10 fascinating facts about humpback whales

Humpback whales are named, predictably, after an obvious hump in front of their small dorsal fin. Compared to those of other whales and dolphins, this dorsal fin is small and stubby. This hump is emphasised when they raise and bend their backs in preparation for a dive.

Humpback whales grow to between 15 and 19 metres in length (about the size of a bus) and weigh approximately 40 tons. One of their most noticeable and distinctive features are their long and ungainly-looking pectoral fins (flippers). Te mogą dorastać do prawie 5 metrów długości, co czyni je stosunkowo najdłuższymi płetwami każdego wieloryba baleniowego.

Ta cecha jest związana w ich łacińskiej nazwie, Megaptera novaeangliae, co oznacza „duże skrzydło Nowej Anglii”. Chociaż mogą one wyglądać na zbyt długie i uciążliwe naukowcy odkryli, że w rzeczywistości są vey hydrodynamiczne i dobrze przystosowane do manewrowania.

Humpbaki są wielorybami belenowymi, co oznacza, że mają wyspecjalizowane systemy karmienia filtrów wewnątrz ich ust. Filtrują swoje pożywienie przez płytki faleenowe, które składają się z frędzelkowatych szczotek wyrastających rzędami z górnej szczęki.

Biorą ogromne łyki wody do ust, a następnie wypychają wodę przez płytki, zatrzymując w nich swoje ofiary. Ta zdobycz składa się głównie z kryla – małych skorupiaków, jak również innych małych bezkręgowców, ale może również zawierać małe ryby, takie jak sardele, sardynki i makrele.

Niektóre wieloryby garbate stosują pomysłową metodę współpracy w celu schwytania ryb zwaną „sieciowaniem bąbelków”. Wieloryby te nurkują poniżej ławicy ryb, a następnie wracają spiralnie w górę, wydmuchując bąbelki powietrza. Gdy te pęcherzyki unoszą się, dezorientują ryby i łapią je w ciasną kulę. Wieloryby mogą wtedy szybko podpłynąć do ławicy i połknąć skoncentrowaną porcję ryb. To zachowanie jest często wykonywane w grupach i uważa się, że jest raczej wyuczone niż instynktowne, ponieważ niektóre grupy wiedzą, jak to robić, a inne nie.

Ponieważ nie posiadają zębów, które mogłyby posłużyć do oszacowania ich wieku, trudno jest określić, jak długo mogą żyć. Niektóre szacunki mówią, że ich długość życia wynosi około 50 lat, podczas gdy inne mówią, że może to być nawet 80.

Wieloryby garbate można znaleźć w każdym oceanie na świecie, ale najbardziej skoncentrowane są w pasie biegnącym od krawędzi lodu Antarktydy do 81° szerokości geograficznej północnej. To, gdzie można je powszechnie ufundować, zależy również od temperatury i pory roku. W lecie wiele z nich spędza czas w wysoko położonych obszarach żerowania, takich jak Zatoka Alaska lub Zatoka Maine, następnie w zimie można je znaleźć w cieplejszych wodach w pobliżu równika .

Intensywne polowania prowadzone przez wieki przez przemysł wielorybniczy poważnie zmniejszyły populacje wielorybów garbatych, tak że populacja humbaków w zachodniej części południowego Atlantyku spadła do zaledwie około 450 osobników. Szacuje się, że na całym świecie zabito co najmniej 300 000 osobników.

Ochrona została wprowadzona w latach 60-tych, a całkowity zakaz komercyjnego wielorybnictwa został wprowadzony w 1985 roku (chociaż niektóre kraje nadal polują na wieloryby pod pozorem „naukowego wielorybnictwa”). Od czasu wprowadzenia zakazu populacje humbaków stale się odbudowują. Zachęcające jest to, że niedawno opublikowane badania wykazały znaczny wzrost populacji, której obecna liczebność w zachodniej części południowego Atlantyku jest bliska 25 000 wielorybów, co jest szacunkiem bliskim liczbie sprzed polowań. Przeczytaj więcej tutaj.

Ale jeszcze w 1988 roku humbaki były wymienione jako zagrożone, IUCN klasyfikuje je teraz jako „najmniejszej troski”. Vincent i Grenadyny, od kolizji ze statkami i zaplątania w narzędzia połowowe.

Wieloryby garbate nie żyją w ściśle powiązanych grupach społecznych, zamiast tego podróżują albo samotnie, albo w przemijających grupach dwóch lub trzech osobników (strąki), które rozpadają się po kilku godzinach, chociaż zaobserwowano dłuższe związki.

Mogą one zbierać się razem na dłużej, aby polować i karmić się, jednak, na przykład podczas wspólnego puszczania sieci, jak opisano powyżej, a samce mogą łączyć się w „konkurencyjne grupy” wokół samicy, aby spróbować z nią spółkować.

Wieloryby garbate mają dość złożone rytuały zalotów, które odbywają się w miesiącach zimowych. Zanim to się jednak zacznie, wieloryby muszą najpierw zgromadzić się w ciepłych równikowych wodach lęgowych, często podróżując tysiące mil od swoich letnich żerowisk, aby znaleźć partnera.

Po przybyciu na miejsce samce muszą zasłużyć na prawo do spółkowania z samicą, a to wiąże się często z ostrą konkurencją. Unrelated samce będą grupy razem do ogona samice i będzie walczyć ze sobą wokół niej, breaching, ogon-slapping, i ładowania na siebie. W ten sposób mają nadzieję zaimponować samicy swoją dominacją i siłą. Większość z tych walk jest na pokaz jednak, i to jest rzadkie, że będą powodować sobie nawzajem poważne fizyczne harm.

Singing również odgrywa rolę w reprodukcji. Uważa się, że mężczyźni będą korzystać z pieśni, aby przyciągnąć samicę, jak również pokazać dominację. Może mieć również ważną rolę w indukowaniu rui u samic.

Po kryciu nastąpiło, okres ciąży dla samic wielorybów jest 11,5 miesięcy. Po urodzeniu, cielęta mają od 3 do 4,5 m długości i ważą do tony.

Wieloryby garbate są dobrze znane ze swoich nawiedzających, sugestywnych wezwań lub „pieśni”. Te złożone sekwencje jęków, skowytów i krzyków mogą trwać godzinami i pokonywać ogromne odległości w oceanie.

Dokładna funkcja pieśni humbaków nie jest znana, ale istnieje wiele teorii.

Ponieważ to samce produkują długie, złożone pieśni (samice mają krótsze wokalizy), i są one produkowane w sezonie rozrodczym, spekuluje się, że mogą one funkcjonować w celu przyciągnięcia samic. Może to również działać jako wyzwanie dla innych samców. Jeszcze inną teorią jest to, że ma funkcję ekolokacyjną, działając jako sonar, tak, że wieloryby mogą „zobaczyć” i poruszać się po ich środowisku.

Humpbacks również używać chrząknięć, jęków i prychnięć do komunikowania się ze sobą, a cielęta są znane do „szeptania” do swoich matek, przy użyciu niskich tonów, które mogą być słyszalne tylko z niewielkiej odległości. To może pomóc im uniknąć drapieżników i dużych samców. Czytaj więcej tutaj.

Wieloryby garbate są z natury łagodnymi i nieagresywnymi zwierzętami, więc jest bardzo mało prawdopodobne, aby zrobiły jakąkolwiek krzywdę człowiekowi. Są jednak bardzo duże i ciekawskie i czasami zbliżają się do łodzi.

Dzięki ich akrobatycznym skłonnościom możliwe jest dla nich naruszenie i uderzenie w łodzie, a w 2015 roku miał miejsce przypadek Kanadyjki, która zginęła, gdy garbaty wieloryb wylądował na łodzi do snorkelingu, na której była. This is however extremely rare as humpbacks tend to be aware of their surroundings and avoid direct contact with boats and swimming humans.