Flag of Mexico

Wyświetlacz flagi w Muzeum Historii w Monterrey, Nuevo León.

Pierwsza oficjalna flaga narodowa została ustanowiona w 1821 roku, pierwszym roku uznanej suwerenności Meksyku. Cesarski rząd, który został utworzony, wybrał trójkolorową flagę z zieleni, bieli i czerwieni i obciążył ją godłem narodowym. Oficjalny dekret stwierdzał, że

„Jedyny artykuł: (…) flaga narodowa i flagi armii będą trójkolorowe, przyjmując na zawsze kolory zielony, biały i „encarnado” ułożone pionowo, z orłem w koronie pośrodku białego pasa, według następującego wzoru…”.

Chociaż podobna do flagi narodowej, która jest używana dzisiaj, orzeł w tych ramionach nie trzyma węża w szponach, a korona została umieszczona na głowie orła, aby oznaczać Imperium. Warianty tej flagi, które pojawiły się w tym okresie, obejmowały również flagę marynarki wojennej, która miała wzór trójkolorowy, ale zawierała tylko orła z koroną nad głową. Wojsko również używało podobnej, kwadratowej flagi, ale orzeł był większy niż na fladze narodowej. Flaga narodowa została oficjalnie zadekretowana przez Agustina de Iturbide w listopadzie 1821 roku i po raz pierwszy oficjalnie użyta w lipcu 1822 roku. Druga flaga narodowa, która została przyjęta, pojawiła się mniej więcej w tym samym czasie, kiedy powstała pierwsza republika federalna w 1823 roku. Nowa flaga wybrana dla republiki w kwietniu tego samego roku, z jedyną różnicą jest wygląd centralnego godła. Z głowy orła usunięto koronę, a w prawym szponie orła umieszczono węża. Innym dodatkiem do flagi jest gałązka dębu i wawrzynu, tradycja, która została przeniesiona do obecnej flagi. Flaga ta została wycofana w 1864 roku po rozwiązaniu republiki federalnej.

Trzecią oficjalną flagą narodową była flaga Drugiego Cesarstwa Meksykańskiego. Po raz kolejny flaga narodowa używała zielonego, białego i czerwonego trójkolorowego wzoru z białym pasem, na którym znajdowały się ramiona narodowe. Jednakże proporcje flagi zostały zmienione z 4:7 na 1:2, a w każdym jej rogu umieszczono cztery orły z koronami na głowach. Projektant, który został zamówiony przez cesarza Maksymiliana, zaprojektował herb tak, aby wyglądał podobnie do francuskiego herbu cesarskiego, ale postanowił dodać do flagi odrobinę „meksykańskiego smaku”. Herb został opisany w dekrecie wydanym w listopadzie 1865 roku jako:

„(…) owalny kształt w kolorze niebieskim; w centrum przedstawiony jest orzeł z Anahuac, z profilu i w pasie, podtrzymywany przez kaktus, podtrzymywany z kolei przez skałę zatopioną w wodzie, i rozrywający węża. Obramowanie jest złote, ozdobione girlandą z encino i wawrzynu. W herbie znajduje się korona cesarska. Jako podpory dwa gryfy z oręża naszych starszych, górna połowa czarna, dolna złota; za berłem i mieczem w saloonie. Tarcza otoczona jest kołnierzem Orderu „Águila Mexicana”, a motto: „Equidad en la Justicia” (…).”

Flaga została porzucona w 1867 roku, kiedy Maksymilian został obalony i stracony przez naród meksykański. Druga flaga narodowa została ponownie przyjęta jako flaga narodowa, ale nie została oficjalnie ogłoszona jako taka.

Obecna flaga narodowa została przyjęta 16 września 1968 roku i została potwierdzona przez prawo 24 lutego 1984 roku. Obecna wersja jest adaptacją projektu zatwierdzonego dekretem prezydenckim w 1916 roku przez Venustiano Carranza, gdzie orzeł został zmieniony z pozycji frontowej na boczną.

Przed przyjęciem obecnej flagi narodowej, oficjalne flagi były używane przez rząd. Wszystkie te flagi wykorzystywały wzór tricolor, a jedynymi różnicami były zmiany w herbie, który nadal był umieszczony w centrum białego pasa. Jednym z możliwych powodów zmiany flagi i herbu w 1968 roku był fakt, że miasto Meksyk było gospodarzem Letnich Igrzysk Olimpijskich w 1968 roku. W tym samym czasie zrezygnowano również z flagi trójkolorowej, która była używana przez Meksyk jako godło handlowe. Uzasadniano to tym, że bez herbu flaga nie byłaby flagą meksykańską, lecz włoską. W 1984 roku odbyła się również debata na temat tego, jak herb ma być przedstawiony na fladze narodowej, w tym na rewersie. Aby rozwiązać ten problem, deputowany PAN zaproponował w tym samym roku zmianę w ustawie o godle, fladze i hymnie narodowym, aby orzeł mógł być zwrócony w prawo, gdy rewers flagi jest eksponowany. In 1995, the law was changed to include the following:

„When the National Arms is reproduced in the reverse side of the National Flag, the Mexican Eagle will appear standing in its right grasp, holding with the left one and the beak the curved serpent.”

Evolution of the Mexican Flag
		Standard of the Virgin of Guadalupe. Used by Miguel Hidalgo during the declaration of independence, September 16, 1810
First National Flag		Used from 1821-1823 during the First Mexican Empire of Agustín de Iturbide.
Second National Flag		Used from 1823-1864 during the establishment of the Mexican Republic.
Third National Flag		Used from 1864-1867 during the Second Mexican Empire of Maximilian I. Proportions 1:2
Second National Flag Readoption (1867-1968)		Readopted from 1867-1881 during the reestablishment of the Mexican Republic.
		Used from 1881-1899
		Used from 1899-1917. Specified proportions 2:3
		Used from 1917-1934, officially adopted by President Venustiano Carranza. Proportions 2:3
		Used from 1934-1968, Coat of Arms designed by Jorge Enciso. Proportions 2:3
Fourth National Flag		Adopted September 16, 1968 to present day. Coat of Arms designed by Architect Francisco Eppens Helguera.

Protokół flagowy

Gdy flaga jest paradowana przed tłumem, osoby w mundurach wojskowych muszą zasalutować zgodnie ze swoimi przepisami. Obecni cywile oddają następujący salut do flagi narodowej: stojąc na baczność (firmes), cywil podnosi prawe ramię i kładzie prawą rękę na klatce piersiowej, przed sercem. Ręka jest płaska, a dłoń jest skierowana do ziemi.

Prezydent Vicente Fox wykonujący salut cywilny

Salut ten znany jest jako „El saludo civil a la Bandera Nacional” („Salut cywilny do flagi narodowej”). Kiedy Prezydent działa w charakterze zwierzchnika sił zbrojnych, salutuje flagę narodową salutem wojskowym. Kiedy hymn narodowy jest odtwarzany w telewizji na rozpoczęcie lub zakończenie codziennych programów, flaga narodowa jest wyświetlana w tym samym czasie.

W pewnych okresach roku flaga jest podnoszona zarówno przez osoby cywilne, jak i personel rządowy. Najczęściej wydarzenia te zbiegają się ze świętami narodowymi i dniami ważnymi dla kraju. Podczas niektórych z tych okazji, flaga będzie wciągnięta do połowy masztu, aby uczcić śmierć ważnych Meksykanów. Daty te są wymienione w artykule 18 Ustawy o Fladze Narodowej, Broni i Hymnie.

Narodowe obchody Día de la Bandera (Dzień Flagi) przypadają na 24 lutego. W tym dniu w 1821 roku wszystkie frakcje walczące w wojnie o niepodległość połączyły się w Armię Trzech Gwarancji w odpowiedzi na Plan de Iguala, który został podpisany przez Vicente Guerrero i Agustina de Iturbide, ogłaszając oficjalnie Meksyk niepodległym krajem. Generał Vicente Guerrero był pierwszym urzędnikiem wojskowym, który przysiągł wierność fladze narodowej. Inną tradycją związaną z flagą jest to, że przed każdą Olimpiadą, w której Meksyk jest uczestnikiem, Prezydent przekazuje flagę nosicielowi flagi, wybranemu przez swoich rówieśników, aby niósł ją ze sobą do miasta gospodarza.

Warianty

Istnieją dwa warianty flagi narodowej, które są dozwolone przez prawo. Najczęściej używane przez rządy stanowe i federalne, różnica między flagą narodową a wariantami polega na wzorach herbu. W pierwszym wariancie, który jest używany przez Prezydenta Meksyku i sekretarzy organów federalnych, cały herb jest w kolorze złotym, z wyjątkiem trójkolorowej wstęgi, która jest zielona, biała i czerwona, oraz z kamieniem, jeziorem i szponami orła w kolorze srebrnym. W drugim wariancie cały herb jest koloru złotego, nawet wstęga, jezioro, kamień i szpony. Drugi wariant jest używany głównie przez rządy stanowe i organy federalne, które nie mogą używać pierwszego wariantu.

Urządzenia flagowe

Art. 3 Ustawy o broni, fladze i hymnie narodowym (Ley sobre el Escudo, la Bandera y el Himno Nacionales) opisuje również, że flaga narodowa może być ozdobiona specjalną opaską zwaną korbata (cravatte). Korbata składa się z kokardy, dwóch wstążek o różnej długości i obu wstążek połączonych złotym frędzlem zwanym frędzelkiem. Korbata jest umieszczana na szczycie flagi w miejscu, gdzie znajduje się ciężarówka, a kolory korbaty odpowiadają kolorom flagi narodowej. Organizacje i partie polityczne mogą przyjąć własne korbaty, jak na przykład Partia Akcji Narodowej (PAN), która używa białej korbaty z niebieskimi frędzlami.

Banderas monumentales

A bandera monumental in Monterrey, Nuevo León

Bandera Monumental in Ensenada, Baja California

In 1999, President Ernesto Zedillo started a program erecting giant flags across the country. Directed by the Secretariat of National Defense, the banderas monumentales (monumental flags) were placed in various cities and spots, most of which of high significance to the nation. In a decree issued on July 1, 1999 by Zedillo, the flags were to be placed in Mexico City, Tijuana, Ciudad Juárez, and Veracruz. The decree also stipulated for the flags to measure 14.3 meters by 25 meters, which are raised on flag poles that are 50 meters high. Po powstaniu tych pierwszych monumentalnych flag, miasta takie jak Ensenada, Nuevo Laredo i Cancún zaczęły mieć swoje własne monumentalne flagi. Mniejsze flagi, zwane banderas semi-monumentales, zostały wzniesione w mniejszych miastach i w różnych instytucjach edukacyjnych.

Największą flagą monumentalną w Meksyku jest ta znajdująca się w Mirador del Obispado w Monterrey (północny wschód) z masztem o wadze 120 ton i wysokości 100,6 metrów. Flaga mierzy 50 na 28,6 metra i waży 230 kilogramów. Jest to cztery razy więcej niż większość innych flag monumentalnych. Znajduje się na szczycie Cerro del Obispado (Wzgórze Biskupstwa) na wysokości 775 metrów nad poziomem morza (wysokość miasta 538 metrów).

Przykładowe lokalizacje

1. Monterrey, Nuevo León
2. Querétaro, Querétaro
3. Miasto Meksyk, Dystrykt Federalny:
   • Zócalo, in the city centre
   • Campo Militar Marte, military base behind Los Pinos
   • San Jerónimo rondabout, in Periférico Sur
4. Iguala, Guerrero
5. Tonalá, Jalisco
6. Mérida, Yucatán
7. Cancún, Quintana Roo
8. Mexicali, Baja California
9. Tampico, Tamaulipas
10. Nuevo Laredo, Tamaulipas
11. Campeche, Campeche