Zeeschildpadden

Snelle feiten

Beschrijving Zeeschildpadden worden gekenmerkt door een lang, gestroomlijnd schild. Afhankelijk van de soort zijn zeeschildpadden olijfgroen, geel, groenachtig bruin, roodachtig bruin of zwart van kleur. De ledematen en flippers zijn aangepast om te zwemmen. Volwassen mannelijke en vrouwelijke zeeschildpadden zijn even groot.

Grootte De meeste zeeschildpadden zijn 53-114 cm (21-45 in.). De grootste soort, de lederschildpad, kan 1,2-1,9 m lang worden. De grootste lederschildpad die werd waargenomen was 2,9 m (9,5 ft.). Er zijn geen significante verschillen in grootte tussen de geslachten. Ze wegen 27 tot 186 kg voor kleinere soorten.
Leatherbacks kunnen 200 tot 660 kg wegen, met gemelde gewichten tot 870 kg. Dieet Zeeschildpadden kunnen carnivoor (vleesetend), herbivoor (plantetend), of omnivoor (zowel vlees als planten etend) zijn. Broedtijd 45-70 dagen

Geslachtsrijpheid Reeds 3 jaar bij karetschildpadden, tot 12-30 jaar bij onechte karetschildpadden, en 20-50 jaar bij groene zeeschildpadden. Levensduur Tot 80 jaar Bereik Warme en gematigde zeeën over de hele wereld Habitat Ondiepe kustwateren, baaien, lagunes, estuaria en soms de open oceaan Populatie Wereldwijd: Onbekend
Regionaal: Onbekend Status IUCN: De karetschildpad en de Kemp’s ridley staan op de lijst van ernstig bedreigde soorten.
De groene, de Onechte karetschildpad en de Onechte karetschildpad staan allen op de lijst van bedreigde soorten.
CITES: De groene, de Onechte karetschildpad en de Zeeschildpad staan allen op de lijst van bedreigde soorten.
USFWS: De karetschildpad, Kemp’s ridley, lederschildpad, populaties groene zeeschildpadden (langs Florida en de Pacifische kust van Mexico), en broedpopulaties van olijfrugschildpadden (aan de Pacifische kust van Mexico) staan op de lijst van bedreigde soorten.
De karetschildpadden, groene (met uitzondering van de hierboven genoemde populaties), en olijfrugschildpadden (met uitzondering van de hierboven genoemde populaties) staan op de lijst van bedreigde soorten.

Leuke weetjes

1. De meeste wetenschappers kennen acht soorten van deze zeereptielen. Deskundigen kunnen ze herkennen aan het aantal en het patroon van de schildpadden (hoornachtige platen) op het schild.
2. Een lederschildpad is bedekt met een leerachtige huid en niet met schildpadden (hoornachtige platen) zoals andere zeeschildpadden. Het is de enige zeeschildpad waarvan de ruggengraat niet aan de binnenkant van zijn schild vastzit.
3. Zeeschildpadden komen voor in tropische en gematigde zeeën over de hele wereld. De volwassen dieren van de meeste soorten leven in ondiepe kustwateren. Sommige soorten trekken over grote afstanden van hun voedselgebieden in de winter naar hun broedgebieden in de zomer.
4. Typisch is dat zeeschildpadden de zee alleen verlaten als de vrouwtjes er uittrekken om eieren te leggen. Op sommige onbewoonde of dunbevolkte stranden zijn schildpadden van beide geslachten waargenomen terwijl ze zich op het land koesteren.
5. Als ze eenmaal geslachtsrijp zijn, keren vrouwelijke zeeschildpadden meestal terug naar het strand waar ze oorspronkelijk uit het ei kwamen. Seizoen na seizoen gaan de vrouwtjes naar hun voorouderlijk strand om hun eigen legsel te leggen. Een vrouwtjesschildpad graaft met haar achterflippers een kuil in het zand en legt daarin tientallen eieren ter grootte van pingpongballen. Deze eieren worden in het zand uitgebroed gedurende ongeveer 1,5 tot 2,5 maand, waarna de eieren ongeveer gelijktijdig uitkomen. De pas uitgekomen schildpadden proberen naar de oppervlakte te klauteren, het strand af en langs de kustlijn – waarbij de overlevenden de cyclus van geboorte, groei en terugkeer voortzetten.
6. Tijdens het eerste jaar na het uitkomen van het ei, worden veel soorten zeeschildpadden zelden gezien. Dit eerste jaar staat bekend als het “verloren jaar”. Onderzoekers zijn het er in het algemeen over eens dat de meeste pas uitgekomen schildpadden hun eerste jaren op de oceaan doorbrengen alvorens in kustgebieden op te duiken. Hoewel het migratiepatroon van de jonge schildpadden tijdens het eerste jaar al lang een raadsel is, geloven de meeste onderzoekers dat ze de heersende oppervlaktestromingen berijden en zich in drijvend zeewier nestelen waar ze voedsel kunnen vinden.
7. Dieet verschilt sterk per zeeschildpaddensoort. Groene en zwarte zeeschildpadden voeden zich met zeegras en algen. De sterke kaken van karetschildpadden en ridleys kunnen krabben, garnalen en weekdieren verpletteren. Lederschildpadden jagen alleen op kwallen en andere zachte dieren.
8. De groene zeeschildpad dankt zijn naam aan de kleur van zijn lichaamsvet.
9. Een zeeschildpad kan zijn ledematen, kop of nek niet onder zijn schild terugtrekken zoals een landschildpad. De aanpassingen aan het schild die nodig zijn voor het terugtrekken van de ledematen zouden een snelle zwemsnelheid belemmeren.
10. De lange, peddelachtige flippers van zeeschildpadden zijn aangepast aan voortbeweging in het water. Zeeschildpadden zijn sterke zwemmers en duikers.
11. Groene zeeschildpadden kunnen wel vijf uur onder water blijven. Hun hartslag vertraagt om zuurstof te sparen: er kunnen negen minuten verstrijken tussen hartslagen.
12. Alle acht zeeschildpadsoorten staan op de lijst van bedreigde of met uitsterven bedreigde soorten. Ondanks verschillende beheermaatregelen om zeeschildpadden te behouden, is hun toekomst nog steeds in het geding, als gevolg van een aantal natuurlijke en door de mens veroorzaakte factoren.
13. Voor meer informatie over zeeschildpadden kunt u het INFOBOOK SEA TURTLE raadplegen.

Ecologie en instandhouding

Zeeschildpadden zijn kwetsbaar voor natuurlijke en menselijke invloeden. Orkanen kunnen van invloed zijn op het nestelsucces van zeeschildpadden. Kustontwikkeling en verstoringen, zoals lawaai en bedrijvigheid op stranden, laten weinig ruimte voor nestelgebieden van zeeschildpadden. Kunstmatige verlichting op stranden kan verwarrend zijn voor nestelende zeeschildpadden die ’s nachts leven, omdat ze de verlichting verwarren met daglicht en terugkeren naar zee zonder te nestelen. Pas uitgekomen schildpadden worden ook in verwarring gebracht door kunstmatige verlichting, waaronder straat- en stadsverlichting, waardoor ze weglopen van de oceaan en in de richting gaan van parkeerplaatsen en straten in de stad. Vervuiling, zoals plastic zakken die op kwallen lijken, kan ook de dood van zeeschildpadden veroorzaken.

Zeeschildpadden worden ook bejaagd, illegaal in de VS en legaal in sommige landen, om hun vlees en schildpadden, die worden gebruikt om kammen, brilmonturen, afrodisiaca en curiosa van te maken. Sommige mensen verzamelen illegaal schildpadeieren voor voedsel en voor hun vermeende afrodiserende werking. Van het vet van groene zeeschildpadden, gekookt met kraakbeen, werd een populaire soep gemaakt, calipee genaamd, die leidde tot de afname van het aantal groene zeeschildpadden.

De Endangered Species Act van 1973 (ESA) heeft tot doel het uitsterven van wilde dieren en planten in de Verenigde Staten, andere naties en op zee een halt toe te roepen. Alle zeeschildpadden, behalve de platrug, staan als bedreigd of bedreigd op de Amerikaanse lijst van bedreigde diersoorten en planten. Het is illegaal om een zeeschildpad of zijn eieren kwaad te doen of op enigerlei wijze te hinderen.

Bibliografie

Berger, M. Look Out for Turtles. New York: HarperCollins Publishers, 1992.

Jay, L. A. Our Wild World: Sea Turtles. Minnetonka, MN: NorthWord Press, 2000.

Ripple, J. Sea Turtles. Stillwater: Voyageur Press, Inc., 1996.