1
Nu heeft een nieuwe studie door een internationaal team van wetenschappers, waaronder UC Santa Barbara onderzoeksbiologe Jenn Caselle, aangetoond dat soorten die de mogelijkheid bezitten om hun kern op te warmen – een proces dat endothermie wordt genoemd – in staat zijn om twee en een half keer sneller te zwemmen dan soorten waarvan de lichaamstemperatuur niet verandert. Bovendien kunnen deze soorten, waaronder sommige haaien en tonijnen, ook twee keer zo ver zwemmen – afstanden die vergelijkbaar zijn met die van warmbloedige dieren zoals pinguïns en andere zeezoogdieren. De bevindingen van de onderzoekers verschijnen in de Proceedings of the National Academy of Sciences.
“De kosten om sneller en verder te gaan zijn hoog, dus moet er een ecologische reden zijn die zwaarder weegt dan de fysiologische uitgaven,” zei Caselle. “Deze endotherme vissen stoppen veel meer energie in elke bewegingseenheid dan hun koudbloedige tegenhangers.
“In feite zijn de geschatte kosten van transport twee keer zo hoog, maar in ruil daarvoor krijgen ze voordelen van die verhoogde zwemsnelheid en een groter bereik van de migratie,” voegde ze eraan toe. “We veronderstellen dat deze voordelen deze endothermen in staat stellen om efficiëntere jagers te zijn en grotere gebieden te overbruggen tijdens hun migratie, wat waarschijnlijk voordelen biedt op het gebied van voeding en voortplanting.”
Om de studie uit te voeren, combineerde het team bestaande gegevens met nieuwe informatie die ze verkregen door sensoren te bevestigen — ontworpen en gebouwd door hoofdauteur Yuuki Watanabe van het Japanse National Institute of Polar Research — aan verschillende haaien op verschillende locaties over de hele wereld. De analyse van de onderzoekers suggereert dat warmere “rode” spier endothermie een snellere vaart en een groter uithoudingsvermogen mogelijk maakt, wat op zijn beurt deze vissen in staat stelt om relatief snel lange afstanden te zwemmen. Deze eigenschap, zo speculeren de mariene wetenschappers, stelt de vissen in staat te profiteren van seizoensgebonden variabele voedselbronnen.
Van de in de studie onderzochte soorten zijn vier haaiensoorten endotherm – zalm, haringhaai, witte haai en kortvinmakreelhaai – evenals vijf tonijnsoorten – geelvin, zuidelijke blauwvintonijn, Atlantische blauwvintonijn, Pacifische blauwvintonijn en witte tonijn. Eén soort in het bijzonder, de witte haai, heeft een migratiegebied dat groter is dan dat van de bultrugwalvis.
Bijzonder interessant, aldus Caselle, is het feit dat endothermie onafhankelijk van elkaar is geëvolueerd in deze duidelijk verschillende groepen vissen. De twee taxonomische groepen divergeerden meer dan 450 miljoen jaar geleden, en hun gemeenschappelijke voorouder was hoogstwaarschijnlijk koudbloedig. “De mechanismen van convergente evolutie zijn niet altijd dezelfde, hoewel ze dat in dit geval wel zijn,” zei Caselle. “
“Dit onderzoek begint licht te werpen op mogelijke redenen waarom deze endotherme vissen op deze manier zijn geëvolueerd,” concludeerde Caselle. “Ons artikel bevat bijna alle elektronisch vastgelegde informatie die op dit moment in de literatuur te vinden is — en dat is niet veel. We zouden graag in staat zijn om het gebruik van sensor-gevangen gegevens uit te breiden naar andere groepen vissen om zo een dataset op te bouwen die we kunnen analyseren om te zien wat verschillende soorten doen in termen van hun bewegingen en snelheid.”