Echolalie Autisme: Waarom herhaalt mijn kind mij?

Veel kinderen in het autismespectrum gebruiken echolalie (het herhalen van andermans woorden en zinnen) als een manier om te reageren op aanwijzingen, maar ook om uiting te geven aan hun wensen en behoeften. Echolalie kan verwarrend zijn voor ouders en neurotypische mensen, maar het hoeft niet verontrustend te zijn.

Om het onderwerp echolalie te verkennen en te kijken naar oplossingen voor het aanleren van meer acceptabele verbale communicatie, wordt in dit artikel “Caleb”, een fictieve jongen met autisme, gebruikt als voorbeeld van hoe echolalie zich zou kunnen presenteren.

Voorbeelden van echolalie bij kinderen met autisme

Caleb viel van de trap in zijn achtertuin en riep met geschrokken stem: “Gaat het? Ben je oké?” Toen zijn alarm afnam, ging hij over op “Alles is goed, schat. Je bent in orde!” en duwde zijn moeder van zich af toen ze hem af kwam stoffen.

Net als de meeste kinderen met autisme die taal echoën, gebruikt de vierjarige Caleb hele stukken van de gesprekken van andere mensen om zich uit te drukken. Hij herinnert zich hun woorden gemakkelijk en associeert ze vaak met vergelijkbare situaties. In het voorbeeld hierboven hergebruikt hij de woorden en de toon die zijn moeder gebruikte toen hij de laatste keer viel.

Ook kan hij een verzoek doen door te vragen: “Wil je een ijsje?” of “Wil je daar ketchup bij?” Als Caleb om hulp vraagt, kan het klinken als: “Laat me je helpen,” of “Kun je het helemaal alleen?” Of hij kan zeggen: “Heb je hulp nodig?” tegen niemand in het bijzonder, terwijl hij worstelt om een bakje te openen.

Als ASS-kind dat een extreem kieskeurige eter is, wordt Caleb vaak aangemoedigd om nieuw voedsel te proberen. Hij vindt dit erg stressvol, maar terwijl hij het aangeboden voedsel wegduwt, kan hij gillen: “Probeer het! Het is heerlijk!”

Terwijl hij met zijn speelgoedtreinen speelt, zegt Caleb vaak zinnetjes uit zijn favoriete treinenvideo’s op, maar meestal passen zijn daden niet bij de woorden. Hij kan bijvoorbeeld zeggen: “

Als iemand hem begroet, antwoordt hij met een echo van: “Hoi Caleb”, of hij antwoordt helemaal niet. Jonge kinderen kunnen vroege woorden en zinnen gebruiken, en gebaren, om hun verzoeken, protesten, richtlijnen, begroetingen en opmerkingen over te brengen. Calebs echo’s dienen vaak dezelfde communicatieve functies, maar zijn luisteraars moeten de betekenis achter zijn acties interpreteren.

Waarom echoën kinderen met autisme?

Een kind met autisme zoals Caleb kan een zeer sterk geheugen hebben en een goed vermogen om spraak en geluiden te imiteren, maar een slecht begrip van taal. Hij herkent niet dat de ik/jij voornaamwoorden met de spreker verschuiven, noch maakt hij onderscheid tussen individuele woorden en de hele zin of zin die hij echoot. Hij kan de woorden die hij nazegt niet gebruiken om nieuwe zinnen te maken. Veel van zijn echo’s zijn vragen omdat volwassenen veel vragen stellen aan kinderen. Zoals veel jonge kinderen met autisme, beantwoordt of stelt Caleb nog geen typische vragen.

Caleb is zowel lichamelijk als verbaal actief, maar sommige kinderen die echotaal spreken, spreken slechts af en toe en niet zo duidelijk. Vaak zijn de spelvaardigheden van echolalicke kinderen beperkt en repetitief, net als die van kinderen met autisme die geen taal echoën.

De meest effectieve manier die ik heb gevonden om kinderen met echolalie te helpen op meer conventionele manieren te beginnen te communiceren, is door het modelleren van taal en spel. Modelleren betekent een gedrag vertonen dat een kind met autisme imiteert. Kinderen met echolalie imiteren gemakkelijk taal, maar moeten het aanvankelijk vanuit hun gezichtspunt kopiëren.

Hier volgen enkele algemene suggesties over modelleren en vervolgens enkele voorbeelden voor het modelleren van vroege functionele communicatie tijdens spel en dagelijkse routines met kinderen op het autismespectrum.

Modelleren van taal voor kinderen met echolalie

• Modelleer taal die nog steeds waar en passend zal zijn als ze wordt geëchood. “Tijd om naar het toilet te gaan” werkt om hem te leiden en werkt als hij het tegen u zegt, maar “Moet je naar het toilet?” is verwarrend als Caleb het later herhaalt als antwoord op zijn behoefte
• Modelleer in het begin korte zinnen, zelfs als uw kind lange zinnen kan nazeggen, en stem de woorden af op wat hij/zij ervaart. Hij/zij heeft de eenvoud nodig om de betekenis met de woorden te verbinden, ook al kan hij/zij met zijn/haar geheugen langere zinnen en zinnen zeggen
• Vermijd vragen als uw kind nog geen vragen kan beantwoorden. Kinderen die echoën klinken vaak alsof alles wat ze zeggen een vraag is
• Gebruik een tijdje namen in plaats van voornaamwoorden als een manier om de “ik-jij” verwarring te minimaliseren
• Verwacht begripsmoeilijkheden, ook al kan hij/zij sommige aanwijzingen volgen. Kinderen die taal goed begrijpen echoën niet routinematig hele zinnen om te communiceren
• Verwacht dat hij/zij directe instructie nodig zal hebben over het gebruik van voornaamwoorden en het beantwoorden of stellen van vragen, maar voor nu, vermijd ze om zijn verwarring te minimaliseren terwijl hij de vroege spraak- en communicatievaardigheden onder de knie krijgt

Ideeën voor het aanleren van vroege functionele communicatie aan kinderen met ASS

Dingen vragen

Als Caleb zegt: “Wil je een ijsje?”antwoord jij: “Wil je een ijsje”, waarbij je erop let dat het niet als een vraag klinkt. Herhaal “Wil je een ijsje” een paar keer terwijl je het voor hem haalt. Als je het aan hem begint te geven, zeg je: “Wil je wat…” en hij zal waarschijnlijk toevoegen: “ijsje”. Zo niet, dan zeg je het hele zinnetje nog een keer en geef je het aan hem. Als hij correct herhaalt: “Wil je een ijsje”, zeg je gewoon: “

Als hij springt en reikt naar een speelgoedvliegtuigje op een plank, helpt u hem ernaar te wijzen terwijl u voordoet: “Vliegtuig! Wil je het vliegtuigje!” een paar keer en geef het dan aan hem. Als je “alsjeblieft” toevoegt, plak het dan aan het eind, zoals in: “Wil je het vliegtuig alsjeblieft?”

Sturen van acties

Je kunt Caleb helpen om jou het speelgoed te geven dat hij niet kan oprollen of de doos die hij niet open krijgt, door te zeggen: “Help alsjeblieft!” of “Maak het alsjeblieft open”, alsof je zelf zegt wat hij moet doen.

Wanneer hij met zijn trein speelt, leg je je hand op het spoor om zijn voortgang te blokkeren. Als hij pauzeert of moeilijk doet, zeg je tegen jezelf: “Ga alsjeblieft aan de kant!” en ga je aan de kant. Na een paar keer zal hij je waarschijnlijk beginnen te zeggen: “Beweeg alsjeblieft!”

Protest

Als Caleb een avocado wegduwt en roept: “Probeer maar! Het is heerlijk!”, zeg je: “Ik wil geen avocado!” en helpt hem het weg te duwen. Maar soms moet je hem overstemmen. Als hij zich verzet tegen een antibioticum, kun je zijn protest erkennen met: “Wil geen medicijn!”, pauzeren, en toevoegen: “Sorry, Caleb heeft het medicijn nodig,” en doorgaan met de worsteling.

Groet

Als “Dag Caleb” zeggen geen reactie oplevert of hij herhaalt “Dag Caleb” tegen u, zegt u gewoon “Caleb!” en als hij opkijkt of pauzeert, zegt u “Dag!” en zegt hij misschien “Dag” terug tegen u. Zo niet, dan herhaal je het “tot ziens” één of twee keer. Vaak krijg je dan een antwoord en oogcontact. In plaats van hem te coachen om “Doei/Hoi” te zeggen tegen…” vrienden en familie, vraag hen om hem ook op deze manier aan te sporen.

Opmerkingen

Als hij duidelijk geniet van een etenswaar, erken het dan met een opmerking in plaats van te vragen of hij het lekker vindt, wat hij misschien zal echoën in plaats van te antwoorden. Zeg bijvoorbeeld: “Ranch dressing is lekker,” of: “Mmmm, het is een lekker koekje,” wat vanuit zijn gezichtspunt waar is als hij het herhaalt.
Speel met hem mee en demonstreer dingen die hij kan doen en zeggen om zowel zijn gebruik van speelgoed als zijn taal te ontwikkelen.

Een paar voorbeelden zijn: Caleb is een stukje van een boerderijpuzzel aan het omdraaien. U leidt zijn hand voorzichtig naar het puzzelbord en zegt: “Het is een koe… het past hier… de koe zit erin!” of “Hier is een kip… uh-oh, gaat er niet in… het past!” terwijl je hem helpt de juiste gaten voor de puzzelstukjes te vinden.

Rijdend in de auto, kun je zeggen: “Het licht is rood. We moeten stoppen… Het licht is groen geworden… We kunnen nu gaan.” Of je zegt: “Daar komt een schoolbus,” of “Het begint te regenen.”
Of tijdens het bad, als hij kijkt, kun je commentaar geven op wat er gebeurt: “

U en Caleb delen een boek, maar hij blijft niet om een verhaaltje te horen. Je geeft alleen commentaar op de plaatjes, wijst met zijn vinger als hij dat toestaat, en zegt: “Hier is een trein met drie wagons; een, twee, drie,” of “De honden rennen,” of “Dit meisje ziet er verdrietig uit. Ze huilt.” Wees niet bang om dezelfde dingen herhaaldelijk in boeken te modelleren. Hij zal eerder klanken leren en taal imiteren die hij een paar keer heeft gehoord.

Therapieën en behandeling voor echolalie

Als u vindt dat u verder moet kijken dan het gezin om de echolalie van uw kind te verminderen, zijn er enkele behandelingen beschikbaar. Een populaire keuze is logopedie, waarbij u met een therapeut samenwerkt om uw kind aan te moedigen te zeggen wat hij/zij denkt. Speltherapie is ook een optie, waarbij het kind wordt aangemoedigd om te communiceren terwijl het deelneemt aan leuke activiteiten.

Het is het beste om met een professionele therapeut te praten over de behoeften van uw individuele kind. En vergeet niet dat uw kind echolalie gebruikt als een manier om met u te communiceren.

Conclusie

Veel kinderen met autisme die spraak echoën zijn bij uitstek geschikt voor taalmodellering, omdat ze meestal actief proberen te communiceren, een sterk geheugen hebben en gemakkelijk imiteren. Ze laten al zien dat ze taal kunnen leren. Koppel de woorden aan de betekenissen vanuit het gezichtspunt van het kind met autisme. Model nu, gesprek later.

Verraagde taalontwikkeling komt vaak voor bij kinderen met autisme en, hoewel echolalie verontrustend kan aanvoelen, hoeven ouders zich niet voortijdig zorgen te maken: er zijn tal van communicatieve hulpmiddelen en onderwijsopties die u thuis of met spraak-taalpathologen kunt gebruiken om uw kind te ondersteunen en te helpen met taalverwerving.