Jakie jest znaczenie i znaczenie Jezusa chodzącego po wodzie?

31 lipca, 2021admin

Opis Jezusa chodzącego po wodzie jest trzykrotnie odnotowany w Piśmie Świętym. Warto zauważyć, że Mateusz, Marek i Jan, trzej uczniowie Jezusa, opowiadają tę historię.

Łukasz nie był uczniem Jezusa podczas jego ziemskiej służby i jego ewangelia nie wspomina o Jezusie chodzącym po wodzie. Oznacza to, że historia Jezusa chodzącego po wodzie jest zapisana w trzech relacjach naocznych świadków, co potwierdza jej prawdziwość. Jest to o tyle istotne, że chodzenie po wodzie jest cudem.

Dlaczego Jezus chodził po wodzie? Co to oznacza?

Niektórzy uczeni dopatrują się w tej historii analogii do Mojżesza ze Starego Testamentu, który przeprowadził dzieci Izraela przez Morze Czerwone w czasie Paschy. Tutaj nie będziemy zagłębiać się aż tak bardzo w symbolikę. Zamiast tego przyjrzymy się trzem zapisom tej historii, z których wszystkie miały miejsce zaraz po tym, jak Jezus nakarmił pięciotysięczny tłum, aby znaleźć znaczenie dla nas dzisiaj.

Jezus chodzi po wodzie w Ewangelii Marka 6

Zwróć uwagę na ton Marka na początku i na to, jak zmienia się on na końcu.

Liczba mężczyzn, którzy jedli, wynosiła pięć tysięcy.

Natychmiast kazał swoim uczniom wsiąść do łodzi i popłynąć przed Nim na drugą stronę, do Betsaidy, a sam oddalił tłum. A gdy ich opuścił, wszedł na górę, aby się modlić.

A gdy nastał wieczór, łódź wypłynęła na morze, a On został sam na lądzie. I widział, że z trudem posuwali się naprzód, bo wiatr był przeciwko nim. I o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, idąc po morzu. Chciał przejść obok nich, lecz gdy go ujrzeli idącego po morzu, pomyśleli, że to duch, i zawołali, bo wszyscy go ujrzeli i przerazili się.

Ale natychmiast przemówił do nich i powiedział: „Weźcie sobie do serca; to ja jestem, nie bójcie się.” I wsiadł z nimi do łodzi, a wiatr ustał. A oni byli zupełnie zdumieni, bo nie rozumieli o chlebach, ale ich serca były zatwardziałe (Mk 6:44-52).

Marek zaczyna tonem rzeczowym, ale kończy zdumieniem. Gdy Jezus wsiadł do łodzi, wiatr ustał, a oni byli zdumieni. Niebezpieczeństwo minęło. Nie rozumieli. Ich brak zrozumienia i „zatwardziałe serca” nie powstrzymały Jezusa przed udzieleniem im pomocy.

Relacja Marka może nas zachęcić do zaproszenia Jezusa do naszych szalonych, pełnych chaosu okoliczności, aby przyniósł spokój nawet wtedy, gdy nie rozumiemy jak.

Jezus chodzi po wodzie w Ewangelii Jana 6

John (znany jako uczeń, którego Jezus kocha) był najbliższym przyjacielem Jezusa. Zauważył i zapisał wiele rzeczy, których inni nie zauważyli. Co tu widzisz?

Po tym, jak ludzie zobaczyli znak, który wykonał Jezus, zaczęli mówić: „Z pewnością jest to prorok, który ma przyjść na świat.” Jezus, wiedząc, że zamierzają przyjść i siłą uczynić go królem, wycofał się znowu sam na górę.

Gdy nastał wieczór, uczniowie Jego zeszli nad morze, wsiedli do łodzi i ruszyli przez morze do Kafarnaum. Było już ciemno, a Jezus jeszcze do nich nie przyszedł. Morze stało się wzburzone, ponieważ wiał silny wiatr. Gdy wiosłowali około trzech lub czterech mil, zobaczyli Jezusa, który chodził po morzu i zbliżał się do łodzi, i przestraszyli się. Lecz On rzekł do nich: „To ja jestem, nie bójcie się”. Wtedy z radością wzięli Go do łodzi i natychmiast łódź znalazła się przy lądzie, do którego zmierzali (Jan 6:14-21).

Jan rozumiał, że nakarmienie pięciu tysięcy było znakiem. Zwrócił też uwagę na to, co ludzie mieli do powiedzenia na ten temat i jak Jezus na to zareagował. W odróżnieniu od Marka, Jan nie zapisuje instrukcji od Jezusa, aby przejść przez jezioro, ale przypisuje inicjatywę uczniom, aby robili to, co umieją. Następnie, gdy znaleźli się w kłopotach, z radością przyjęli Jezusa do łodzi i natychmiast dotarli tam, dokąd zmierzali.

Relacja Jana może nas zachęcić do zauważenia Jezusa w pracy w naszym życiu. Również wtedy, gdy nie otrzymujemy natychmiastowych instrukcji, abyśmy kontynuowali to, co zostało nam wcześniej powiedziane. I w końcu, aby mieć wiarę w Jezusa, kiedy znajdziemy się w kłopotach, ponieważ On zaprowadzi nas tam, gdzie musimy być.

Jezus chodzi po wodzie w Ewangelii Mateusza 14

Relacja Mateusza rozwija dalej sytuację z dwóch pozostałych.

Wszyscy jedli i byli zadowoleni, a uczniowie zebrali dwanaście koszów połamanych kawałków, które pozostały. Liczba tych, którzy jedli, wynosiła około pięciu tysięcy mężczyzn, oprócz kobiet i dzieci.

Natychmiast kazał uczniom wsiąść do łodzi i popłynąć przed Nim na drugi brzeg, podczas gdy On odprawił tłumy. A gdy odprawił tłumy, sam wszedł na górę, aby się modlić. A gdy nastał wieczór, był tam sam, lecz łódź była już daleko od lądu, poobijana przez fale, bo wiatr był przeciwny.

I w czwartej straży nocnej przyszedł do nich, idąc po morzu. Lecz gdy uczniowie ujrzeli Go chodzącego po morzu, przerazili się i rzekli: „To duch!”, i zawołali ze strachu. Lecz zaraz Jezus przemówił do nich, mówiąc: „Opamiętajcie się, to Ja jestem, nie bójcie się.”

I odpowiedział Mu Piotr: „Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie.”

Powiedział: „Przyjdź.”

Wyszedł więc Piotr z łodzi i chodząc po wodzie, przyszedł do Jezusa. Lecz gdy zobaczył wiatr, przestraszył się i zaczynając tonąć zawołał: „Panie, ratuj mnie”.

Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc do niego: „O ty małej wiary, czemu zwątpiłeś?”.

A gdy wsiedli do łodzi, wiatr ustał. A ci w łodzi oddali mu pokłon, mówiąc: „Prawdziwie jesteś Synem Bożym” (Mt 14:20-33).

Podobnie jak Marek, Mateusz rejestruje Jezusa dającego instrukcje i sytuację tak, jakby relacjonował ją dla wiadomości. Jednak Mateusz jest jedynym, który rejestruje reakcję Piotra na sytuację i jego późniejsze oświadczenie o bóstwie Jezusa.

Księga Mateusza może nas zachęcić, że bez względu na to, jak zaczynamy, możemy skończyć dobrze z Jezusem. Kiedy Jezus wsiadł do łodzi, wiatr ustał. Ale najpierw Piotr wszedł po wodzie na polecenie Jezusa, demonstrując swoją moc jako Słowo Boże. Widzimy to ponownie, kiedy Jezus uspokoił burzę innym razem tylko swoim słowem.

Znaczenie Jezusa chodzącego po wodzie

Cudowny wyczyn Jezusa chodzącego po wodzie, opisany w trzech Ewangeliach, nastąpił zaraz po Jego cudownym nakarmieniu 5,000 osób za pomocą tylko pięciu bochenków chleba i dwóch ryb (Mt 14:17). Ale to właśnie objawienie Jezusa chodzącego po wodzie, bardziej niż jakiekolwiek inne, przekonało uczniów Jezusa, że jest On z pewnością Synem Bożym.

Jezus zademonstrował, że panuje nad żywiołami natury, co może uczynić tylko Bóg. Pokazał tę prawdę uczniom, którzy byli świadkami Jego boskości i odpowiedzieli wyznaniem wiary w Jezusa jako Boga: „A gdy wsiedli do łodzi, ustał wiatr. A ci, którzy byli w łodzi, oddali Mu pokłon, mówiąc: Zaprawdę, Ty jesteś Synem Bożym.” (Mateusz 14:32-33).

Niezależnie od tego, gdzie jesteś w swojej wędrówce z Jezusem, miej oczy i uszy skierowane na Niego, a będzie dobrze.

Spoglądajmy tylko na Jezusa, Tego, który rozpoczął naszą wiarę i który czyni ją doskonałą (Hebrajczyków 12:2).

Danielle Bernock jest międzynarodową, wielokrotnie nagradzaną autorką, trenerką i mówczynią, która pomaga ludziom ogarnąć ich wartość i uzdrowić ich dusze poprzez moc miłości Boga. Jest autorką książek Emerging With Wings, A Bird Named Payn, Love’s Manifesto, Because You Matter i Compassion Was Born. Danielle jest wieloletnią wyznawczynią Chrystusa i mieszka z mężem w Michigan, w pobliżu swoich dorosłych dzieci i wnuków. Aby uzyskać więcej informacji lub skontaktować się z Danielle https://www.daniellebernock.com/