Historia Amerykańskiego Stowarzyszenia Pielęgniarek

Historia Amerykańskiego Stowarzyszenia Pielęgniarek (ANA) jest najlepiej opisana jako historia pojedynczych pielęgniarek na całym świecie. Od wolontariatu na pierwszej linii frontu w XIX wieku po dzisiejsze cięcia budżetowe, pielęgniarki stawiają czoła przeszkodom, które je jednoczą. Zbierając się razem, udało nam się zmobilizować wiedzę pielęgniarek na temat systemu opieki zdrowotnej, aby przeciwstawić się niesprawiedliwości i nadać impet niezbędny do prowadzenia opieki zdrowotnej naprzód.

Na przełomie XX i XXI wieku, pielęgniarki wykazywały te same mocne strony, które widzimy dzisiaj; jednak bez akredytacji, licencji czy jednoczących organizacji, nie miały jednego głosu – żadnej platformy, z której mogłyby prowadzić w kierunku lepszej opieki zdrowotnej dla wszystkich. I tu właśnie wkroczyliśmy my.

ANA przeszła długą drogę od 1896 roku. Kiedy Nurses Associated Alumnae of the United States and Canada po raz pierwszy zebrała się w Manhattan Beach Hotel, niedaleko Nowego Jorku, mniej niż dwadzieścia delegatek było pielęgniarkami. Na zjeździe, który odbył się dwa lata później, obecnych było ponad 10 000 pielęgniarek.

Kiedy w 1911 r. organizacja przekształciła się w Amerykańskie Stowarzyszenie Pielęgniarek (American Nurses Association), walczyła już o to, by zawód ten zyskał należny mu szacunek. Decydenci zaczęli dostrzegać znaczenie wartości pielęgniarstwa dla opieki zdrowotnej, a dzięki corocznym zjazdom i czasopismom naukowym, wspólna mądrość pielęgniarek inspirowała innych do przyłączenia się do zawodu.

Przez ostatnie 100 lat ANA opierała się na tym duchu solidarności i działania. Ochrona interesów pielęgniarek w całych Stanach Zjednoczonych jest integralną częścią spuścizny ANA. Od lobbowania na rzecz ośmiogodzinnego dnia pracy w 1934 r., poprzez wspieranie ustawy o sprawiedliwym wynagrodzeniu w 1995 r., po prowadzenie kampanii na rzecz szerszej reformy opieki zdrowotnej w dzisiejszych czasach, niestrudzenie chroni prawa swoich członków.

ANA nie tylko chroni interesy swoich pielęgniarek, ale zawsze wykorzystywała swoją pozycję, aby odgrywać wiodącą rolę w ochronie zdrowia publicznego. Tak jak pielęgniarka identyfikuje schorzenia poprzez uważną obserwację, tak ANA wykorzystuje wiedzę naszych członków, aby stawić czoła współczesnym problemom zdrowotnym. Zdrowie psychiczne, niedobory w podstawowej opiece zdrowotnej i wirus Zika to zaledwie ułamek kwestii, którymi ANA zajmuje się poprzez praktykę i rozwój polityki.

Więcej niż reagowanie na problemy i pokonywanie przeszkód, walczyliśmy o uznanie innowacyjności w pielęgniarstwie w całym zawodzie. ANA poparło zalecenia Narodowej Akademii Medycyny (dawniej Instytutu Medycyny), które umożliwiłyby pielęgniarkom pracę w ramach ich zakresu praktyki i wykorzystanie pełnego zakresu ich wiedzy, aby jak najlepiej służyć pacjentom. Dzięki uznaniu prawdziwego poziomu umiejętności w zawodzie, pielęgniarki zyskują większe znaczenie w procesie opieki zdrowotnej – a pacjenci są pierwszymi, którzy na tym korzystają.

ANA, aby osiągnąć to uznanie, promuje szeroko zakrojoną edukację i rozwój. Od zatwierdzenia pięcioletnich studiów na wszystkich etapach pielęgniarstwa w 1950 r., do ustanowienia własnego centrum kwalifikacyjnego w 1990 r., ANA wspiera pielęgniarki w zdobywaniu umiejętności i pewności siebie, których potrzebują, aby odnieść sukces. Pielęgniarki są bardziej ambitne niż kiedykolwiek, aby rozwijać swoje kwalifikacje przez całą karierę zawodową, a szeroki zakres programów ANA odzwierciedla zaangażowanie jej członków w doskonalenie zawodu.

Gdy amerykańska pionierka pielęgniarstwa Alice Fisher napisała do Florence Nightingale w 1877 r. (zob. „Kontekst listu ANA do Nightingale” poniżej), prosiła o wsparcie, wskazówki i zapał do poprawy warunków, których była świadkiem. Chociaż krajobraz pielęgniarstwa zmienił się, to właśnie poprzez zjednoczenie i dzielenie się wiedzą pielęgniarki mogą dokonać najbardziej znaczących zmian w XXI wieku.