Het veulen staat en loopt al snel na de geboorte, en begint al te grazen als het nog maar een paar weken oud is.

De veulens blijven hun moeder zogen tot ze ten minste 8 maanden oud zijn, en soms wel een jaar. Als de veulens 2 of 3 jaar oud zijn, vertrekken ze en vormen hun eigen kuddes om zich voort te planten.