Erb’s Verlamming

Wat is Erb’s Verlamming?

Eén tot twee op de 1.000 baby’s wordt geboren met Erb’s Verlamming. Deze aandoening wordt vaak verward met cerebrale parese vanwege de symptomen van verlamming en zenuwbeschadiging. Erb’s palsy wordt meestal veroorzaakt wanneer de nek van een kind tijdens een moeilijke bevalling naar één kant wordt uitgerekt, waardoor tijdelijke of permanente zenuwschade ontstaat.

Afhankelijk van de ernst van het letsel kan de verlamming na enkele maanden vanzelf overgaan, maar er kunnen ook diepgaandere behandelingsopties nodig zijn, zoals therapie of een operatie.

Erb’s verlamming onderscheidt zich van andere bewegingsstoornissen, zoals athetoïde cerebrale verlamming, door de uitgesproken verlammingsverschijnselen.

De plexus brachialis is een netwerk van zenuwen die langs de ruggengraat lopen en gevoel geven aan de zenuwen in de arm. Deze zenuwen controleren de spieren in de schouders, ellebogen, polsen en handen, en zorgen voor beweging en gevoel. Wanneer de bovenste zenuwen tijdens een moeilijke bevalling worden beschadigd, kan dit de ontwikkeling van een kind vertragen of resulteren in blijvende schade.

Erb’s palsy wordt meestal veroorzaakt door zenuwbeschadiging tijdens de bevalling en de symptomen van deze aandoening zullen waarschijnlijk al bij de geboorte herkenbaar zijn. Het vaststellen van de ernst van de zenuwbeschadiging en de beperkte beweeglijkheid kan echter pas mogelijk zijn als het kind drie tot zes maanden oud is. De verlamming van een kind kan variëren van gedeeltelijke tot volledige onbeweeglijkheid, en de zenuwbeschadiging kan bestaan uit kleine kneuzingen tot volledige scheuren of avulsies.

Klumpke’s palsy verwijst naar verlamming van de onderste plexus brachialis. Dit betreft meestal alleen de spieren in de hand en komt niet vaak voor bij baby’s.

Totale plexusbetrokkenheid omvat schade aan alle vijf zenuwen van de plexus brachialis C5-T1. Hierdoor kan een kind geen beweging meer hebben in de schouder, arm, pols en hand.

Typen letsels van Erb’s Palsy

Het vaststellen van het type Erb’s Palsy kan een uitdaging zijn, omdat het meestal afhangt van de mate van beschadiging van de plexus brachialis zenuw. Kinderen met verschillende vormen van deze aandoening hebben verschillende behandelingsmethoden nodig om levenslange schade bij de overgang naar volwassenheid te voorkomen of tot een minimum te beperken.

De vier belangrijkste vormen van zenuwletsel bij Erb’s palsy zijn:

• Neuropraxie – Ook bekend als “burners” of “stingers”, neuropraxie is de meest voorkomende vorm van neuraal letsel. Deze aandoening treedt op wanneer een zenuw wordt uitgerekt of “geschokt”, maar niet scheurt. Deze letsels genezen meestal vanzelf binnen de 3 maanden.
• Neuroma – Een ernstiger rekletsel waarbij een deel van de zenuwvezels beschadigd raakt. Bij neuroma kan littekenweefsel ontstaan, dat op de overblijvende gezonde zenuw drukt en ongemak veroorzaakt. Als gevolg daarvan is het herstel op lange termijn van neuroma meestal slechts gedeeltelijk, niet volledig.
• Ruptuur – Een rekletsel dat optreedt wanneer de zenuw zelf is gescheurd. Ruptuurletsels vereisen een operatie om de zenuw te splitsen en weer aan elkaar te hechten. Dit type letsel zal niet uit zichzelf kunnen genezen.
• Avulsies – De ernstigste vorm van zenuwletsel. Een avulsie treedt op wanneer een zenuw volledig uit het ruggenmerg is gescheurd. Het kan mogelijk zijn om een avulsie te herstellen met een operatie, waarbij gezonde zenuwen uit een ander deel van het lichaam worden gesplitst en teruggeplaatst, maar de aangetaste zenuw kan niet opnieuw aan het ruggenmerg worden gehecht. Soms kan dit de zenuwen van het middenrif aantasten, wat ademhalingsmoeilijkheden veroorzaakt. Afstotingsletsels kunnen ook het gezicht en de ogen aantasten en het syndroom van Horner veroorzaken, waarbij het ooglid verslapt of de pupil kleiner wordt in het aangetaste oog.
  

  Oorzaken en risicofactoren

  De meest voorkomende oorzaak van Erb’s palsy is het overmatig trekken of strekken van het hoofdje en de schouders van een kind tijdens een vaginale bevalling. Als het hoofd en de nek van het kind bijvoorbeeld opzij worden getrokken op het moment dat de schouders door het geboortekanaal gaan, kan dit Erb’s palsy veroorzaken.

  Dit aangeboren letsel kan ook het gevolg zijn van overmatig trekken aan de schouders tijdens een hoofd-eerste bevalling, of door druk op de opgeheven armen van het kind tijdens een voet-eerste bevalling. Dit gebeurt meestal wanneer de baby “vastzit” in het geboortekanaal, waardoor de zorgverlener harder moet trekken om de baby eruit te krijgen.

  Erb’s palsy kan ook ontstaan door de positie van het kind in het geboortekanaal. Deze aandoening komt vaak voor bij grotere baby’s met brede schouders. Het hoofdje van het kind valt in het geboortekanaal, maar één schouder wordt tegengehouden door het schaambeen van de moeder. Als het hoofdje van de baby lager in het geboortekanaal wordt geduwd, worden de zenuwen uitgerekt, met Erb’s verlamming als gevolg.

  Het risico dat een kind Erb’s verlamming krijgt, verdrievoudigt bijna als het tijdens de geboorte een schouderdystocie oploopt. Dit is wanneer het hoofd van het kind wordt afgeleverd, maar beide schouders vast komen te zitten in de baarmoeder van de moeder.

  Risicofactoren van Erb’s palsy zijn onder meer:

  • Grote zuigeling of hoog geboortegewicht
  • Diabetes bij de moeder
  • Kleine of abnormale vorm van het bekken van de moeder
  • Gebruik van extractiehulpmiddelen zoals een tang tijdens de bevalling
  • Tweede fase van de bevalling die meer dan een uur duurt
  • Extra gewichtstoename van de moeder
  • Stuitbevalling
  • Andere vormen van onjuiste pediatrische gezondheidszorg

  Tekenen en symptomen

  De symptomen van Erb’s verlamming variëren, afhankelijk van het type en de ernst van de verlamming. Signs range from weakness or soreness to total paralysis of the affected arm.

  The most common symptoms of Erb’s palsy are:

  • Weakness in one arm
  • Limited motion in the shoulder, bicep, elbow, forearm, wrist, or hand causing the “waiter’s tip”
  • Arm hangs by the side and rotated inward
  • Decreased grip strength in hand of the affected side
  • Numbness in arm
  • Impaired circulatory, muscular and nervous development
  • Partial or total paralysis of the arm

  Treatment

  In the case of a mild stretch or tear, most children will recover on their own within three to six months after birth. Als een arts een kind met Erb’s palsy echter na zes maanden opnieuw onderzoekt en vaststelt dat de ontwikkeling en beweging niet op het gewenste niveau zijn, zijn er aanvullende behandelingsmogelijkheden beschikbaar.

  Fysiotherapie

  Dit is een van de eerste methoden die wordt gebruikt om milde gevallen van Erb’s palsy te behandelen. Fysiotherapie kan stijfheid of onbeweeglijkheid in de armen of schouders van een kind helpen verbeteren. Een fysiotherapeut zal zachte massage en bewegingsoefeningen gebruiken om de beweging in de spieren en zenuwen te verbeteren. Therapeuten gebruiken tijdens de sessies ook apparatuur zoals oefenballen of gewichten, die de grip van het kind in de aangedane hand kunnen helpen versterken.

  Opleidingstherapie

  Opleidingstherapie wordt vaak toegepast bij Erb’s verlamming die na twee tot vier maanden nog niet vanzelf is verbeterd. Ergotherapie kan een kind helpen de kracht te ontwikkelen om alledaagse activiteiten uit te voeren, zoals het oppakken van speelgoed of een fles. Een ergotherapeut zal een reeks bewegingsoefeningen gebruiken om de gewrichtsfunctie en de spierspanning te verbeteren.

  Chirurgie

  Kinderen met ernstige gevallen van Erb’s parese hebben meestal een operatie nodig om de zenuwschade en verlamming in de arm, hand, elleboog of schouder te herstellen. Als uw arts een chirurgische behandeling na drie tot zes maanden heeft aanbevolen, kan het zorgteam adviseren deze zo vroeg mogelijk uit te voeren. Studies hebben aangetoond dat het uitstellen van een operatie voor Erb’s verlamming de kans op succes en volledig herstel kan verkleinen.

  Het belangrijkste type operatie dat wordt gebruikt om deze aandoening te behandelen is een zenuwtransplantatie. Hierbij wordt een gezonde zenuw uit een ander deel van het lichaam verwijderd en vastgehecht aan de verstoorde zenuw. Wanneer de operatie wordt gecombineerd met fysio- en ergotherapie, kunnen kinderen geleidelijk beweging en kracht in de arm ontwikkelen.

  In sommige gevallen kan ook een peesverplaatsing worden uitgevoerd bij mensen met Erb’s palsy of andere vormen van plexus brachialis palsy. Hierbij wordt een pees uit een ander deel van het lichaam naar de arm of schouder verplaatst, aldus de American Academy of Orthopaedic Surgeons (AAOS).

  Om meer te weten te komen over de ondersteuningsmogelijkheden die Cerebral Palsy Guide u en uw gezin kan bieden, kunt u onze gratis Cerebral Palsy Guide downloaden, die meer dan 60 pagina’s diepgaande informatie bevat voor kinderen en ouders van een kind met CP.