Foliacja

Foliacja, planarny układ cech strukturalnych lub teksturalnych w każdym typie skały, ale w szczególności wynikający z ułożenia ziaren minerałów składowych skały metamorficznej odmiany regionalnej wzdłuż prostych lub falistych płaszczyzn. Foliacja często występuje równolegle do pierwotnego podłoża, ale może nie być pozornie związana z żadnym innym kierunkiem strukturalnym.

Folifikacja jest wykazywana w sposób najbardziej widoczny przez minerały sześcienne, takie jak mika czy chloryt. Jednak foliacja jest najlepiej rozwinięta – to znaczy, że warstwy skalne uległy największemu spłaszczeniu – w gnejsach i innych gruboziarnistych skałach o wysokiej klasie metamorficznej (które powstają pod wysokim ciśnieniem i w temperaturach powyżej 320 °C).

Metamorfizm regionalny wynika z ogólnego wzrostu temperatury i ciśnienia na dużym obszarze, a regionalne skały metamorficzne są zwykle dzielone na łupki, łupki i gnejsy na podstawie wielkości ziarna i typu foliacji. Łupki, na przykład, wykazują silne listkowanie z podziałami wzdłuż dobrze zdefiniowanych płaszczyzn średnioziarnistych mik lub hornblendów. Gnejsy, które są charakterystycznie bogate w skalenie i kwarc, są zwykle gruboziarniste. Foliacja wśród gnejsów występuje jako wyraźne, naprzemienne pasma minerałów platynowych i gruboziarnistych; gnejsy jednak nie rozszczepiają się, czyli nie pękają, wzdłuż swoich płaszczyzn, tak jak łupki.

Niewiele skał metamorficznych kontaktowych (które powstają, gdy intruzja skał iglastych spotyka się z istniejącym masywem skalnym) jest fałdowanych. Większość, jak np. hornfels i granulit, ma tendencję do ziarnistości.